Ivan's POV
I'm on my way to Miya's.
It just rained that's why the road is kinda bit slippery.
But i don't care. I just want na makarating na ako agad dun.
But dahil sa bilis ay di ko namalayang may tatawid pala na matanda kaya agad akong napaliko para di ko siya mabangga kaso sa kasamaang palad.
"SH*T!"
Miya's POV
Nakaupo ako sa may bintana ng aking kwarto at pinapanood ang pagbuhos ng ulan habang iniisip kung pano ko sasabihin sa kanya to.
~~~~~~~Riiinngg~~~~~~~
Nang tingnan ko ang cellphone ko ay panaglan ni Ivan ang nakalagay.
"Hello?" sabi nung babae sa kabilang linya
Teka..
Bakit babae?
TALAGANG! NAH!!
"Uhh hello sino to?"
"uhm Im Nurse Areglo nga po pala. Uhm, ito po ba si Ms. Miya Romero?"
NURSE?!
Kelan pa nagka-interesado si Van sa nurse?!
At ano naman sasabihin nito?
Na layuan ko na si Van?!
Nilayuan ko na nga muna diba?!
"Uhm oo bakit?"
"Uhh mam si Sir Van po kasi."
"Oh bakit?"
"Andito ho siya sa ospital ngayon."
Ho? eh ano tingin niya saken? Matanda?
At saka ano ngayon?!
Papuntahin nya ko dun?!
Eh kung siya nalang kaya magbantay jan sakanya sa—
WAIT...
OSPITAL?!?!
"Huh? Bakit? Ano nangyari?"
"Nabangga ho sya."
"ANO?!" Sigaw ko
"Uhh mam wag niyo po ako sigawan."
"Psh. Di mo naman kasi sinabi agad! Saang hospital?" Kung makapag-usap ako nitong nurse na to parang close kami noh? May atraso pa to saken kaya dapat lang na sigawan ko sya.
~ff~
Pagkarating ko ng ospital ay agad kong tinanong kung asan si Van at agad na pumunta roon.
Pagdating ko naman doon ay nagulat ako sa nakita ko.
Nakatabon ng puting kumot ang taong nakahiga sa kama.
D-DI NAMAN TO SIYA D-DIBA?!
"Sorry mam." Nakayukong sabi nung nurse at lumabas.
D-DI NAMAN TALAGA TO SIYA D-DIBA?!
NAGKAMALI LANG AKO NG KWARTONG PINASUKAN DIBA?!
DI PWEDE TO!
DI TALAGA PWEDE TO!
Maya-maya lang ay di ko na namalayang umiiyak na pala ako. Ayokong umiyak pero di ko talaga mapigilan eh.
Dahan-dahan akong lumapit at tiningnan kung siya ba talaga yun dahil baka nagkamali lang ako ng kwartong napasukan pero nang makita ko... Di nga talaga ako nagkamali. Mas lalo akong napaiyak
BINABASA MO ANG
Unexpectedly Yours (on-going)
RomanceI was living a normal life Looking for a job that could fit myself into Until I met this man The man in which the reason of my lies the reason of my anger the reason of my smile the reason why my heart is beating Oh no wait. We started as strangers ...
