The Tears in Uncertainty

I So Loved Water

THE TEARS IN UNCERTAINTY
seremadea's Short Stories Compilation presents:

I SO LOVED WATER

AT first I thought that love was all about physical appearance, outside aesthetic, compelling posture, perfect countenance, flawlessness. Pero mali pala ang iniisip ko, mali pala ako sa pagiging lalaki. Dapat pala hanapin ko sa pag-ibig ang ugali. Iyong tipong may maputing budhi.

Alam niyo 'yon? 'Yong mabait, mabuti sa lahat ng bagay, mapagkumbaba, tanggap ang sarili kahit na may ideya siyang may kakaiba sa kanya at kakaiba siya, may takot sa Diyos. Let's include the word caring and loving. A girl who knows contentment in the midst of her imperfections, the one…who will strive confidently and will fight the circumstances with passion and goal. The one who most focuses on something worth responsibility than things unsentimental.

All of that realizations are all being anointed upon me when I met this not so typical girl named, Water.

And I am Walter, I've been loving Water ever since we're still eleven. That was way back…maybe 10 years ago. Pareho lang kami ng edad, kaso matanda ako sa kanya ng limang buwan. She's Water but she's bringing the heaven. And I am Water and I am loving Water. She's Water, and she's also loving me, Walter.

"You really loved heaven, huh?" Nakangiti kong tanong sa kanya.

Magkasunod siyang tumango at itinuro ang mga bituin, "Ano nga ulit ang tawag sa mga kumikinang na mga bagay na iyan?" Tanong niya.

"Mga bituin, they are stars."

"Hmmmmm. Sa paanong paraan nila ako nagagabayan?" Inosente niyang tanong at nilingon ako.

Napatitig ako sa kumikinang na mga asul niyang mga mata. Kagaya ng kumikislap na dagat sa aming harapan.

"In ways that we don't know, in ways that we feel."

"Gano'n ba?" Maligaya siyang tumango at nag-angat uli ng tingin sa mga bituin, "Ang galing ano? Ginagabayan nila tayong dalawa."

"Tayong lahat, Water, tayong lahat. Hindi lang talaga natin nakikita."

"'Yon nga ang nakakabilib eh, sa amin kasi, nakikita namin ang mga gabay. Iyong tipong malalaman mo kaagad kung saang direksiyon dapat mong puntahan at mga bagay na dapat mong kunin."

"Alam ko naman iyon."

"Oo nga pala, ano? Naikwento ko na pala sa'yo."

"Naikwento ko na nga 'yong mga sinagot ko sa mga taong mo eh. Nakalimutan mo pala 'yon?" Natatawa kong tanong.

She laughed with me at bahagya akong sinabuyan ng tubig, "Hindi naman sa makakalimutin ako, Walter. Ang dami ko lang kasing ginagawa kaya minsan nawawala ang mga bagay na 'yon sa isip ko." Water answered.

"Marami ka rin sigurong iniisip?" May pag-aalinlangan kong tanong. Hindi ko naman kasi ugaling tanungin siya ng mga ganitong tanong dahil kusa siyang nagkekwento.

There is something unknown at her tonight, she's so silent. Opposing the personality she used to be, that's why I never had undergone such a difficult process to determine what's going on. Still looking at the sky overhead, I saw her closed her eyes.

Nagtaka ako at tumingin din sa langit. My forehead twisted as I'd seen a wishing star. It's not moving so quick, it's just like walking. Tiningnan ko ulit si Water saka pumikit at humiling.

'I wish that my love for this girl beside me won't fade.'

"Anong wi-nish mo?" Napamulat ako sa tanong niya.