Parent issues [Fred Weasley Fanfic] [DUTCH]

9.

Sorry dat het zo lang duurde voor het volgende deel maar ik had even veel werk met school enzo... Ik hoop dat je het nieuwe deel toch leuk vind en dat je zeker mijn boek blijft lezen. X

Er waren 4 dagen gepasseerd sinds het ongeval en vandaag ging ik voor de eerste keer op een bezem vliegen. De eerste paar lessen hadden we geleerd hoe we een bezem moesten maken en verzorgen en hadden we de theorie geleerd. We hadden les met Slytherin en stonden allemaal braaf naast elkaar met onze bezems naast ons. Ik zag dat veel leerlingen nerveus waren, en ook ik stond nerveus aan mijn uniform te friemelen.

Mrs. Hooch, onze leerkracht, marcheerde kordaat naar haar klas en begon meteen met lesgeven. "Leerlingen, vandaag gaan jullie voor de eerste keer vliegen. Ik verwacht dat jullie je aan de regels houden en niemand, maar dan ook niemand,
gaat zonder mijn toestemming vliegen. Hebben jullie dat begrepen?!"
"Ja Mrs. Hooch." Klonk het in koor. Ik was te nerveus om ook maar iets te zeggen.
"Juffrouw Diggory, heb je dat begrepen!" Vroeg Mrs. Hooch streng.
"J-ja mevrouw." Bracht ik stil uit.
"Ok, ga allemaal rechts van je bezem staan, hou je hand er boven en zeg :'Omhoog'."
Ik ging naast mijn bezem staan en zei 'omhoog'... er gebeurde niks. Ik zag dat het Harry al gelukt was. Hermione was lichtelijk boos aan het vloeken omdat het haar niet lukte. Bij Ron lukte het ook niet meteen, maar bleef proberen. Opnieuw zei hij 'omhoog' en de bezem vloog nu wel omhoog, recht in zijn gezicht. Ik begon te lachen met nog een paar anderen en focuste dan terug op mijn bezem.

Ik zei de woorden nog eens en dan schoot de bezem toch nog omhoog, recht in mijn hand. Ik glimlachte trots.
"Goed, ga nu met je benen rond de bezem staan. En waag het niet om al in de lucht te gaan!" Zei Mrs. Hooch. Iedereen ging juist staan en toen kon het vliegen echt beginnen. Mrs. Hooch kwam bij iedereen langs om voor te tonen hoe je in de lucht ging. Ze was nog bezig bij de Slytherins toen Neville zomaar de lucht in schoot. Hij begon te schreeuwen en had geen controle over zijn bezem. Mrs. Hooch begon naar hem te schreeuwen dat hij moest remmen en stoppen. Neville werd steeds kleiner hoe verder hij weg vloog, maar ik hoorde nog steeds zijn angstkreten.

Hij wist totaal niet hoe je moest vliegen en viel van zijn bezem. Hij landde op het dak van een van de torens maar gleed eraf. Zo gleed hij nog 2 daken lager en bleef dan met zijn mantel vasthaken aan een van de ijzeren standbeelden. Zijn mantel begon te scheuren en hij kwam hard neer op de grond. Om me heen klonken er geschokte kreten. Ik zette automatisch een paar stappen in Neville's richting. Ik had een bezorgende blik op mijn gezicht. De lerares liep naar de verwonde jongen en raapte hem voorzichtig van de grond. Ze ondersteunde hem met haar beide armen en ze liep naar het kasteel. Voor ze naar binnen ging, riep ze naar ons: "niemand gaat vliegen begrepen".

Toen ik me omdraaide zag ik dat Harry en Draco in een discussie verwikkeld zaten. Draco had een soort balletje in zijn hand en Harry probeerde het af te pakken. Hier wilde ik wel het fijne van weten. Ik sloot me aan bij de cirkel leerlingen die rondom de ruzie hadden verzameld.
"Geef dat terug Malfoy."
"Oh ja? Wat ga je eraan doen?" Zei Draco uitdagend en hij pakte zijn bezem en ging in de lucht met de bal in zijn hand. Harry aarzelde niet en vloog hem achterna. Hermione werd boos en zat dingen naar Harry te roepen maar hij luisterde niet.

Harry en Draco zigzagden door de lucht en Harry had op de een of andere manier de bal in handen. Draco raasde op hem af en Harry gooide net op tijd de bal weg. De bal kwam mijn richting uit en ik ving hem op voor hij kapot zou gaan. Ik keek er eens goed naar en zag dat er een soort rood wolkje in verschool. Ik keek terug op en zag Draco op mij af vliegen. Ik dacht even niet na en pakte mijn bezem. Ik schoot de lucht in, met Hermione haar bezorgde schreeuwen achter me.

