TUTKUNUN TANRISI

17• 'Dörtlü Denge Diyagramı'

Selam canlarım ♥

Medya: Dörtlü Denge Diyagramı için temsili bir şeyler.

Keyifli okumalar!

⌛

Paniğe kapılmam tuhaf bir şekilde sessizleşmeme neden olmuştu.

Tek kurtarıcım olabilecek kişiye, yani ayağa kalkmış Rast'a bakıyordum. Rast ise o kadar sakindi kelimelerle duruşunu ifade edemezdim. Yüz hatları dingindi, hâlâ o yumuşak hatlara sahipti ve gülümseyecek gibiydi. Değişen tek şey, gözlerinin tekrar kızıla dönmesiydi. "Bir süreliğine burayı ödünç almıştık," dedi Rast rahat bir tavırla. "Gürültü yapma. Gidiyoruz."

Nferd şok olmuştu. "Sen, sen-"

"Emin ol kim olduğumu bilmek istemezsin," dedi Rast tehlikeli bir gülümsemeyle. "Şimdi git ve çıkmak için bize biraz süre tanı. Adın neydi?"

"Nferd," diye fısıldadım Rast'ın kulağına doğru. Ben de ayağa kalkmıştım.

"Nferd cömertliğin için teşekkür ederiz." Rast saygıyla kafasını eğdiğinde donup kaldım.

Leon çıplak kollarını sıvadığını sanırken sarsak adımlarla ayağa kalktı. "Rast, dövüşelim!" diye bağırdı büyük bir şevkle. İri yumruğunu havaya kaldırdı. "Bu piç herif bu eve nasıl girdi? Neden biz gidiyormuşuz? Onun gitmesi gerekiyor! Burası bizim evimiz!"

Adam şok olmuştu. "Ama- ama-" Sertçe yutkundu. "Ama burası benim evim!"

Hazal aceleyle Leon'u geri çekmeye çalışırken gözlerinde beliren endişe ile olan biteni anlamaya alışıyordu.

Leon ise çatılmış kaşlarıyla Hazal'a bakarken, "Bu erkek işi," diye homurdanıyordu.

"Kes sesini," diye tısladı Hazal.

Nferd çıldırdı. "Burası benim evim sizi lanet olasıca psikopatlar!" Düşürdüğü çantasını aceleyle yerden kapıp geriye doğru sendeledi. Titreyen elini bize doğrulturken, "Gerisini polise anlatırsınız!" diye bağırdı. Ardından muhtemelen iki kalıplı erkekten ve ne tür insanlar olduğumuzdan endişe ettiği için bağıra bağıra salondan uzaklaşmaya başladı. Kısa süre sonra sesi tekrar bize ulaşmıştı: "Evimde birileri var! Yardım edin!"

Rast göz devirdi. Bir elini havaya kaldırdı. Ardından piyanonun bir tuşuna basar gibi işaret parmağını aşağıya indirdi. Nferd'in bağrışları anında kesildiğinde 'hıh'ladı.

Rast'ın kolunu kavradım. "Bu kadar erken dönmemesi gerekiyordu!" diye fısıldadım dehşet içinde. "Gitmemiz gerekiyor, bağrışını birileri duymuştur."

Önce buradan kurtulmamız gerekiyordu. Daha sonra bunları Hazal ve Leon'a nasıl açıklayacağımı düşünebilirdim. Rast'ın bileğini kavrayıp tırnaklarımı derisine gömdüm. Parmaklarım bileğini tam olarak saramamıştı. Hazal'la Leon'a baktım. "Buradan çıkınca neler olduğunu açıklayacağım," dedim aceleyle. "Bana güvenin, hiçbir şey olmayacak. Sadece bir yanlış anlaşılmaydı."

Hazal'ın yüzü endişeyle gerilmiş, sarıya çalan kaşları çatılmıştı. "İyi bir açıklama düşünmeye başla."

Rast elini, onun bileğindeki elimin üstüne koydu. "Gitmemizin tek düzgün yolu var," dedi tıslayarak. Işınlanmak, diye düşündüm sersemlemiş bir şekilde. "Kapıyı kullanamayız. Burada polisleri de bekleyemeyiz. Avcılar özellikle izinsiz kullanılan ya da gasp edilen evlerle ilgili ihbarları takip ediyor. Almanya'da olanlar varsa çok geçmeden polisten önce burada bitecekler." Dişlerini gıcırdattı. "Gidiyoruz."