Beginning of the end

~33~

"günaydın"

Sensei daha güneş doğmadı gün nasıl aydın olsun kurbanınız olayım...
.
.
.
Sensei sabahın ışıkları vurmadan bizi kaldırdı

"Kendinizi geliştirmek için çok çalışacaksınız başlıyoruz"

Herkes çalışma alanına geçmişti kendi zayıflıkları ile çalışıyorlardı,geldik davulun patladığı yere...benim zayıflığım...

İçimdeki acı miktarı sınıra dayanırsa kontrol den çıkıyor,bu da demek oluyor ki sınırları zorlayancağız...

"Yikoru,bunu nasıl yapacağın hakkında bir fikrin var mı"

"Sensei aslında acım şarj gibi doluyor zamanla ama 100 olduktan yani fullendikten sonra ilerlemiyor benim yapmam gereken full olduktan sonra o sınırı aşıp kendimi kontrol etmek ama acının sınırını aşmam için acı çekmem lazım fiziksel olarak"

Aizawa sensei sıkıntılı bir nefes çekti sanki ben çok memnunum bu durumdan amk...

"Ağır bir fiziksel yara almana izin vermeyeceğimi bil ama sınırlarını aşman lazım bu yüzden birisiyle kontrollü olarak dövüşeceksin yani daha doğrusu o sana saldıracak sınırlarını aşana kadar"

"Anladım sensei peki kim bana saldıracak?"

Sensei etrafa baktı manavdan meyve seçer gibi beni dövecek öğrenci seçiyordu.

"Bundan nefret etsem de...kaminari Denki...her seferinde az dozda elektrik verirse sınırlarını aşmana yardımcı olacaktır"

Ah harika sabahın köründe kahvaltı yerine elektrik yemek en sevdiğim aktivitedir.

Sensei Denki yi çağırdı durumu anlattı ve gitti.

"Amaya-san bundan emin miyiz?"

"Öyle gözüküyor öldürücü bir şekilde saldırı yapmadığın sürece her şey yolunda endişelenme"

"Pekala... şimdiden özür diliyorum ve başlıyorum"

"Önemli değil...tamam... hazırım gönder gelsin"

*İlahi bakış*

Pikachu ilk saldırısı çok az bir dozda yaptı, kız aldığı darbeyle etrafında sarı siyah ışık ve dumanlar oluştu, attığı çığlık alışıla gelmişti.

"SENSEİ BUNDAN EMİN MİYİZ?!"

Diye sordu Pikachu

"Evet devam edin öldürücü bir darbe yapma yeter"

Çocuk bıkkınlık la iç çekti ve tekrar saldırdı, verdiği her küçük doz elektrik de kızın canı daha çok yanıyordu, gözleri kararmıştı ve saçları havalanmıştı etrafındaki dumanlar o kadar fazla olmuştu ki insanlar onu göremiyordu.

"Sensei durmamız lazım!"

Sevgilisi genç kız için endişeleniyordu

"Sadece biraz daha...DENKİ YETER DUR!"

Sensei nin emiri üzerine durdu çocuk, genç kız kendi içinde kendini kontrol etmek için savaşıyordu.

"Hey hey ne oldu ona?"(Denki)

Genç kız bağırmayı,hareket etmeye çalışmayı kesmişti dumanlar gitmemişti,ve saçları inmemişti ayakta öylece duruyordu

"Sensei! Ne oldu ona?!"(Arata)

Kardeşi koşarak kızın yanına gidecekken Aizawa onu uzaklaştırdı

"Sınırını aştı... gücü full olsa bile 100 sınırını aştı, şu anda vücudunda bulunması gerekenden daha fazla acı var ve buna alışmaya çalışıyor"