Ik voelde de wind door mijn haren en had me nog nooit zo vrij gevoeld. Het was de grootste kick van mijn leven en ik genoot van elke seconde. Ik sloot mijn ogen en liet me leiden door de wind. Zalig! Toen ik mijn ogen weer opende zag ik Draco voorbij zoeven en ik verschoot zo hard dat ik de controle verloor. Mijn bezem schoot alle kanten op en kwam steeds dichter naar de grond aan een redelijk snel tempo. Ik panikeerde. Ik hoorde Harry roepen. "Lou, je moet optrekken! Pas toch op!" Riep hij.

Ik probeerde mijn bezem omhoog te laten gaan en dat lukte maar ik had nog steeds geen volledige controle. Ik was zo bang dat ik niet eens durfde krijsen. Ik klemde mijn beide handen zo hard mogelijk dicht rond de bezemhals in de hoop hem 'tot rust' te brengen. De bezem stopte en ik zweefde rustig in de lucht. Er verscheen een klein lachje op mijn gelaat. De leerlingen begonnen allemaal te juichen. Ik besloot van het moment te genieten en stak mijn hand in de lucht met de bal. Harry klapte in zijn handen maar stopte meteen omdat hij bijna zijn evenwicht verloor. Ik vloog naar hem toe en gaf hem de bal. "Ik geloof dat deze van jou is." Lachte ik. Hij hief zijn ene arm op en sloeg hem over mijn schouder terwijl hij me dichter naar hem trok. Hij gaf me een schouderklopje. "Goeie Lou." Zei hij verlegen.

Draco was al naar de grond teruggekeerd maar Harry en ik besloten om nog even van de vrijheid te genieten. Totdat McGonagal uit het kasteel kwam en ons beval om meteen naar beneden te gaan. Harry en ik keken elkaar aarzelend aan en slikten.

We liepen door de eindeloze gangen achter McGonagal aan tot ze aan de deur van een lokaal stopte. "Uhm, professor Quirrel, zou ik Wood eens mogen lenen alsjeblieft?"
Ze kwam terug met een grote slungelige jongen. Hij had kort lichtbruin haar en bruine ogen.
"Potter, Diggory, dit is Oliver Wood. Hij is de teamleider van het Gryffindor quidditch team."
Ik was stomverbaasd. Ik dacht dat we gingen gestraft worden of zoiets, maar nu stond ik oog in oog met de leider van het quidditch team van Gryffindor. Gezien Harry's uitdrukking had hij dit ook niet verwacht. "Oliver, ik denk dat ik een zoeker voor je heb gevonden. En juffrouw Diggory hier is een geschikte jager voor het team." Oliver keek ons beide intens aan, alsof hij ons inspecteerde op ons formaat en uiterlijk. Hij keek me recht in mijn ogen alsof hij recht door me keek, ik voelde dat ik een blos kreeg omdat ik het niet gewend was dat mensen me zo aankeken.

Wood richtte zich tot McGonagal.
"Excellent mevrouw, wanneer mogen ze met de training beginnen?"
"Dat mag jij volledig kiezen." Zei ze terwijl ze hem een schouderklopje gaf en wegliep.
"Goed dan, is het goed als ik jullie morgenavond ontmoet op het quidditch veld?"
Harry en ik knikten allebei verlegen maar vanbinnen was ik o zo gelukkig. Ik heb altijd al willen rondvliegen op een bezem. Toen ik een klein meisje was zat ik altijd voor de tv, met grote, verlangende ogen aan het kijken naar de wedstrijden. Dan legde papa me de spelregels uit en leerde hij me de namen van verschillende quidditch teams.
"Ok, dan mogen jullie nu terug naar jullie les."

We liepen samen de gangen door en begonnen vrolijk te praten en lachen over wat er net was gebeurd. Toen we terug bij onze klasgenoten kwamen was Mrs. Hooch nog steeds niet teruggekeerd. De leerlingen van Gryffindor kwamen ons toegelopen en begonnen door elkaar te schreeuwen. Ik negeerde ze en liep gewoon door terwijl Harry bleef staan om al de vragen te beantwoorden. Ik had me afgesloten van de groep toen Hermione naast me kwam staan.
"Je weet toch dat dat een ongelooflijk domme zet was." Zonder naar haar om te kijken zei ik.
"Het heeft me tenminste wel iets goed opgeleverd." Ik kon niet stoppen met glimlachen en mijn hart maakte blije sprongetjes. Hermione en ik zeiden niets meer en stonden in stilte naar Harry en Ron te kijken. Ik vond het leuk om Harry zo blij te zien. Zijn ogen flikkerden van blijdschap en hij werd bedolven onder de menigte terwijl de Slytherins hem vuil zaten aan te kijken.

Ik keek naar hun richting en zag dat Draco mij ongelooflijk vuil aankeek. Die vriendschap duurde ook lang. Dacht ik in mezelf. Ik rolde met mijn ogen en keek terug naar Harry. Hij keek ook naar mij, recht in mijn ogen en er schoot een flits van blijdschap en stress door mijn buik... hij knipoogde naar mij en keek dan weer weg. Ik voelde mijn wangen weer rood worden en ik genoot ervan.