DEVREM | bxb

~10~

27.01.2021

***

Asaf operasyon sonrası odasına giderken birkaç asker görmüştü. Koridorda gülüşen askerler onu görür görmez hazır ol da beklemiş, selam vermişti.

Askerler ondan çok fazla korkuyorlardı. Böyle olması onun için daha iyiydi. Ekibi dışında kimseyle gülüşüp şakalaşmazdı. Onlar da yeri geldiğinde şakalaşır, ama çoğunlukla ciddi olurlardı.

Aslında başta yüz vermeyip tamamen ciddi bir ilişki kurmayı hedeflemişti. Ama zevzekler bir kere yüz bulunca daha da söz geçirememişti.

Yine de seviyordu onları. Beraber yeri geldiğinde salak salak konularla sohbet ediyor, yeri geldiğinde omuz omuza savaşıyorlardı.

Odasına girip üzerinde ki kamuflaj ceketi çıkardı. Telefonuna baktığında Berk denen çocuktan 4 arama vardı. Göz devirip koltuğa attı kendini.

Onu kırmak istemediği için çalıştığı yere daha sık gitmeye başlamıştı. Bu sefer de fazla bağlanmıştı çocuk ona. Ekibi gibi, fırsat bulmuştu ya bir kere...

Önemli bir şey söyleme ihtimaline karşı arayıp kulağına götürdü. ''Alo Asaf...'' Bir de bu vardı. Abi veya bey demeyi istemiyordu. 

''Berk.. Beni aramışsın.''

''Yarın gelecek misin?'' Asaf sıkıntılı bir nefes verip önündeki kağıtlara baktı. ''İşim var.'' dedi bahane üreterek. Aslında yarın izin günüydü ama planı dışarılarda gezmek değil, kafasını koyup uyumaktı. 

''Hımm... Ne işi?'' Hesap sormasına göz devirdi.

''Berk dalga mı geçiyorsun abicim?'' Berk alay dolu konuşmasına göz devirdi. ''Ne var ya! Merak ettim.''

''Etme!'' Asaf bir daha bu çocuğa kaba davranmayacağım demişti değil mi? Unutun onu... Çünkü bu çocuğun niyeti başka diye düşündü. 

''Lütfen gel...'' Asaf bir süre düşündü.

''Aslında... Berk seninle bir konu hakkında konuşmam lazım.''

''Tamam yarın gel.'' Onaylayıp uzatmak istemediği için telefonu kapattı. Yarın bu çocuğa peşini bırakması gerektiğini söylemeliydi. Çünkü korkuyordu. Kendi de çekimine kapılmak istemiyordu.

Erkek olması onun için problem değildi. Çünkü eşcinseldi. Ama çok küçüktü. Olmazdı. Olmamalıydı...

**

Ulaş alayı 5 tur koştuktan sonra ağacın dibine çöktü. O, bir süre soluklanırken diğerleri de gelmişti. ''Öldüm anam babam...'' Emir kendini yere atıp soluklandı. Mehmet homurdanıp yanına uzandı. ''Ulaş iti! Ne ara bu kadar forma girdin?''

''Ben sen miyim Mehmet iti!'' Beraber gülerek birbirlerine tekme atarlarken Ali ve Semih oturdu yanına. Anında doğrulup, boynunu kütleten Ali'nin arkasına geldi. Omuzlarına masaj yapınca irkilen Ali, geri çekilmeye çalışsa da izin vermedi. 

''Dur bebeğim masaj yapıyorum'' Ekipten birkaç kişi daha gelmesiyle ikiliyi umursamadan sohbet etmeye başladılar. Semih gözlerini onlara dikmiş bakıyordu. 

''Şerefsiz böyle böyle ümit verdi demek çocuğa!'' Emir bir anda yüzünü önüne uzattı. ''Bir şey mi dedi kanki'' Semih gözlerini kısıp Emir'e baktı. ''Ne diyeceğim lan sana! Dön önüne'' Emir sinirle kafasına vurdu. Semih'te üzerine atlayınca çocuk gibi kavga etmeye başlamışlardı.

Sonunda ayırılıp odalarına çekildiler. Herkes duşlarını alıp yemek için yemekhaneye gitti. Asaf yanlarına gelince tüm ekip yemeye başladı.