Beginning of the end

~27~

"nasıl hissediyorsun kedicik?"

"...."

"Ah hadi ama cevap vermemek çok büyük ayıptır"

"...."

Sürekli konuşuyordu ona cevap vermem için elinden geleni yapıyor ama ben konuşmayacağım.
Hem konuşup hemde kumaşlarını kullanıyor eğer beni yakalarsa kolayca saha dışı yapabilir.

Yakın dövüş kullanabilirim ama kumaşları varken çok tehlikeli,bu yüzden yaptığım zeminler ile onu itmeye çalışacağım.

"Çok akıllısın kedicik tam da istediğim gibi bir rakip"

"...."

Zeminler ile itmeye çalışıyorum ama her seferinde kaçıyor hızlı bir plan yapmalıyım.

"Tch... böyle çok sıkıcı kedicik hadi işleri biraz zorlaştıralım..."

Bunu der demez kumaşlarını indirdi ve boynuna sardı zeminin üzerinden zıplayıp bana doğru koştu... yakın dövüş istiyordu... istediğini vermem lazım ಠ◡ಠ

Zeminleri yok ettim ve hazırlandım, doğrudan üzerime geldi dibine geldiği zaman bacaklarıma odaklandı,alttan saldıracak... anında zıpladım ve arkasına düştüm, hiç vakit kaybetmeden atak yaptı,o yaptıkça ben kaçıyor ya da başka bir atak yapıyordum,ikimizde nefes nefese kalana kadar dövüştük...

Karşı karşıya durduk nefeslerimizi toplamaya başladık.

"Teb-rik...ler kedi...cik..."

"...."

Cevap vermeyince kahkaha attı ellerimizi dizimize koyduk ve soluklandık, beklemediğim bir anda sağ kolumu arkama götürdü, ayakları ile ayaklarıma bastı ve dizlerini benim diz kapaklarım ile birleştirdi sol elimi bileğimden tutup havaya kaldırdı, kısaca hareket edemiyordum....

"Küçük dalgın kedicik...asla ve asla gardını düşürme yoksa av olursun"

"...."

Bana doğru eğildi nefesini yüzümde hissediyorum,kalbimin atışını şuan tahmin edemiyorum umarım duymuyordur... yüzüm... siktir suratım...kesin domates gibiyim...

Pes edemem her ne olursa olsun pes edemem,hareket etmem lazım ama nasıl?

"Şimdi... sonsuza kadar böyle mi kalmayı planlıyorsun kedicik?... gerçi benim için hava hoş halimden memnunum..."

"...."

Aptal bu çocuk kendisi bile kıpkırmızı oldu beni de kıpkırmızı ediyordu,ah evet ya amacı beni konuşturmak ama ben yemem.

Saniye saniye daha çok yaklaştı yüzüme bense kafamı başka tarafa döndürüyordum.

Konuşamam yoksa anında kaybederim, başka bir şey bulmam lazım, bacaklarım hareket edemiyor kollarım desen hallice...madem benim üzerime oynuyor bende ateşe ateşle karşılık veririm....
Kafamı çevirip gözlerine baktım evet fazlasıyla yakındık ve ikimizde domates gibiydik ama dikkatini dağıtmam lazım,daha fazla yaklaşıp kulağına fısıldadım.

"Yaramaz pisicik..."

Nefes vererek konuştum geri çekilip tekrar gözlerine baktım dikkati dağılmış gibi gözüküyor...arkamda tuttuğu elimi kurtarıp havada tuttuğu elimle tam tersi pozisyon yaptım ayaklarımı da kurtarınca arkasına geçtim ve iki kolunu arkada birleştirdim.

"Ahahha güzel hareket kedicik etkilendim"

"...."

"Akıllı olman güzel"