Childhood Friends | hyunin

7 | you keep kissing

"evet ama geçer herhalde birazdan." filmi durdurmuş bilgisayarı komidinin üzerine bırakmıştı, "sonra devam ederiz gözlerine iyi gelmiyor sonra biliyorsun."

"ya ama ne güzel izliyorduk."

"mızıkçılık yapma küçük tilki." gözlerim yandığı an hyunjin bir şey izliyorsam asla devam etmeme izin vermezdi. "benim böyle canım sıkılır ama yürüyüşe falan çıksak ya"

"kalçandaki o ağrıyla yürüyebileceğini mi düşünüyorsun?"

"kalçamdaki ağrıyı ben senin kadar düşünmüyorum hyung, hem bu kadar endişeleneceksen yapmasaydın." arkasına yaslanmıştı, "yaptığım şeyden hiç pişman değilim."

"tabii olan bana oldu"

"doğrusu o kadar şey söyledikten sonra kendini bana teslim etmen beni biraz şaşırmadı değil." gözlerimi devirmiştim, "canım istedi yaptım sorgulama." yaslandığı yerden ayrılıp yüzüme yaklaşmıştı, dipdibeydik "canının bu kadar istediğini bilmiyordum."

"sana sorgulama demiştim."

"şu an çok öpülesi duruyorsun."

"bu hâlde olmamız çok garip"

"şu an gerçekten öpülesi duruyorsun."

"sonuçta bir arkadaş sayılırdık yani böyle olmamız ne bileyim.."

"seni şu an öpmek istiyorum."

"öp artık!"

dediğim şeyi ben bile beklemezken hyunjin hemen dudaklarıma saldırmıştı, birbirimizi gerçekten sömürüyorduk. Elinden birini bacağıma götürmüş üzerinde gezdiriyordu, elimi yanağına götürmüş onu iyice kendime çekmiştim.

nefes almak için dudaklarımızı ayırdığı sırada çok beklemeden hemen kucağına çıkmıştım, "sen gerçekten alıştın kucağıma."

"çok konuşma." dedikten sonra tekrar dudaklarına yapışmıştım. Belimden tutup beni kendisine iyice çekip bastırdıktan sonra ağzımdan hafif bir inleme çıkmıştı. Dudaklarımdan ayrılıp boynuma yöneldiğinde başımı geriye doğru atıp ona daha çok yer açmıştım.

boynumda bir süre oyalandıktan sonra dudaklarıma öpücükler bırakıyordu, tabii telefon çalma sesi odada duyulmasaydı. Hafifçe çekilip, "hyung boşver devam edelim."

tekrar kendime çekip dudaklarını öpmeye devam ettim benden yavaşça geri çekilmiş, "bebeğim belki önemli bir şey vardır bakalım sonra devam ederiz burdayım bir yere gittiğim yok merak etme." derin bir nefes almış ve kafamı onaylarcasına sallamıştım, komidinin üzerindeki telefonu almış ve arayan kişiye bakmıştı.

chan hyung arıyordu çok beklemeden hemen telefonu açtı, "seni dinliyorum...şimdi mi?...peki buna zorunda mıyım?....ah pekala geliyorum." telefonu kapattıktan sonra çattığım kaşlarımla ona bakıyordum, "nereye?"

"gitmek zorundayım." başımı omzuna koymuş ona sarılmıştım, "beni tek mi bırakacaksın? gitmeni istemiyorum, hani benimle kalacaktın?" sırtımı sıvazlamıştı, "bebeğim söz veriyorum işim erken biterse yanına gelmeye çalışacağım." kafamı omzundan kaldırmış, ona bakmıştım"söz mü?"

"söz." demişti ve dudaklarıma bir öpücük bırakmıştı. Üstünden kalmıştım dinlenmem için onu uğurlamama izin vermemişti ve kısa bir süre sonra yanımdan ayrılmıştı. Fırsat bilip sabahtan beri konuşmadığım arkadaşlarıma yazma kararı almıştım

hyunjin jeongin'in
ı

rzına geçti grubu