Gülüşüne Hasret Gözlerim

Bölüm-42 'deyiz değerli okuyucularım . Yavaş yavaş final bölümüne yaklaşıyoruz.

     "Durun benim itirazım var . Bu nikah olmayacak" diyen ses nikah memurunun sözünü kesti. Aykut elinde silah ile karşımızdaydı.

Hepimiz olduğumuz yerde kalakaldık. Hakan benim önüme geçti. Adeta bana siper oldu. Aykut daha sert bakışlarla bize baktı.

       "Yasemin benim olmadı. Senin de olmayacak"dedi Aykut.

"Yapma , hayırr" dedim. Ama sesim çıkmadı. Sadece kendim duydum.

"Seni çok sevdim Yasemin , sana her şeyi verebilirdim. Ama sen bu adamı seçtin. Neden lan neden? Bugün her şey bitecek. Beni seçmediğine, benim olmadığına pişman olacaksın."

      Aykut hem konuşuyor hem de silahını bir bana bir Hakan'a doğrultuyordu.

" Sen kimsin ki Yasemin senin olsun . Şu haline bak önce . Teslim ol Aykut. Başka çaren yok. Bizi de rahat bırak." Hakan kelimelerini yavaş yavaş söylüyordu. Konuşurken gözleri birilerini arıyor gibiydi.

"Demek ki ilk önce seni ortadan kaldırmam gerekecek."diyerek  silahını Hakan'a çevirdi Aykut.
O kadar korkmaya başladım ki kalp atışım dışardan duyulabilirdi. Salonda da bir sessizlik , herkesin gözlerinde endişe vardı. Sanki herkes benim gibi donmuştu.
Aykut hala bir şeyler söylemeye devam ederken , nereden çıktıklarını bilmediğim üç kişi Aykut'un üzerine atladılar. Aykut direnmeye çalışıyordu. Silahı tekrar bize doğrulttu. Hızlı bir hamleyle içlerinden biri ilk önce silahını aldı. En büyük tehlike geçmişti . Silahını kaptırınca daha da hırçınlaştı. Yumruklarla, tekmelerle kendini korumaya çalışıyordu.

"Sonunda ortaya çıktın.  Boşuna karşı koyma teslim ol ." dedi içlerinden biri.Aykut fazla direnemedi ve karşısındakilere teslim oldu. Her şey bir an da olup bitti. Daha önce  gördüğüm genç:
" Her şey kontrol altında artık. Size mutluluklar." Dedi. Hakan'a başıyla selam verdi ve salondan ayrıldılar.

Hakan bir an olsun elimi bırakmadı. Çok korkmuştum. Ellerim titriyordu. Salondan misafirler çıkmaya başladılar. Hakan ile göz göze gedik yine.
Hakan mikrofonu alarak:
"Sayın misafirlerimiz, küçük bir tarsızlık oldu ama polis arkadaşlarımız olaya müdahale etti. Her şey yolunda. Bu mutlu günümüzde yanımızda olmayacak mısınız?" Dedi.
Dışarıya çıkmak isteyen kalabalık Hakan 'ın konuşmasının ardından yerlerine oturdular. Üniformalı bir kaç polisinde salonda görünmesi misafirleri rahatlattı. Aslında en çok da ben rahatladım onları görünce.

Biz de yerlerimize oturduk. Nikah memuru:
"O halde kaldığımız yerden devam ediyoruz. Nikaha da itiraz eden artık olmadığına göre sizleri karı- koca ilan ediyorum. Tebrikler." dedi. İmzalar atıldı. Tekrar müzik başladı. Hiç bir şey olmamış gibi eğlencemize döndük. Hakan ona bakışlarımdan anlamış olacak ki 'sonra anlatacağım güzelim' dedi.
    Nikahın ardından durmadan oynadık. Yorulunca yerime oturdum. Hakan arkadaşları ile oynuyordu. Yanıma Meltem geldi.
"Yasemin iyi misin?"
"Bir an her şey bitti diye düşündüm. Çok korktum . Şükür olay çabuk kapandı. Ya polisler olmasaydı? Ya Aykut bize bişey yapsaydı?"
"Düşünme artık bunları. Geçti gitti. Yakalandı kolay kolay çıkamaz. Hadi toparla kendini . Bu sizin beklediğiniz gün ." dedi . Bana sarıldı .
" Haklısın. İnşallah çıkmayacak oradan. Sağol Meltem."
"İyisin değil mi?"
"İyiyim canım şimdi daha iyiyim."

Biraz  daha sohbet etme fırsatı bulmuştuk Meltemle. Duru'yu anneanneye bırakmışlar. Ara sıra telefona bakıyordu. Hakan oturmak için yanımıza geldi. Tam Meltem bir şey diyecekken Okan da geldi.

"Meltem duru uyumuyormuş, gitsek iyi olacak."dedi.
"Söz konusu Duru olunca itiraz edemeyiz. Her şey için çok sağol Okan."diyen Hakan'a Meltemle aynı anda baktık.
Okan " Sakin olun kızlar . Büyütecek bir durum yok. Yasemin sana Hakan anlatır. Meltemcim yolda sana anlatırım. Çocuklar mutluluklar."dedi.
Bizi tebrik ettiler . Meltemle öyle bir sarıldık ki istemeden göz yaşlarımız akmıştı bile. Okan Meltemi çekiştirince ayrılmak zorunda kaldık.
"Çok mutlu olun, enişte arkadaşımı üzme sakın"dedi ve yanımızdan ayrıldılar. Bir daha kim bilir ne zaman görecektim canım arkadaşımı.