Parent issues [Fred Weasley Fanfic] [DUTCH]

3.

Het was al laat in de avond toen de trein arriveerde. We stapten uit en moesten in bootjes naar een reusachtig kasteel varen. Er hingen vrolijke lampjes aan de boten. Het was prachtig om al die lapjes tegen het duistere water te zien. Eenmaal aangekomen op het kasteel werden we ontvangen door professor McGonagall. Ze gaf een hele uitleg over de school maar ik luisterde niet. Ik luister nooit echt eigenlijk. Ze bracht ons naar een enorme gang die "the great hall" genoemd werd. Er zaten wel duizend leerlingen aan de tafels gezellig aan het praten en roepen naar elkaar. De eerstejaars liepen allemaal op een slordige rij naar voor, met McGonagall op kop. In het passeren van al de leerlingen viel mijn oog op twee jongens die precies op elkaar leken.

Ik keek één van de jongens recht in de ogen en alles leek in slowmotion te gaan. Ik glimlachte en hij glimlachte terug. Hij gaf de andere jongen een stomp met zijn elleboog. De ander jongen keek hem boos aan. Hij knikte zachtjes naar mij terwijl hij nog steeds naar mij keek. Zijn broer keek nu ook naar mij en fluisterde iets in zijn oor. Hij keek nu naar zijn broer en ze gaven elkaar een handdruk, alsof er een deal werd gemaakt. Ik keek terug voor me.

De rij stopte en ik zag vooraan een krukje staan met daarop een oude, versleten hoed. McGonagall nam een groot perkament. 'Ronald Weasley' zei ze. Er liep een verlegen jongen naar voor, zijn haar was vuurrood. Hij ging gaan zitten op de kruk en slikte. Na wat gemurmel van de hoed galmde het door de zaal 'Gryffindor'! Er klonk een oorverdovend applaus en ik volgde Ronald met mijn ogen naar de tafel. Ik zag dat hij allemaal schouderklopjes kreeg en dat mensen hem feliciteerden. Ik zag de jongen weer. Hij was blijkbaar ook een Gryffindor. Ronald ging naast hem zitten. Ze hadden allebei vuurrood haar. Ze zullen wel broers zijn. Wat zou zijn naam zijn? Vanaf het eerste moment dat onze blikken elkaar kruisten voelde ik iets. Ik was gefascineerd door hem, geen idee waarom. Er was iets met die jongen. Ik merkte dat ik nog steeds aan het staren was toen hij naar me keek. Ik bloosde en keek meteen weg.

Ik wachtte even. Ik keek voorzichtig terug in zijn richting en zag dat hij nog steeds naar me keek. Maar ik keek niet weg. Ik bleef naar hem kijken. Toen zij hij iets met zijn mond : 'hey...' hij zei niks maar hij gebaarde het met zijn mond. Ik lachte verlegen en zwaaide naar hem. Ik wist nu al dat we goede- 'Lou Diggory' ik keek verbaasd op. 'Lou Diggory'! Ik liep snel naar voren. McGonagall keek me even aan en gaf me toen een zacht duwtje naar de kruk. Ik ging zitten. 'Hmm... jij bent speciaal meisje...zeer speciaal. Je hebt Hufflepuff genen, je hebt de slimheid van een Ravenclaw, de moed van Gryffindor en de koppigheid van Slytherin. Maar maak het toch maar Gryffindor'!! Ik liep naar de tafel van Gryffindor, toch wel opgelucht dat ik niet bij Slytherin zat. Ik ging naast een meisje zitten met een grote bos bruine krullen en kleine sproetjes. 'Heyy, ik ben Hermione'. 'Dag Hermione, ik ben Lou'. Ze knikte en zei toen, 'dit zijn Harry en Ron'. Ik keek naar de twee jongens en ze zwaaiden allebei. Ik ging net iets zeggen toen er plots iemand naast me kwam zitten.

'Ik ben Fred' zei een jongen die enthousiast zijn hand uitstak. Ik draaide me om en keek recht in de bruine ogen van Fred. Ik schudde zijn hand en liet zijn blik niet los. 'Ik ben Lou' zei ik terwijl ik hem gefascineerd aankeek. Het was de jongen van daarnet met zijn broer. Ik voelde een tik op mijn schouder. Ik keek recht naar boven en zag daar het grappige gezicht van Fred zijn broer. Hij was ondersteboven. 'Hallooo, ik ben George' zei de jongen. Hij ging zitten tussen mij en Hermione en duwde daarbij veel mensen omver die hem dan boos aankeken. 'Ik zie dat je al kennis gemaakt hebt met mijn debiele broer'. Ik voelde weer een tik op mijn schouder langs de andere kant. Ik draaide me weer om. 'Dus jij bent Lou, mooie naam hoor. Ik zal je een geheim vertellen'. Hij boog voorover en ik voelde zijn hete, rustgevende adem in mijn nek. 'Ik ben de knapste broer' fluisterde hij. Hij trok zijn hoofd weer weg en gaf me een knipoog. 'Ik denk dat we daarover kunnen discussiëren' zei ik met een grinnik. George begon hard te lachen. Ron die alles zorgvuldig aan het observeren was grinnikte. 'Oh, is het grappig Ron? Ben je niet gewoon jaloers omdat ik nu al een meid heb'? Zei Fred. 'Uh-uhm, niemand heeft mij' zei ik en ik trok uitdagend mijn wenkbrauwen op. 'Ook goed' zei Fred mysterieus.

Fred en George gingen weer op hun plek gaan zitten maar ik voelde dat ze naar me keken. Ondertussen was ik in gesprek met Harry, Ron en Hermione. 'Dus jou achternaam is Diggory, maar hoe kan dat'? Vroeg Ron. 'Hoe bedoel je'? 'Wel, je lijkt niet eens een beetje op Cedric' zei Hermione nu. 'Weet ik...mijn ouders zijn hebben een blonde en bruine haarkleur. Maar ik denk er niet over na, nadenken komt er bij mij niet in eerst doen dan denken'...