အမုန်းအားဥပေက္ခာပြု၍ [အမုန္းအားဥေပကၡာျပဳ၍] {Complete}

Ep - 21

ထပ်တူကျသွားတဲ့လက်တစ်စုံကိုကြည့်ကာ ခုနကထက်ပိုပြီးတော့ ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သွားတဲ့ လူကြီးရဲ့အပြုံးနဲ့ ဘလင်းဘလင်းဖြစ်သွားတဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်လိုက်ရသေးသည်။

ကျစ်! ဒီလူကြီး...။

"Baby ကိုယ်တို့ သွားရအောင်နော်..."

Yibo ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သလား ခေါင်းခါလိုက်သလားပင် မသိ...။

လူကြီးကတော့ ပြုံးလျက်နှင့်ပင် အိမ်အောက်က ကားတန်းဆီသို့ ကျွန်တော့်လက်ကလေးကိုဆွဲကာ ခေါ်ဆောင်သွားလေသည်။
တကယ့်ကို နူးနူးညံ့ညံ့လေး...။

အိမ်တံခါးမကြီးနားရောက်တော့ မိုးပေါ်မှကျလာသည့် အနီရောင်နှင်းဆီပွင့်ဖက်လေးများ...။ အပေါ်သို့ မော့ကြည့်မိလိုက်သော ကျွန်တော်...။

ဒါအံ့သြစရာမှမဟုတ်ပဲလေ...။
ကျွန်တော့်ရင်ထဲ အံ့သြခြင်းလို့သာ ခေါင်းစဉ်တပ်ဖြစ်တဲ့ ခံစားချက်တစ်ချို့...။

ပြောင်လက်နေတဲ့ သတို့သားအကြိုအနက်ရောင်ကားတန်းကြီးရဲ့အောက်မှာ အနီရောင်ကော်ဇောကြီးခင်းထားလေသည်။

မင်္ဂလာခန်းမကနေ ကျွန်တော့်အိမ်ထဲထိ အနီရောင်ကော်ဇောကြီး ခင်းထားတယ်လို့တော့ မပြောနဲ့နော်...။

လူကြီးကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံးသာ...။
ကျွန်တော့်ဘက်ကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ကားတံခါးဖွင့်ပေးနေ၏။
YB ခပ်တည်တည်ပဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

ဒီအပြုအမူတွေ...။
ကျွန်တော့်ကို ကားပေါ်တက်မယ်ဆိုတာနဲ့ ဖွင့်ပေးမယ့်လူရှိတယ်လို့ ခံစားရေစေတဲ့ အပြုအမူတွေ...။
လူကြီးကိုယ်တိုင် သင်ပေးထားတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ပျက်လုစဲစဲထိုအကျင့်...။
ကျွန်တော် ပြင်ရမယ်...။

လမ်းတစ်လျှောက် ခင်းထားသော အနီရောင်ကော်ဇောကြီးပေါ်မှ မောင်းနှင်လာသော မင်္ဂလာသတို့သားအကြိုကားများ...။
မိုးပေါ်မှ တဖွဲဖွဲကျနေဆဲ အနီရောင်နှင်းဆီပွင့်ဖက်များ...။
ဘေးဘက်မှ အားကျစွာ ကြည့်လာသည့် မျက်ဝန်းတွေ...။
'တဖျက်ဖျက်' မှတ်တမ်းတင်နေကြသော ကင်မရာမီးများ...။
ဂုဏ်ယူစွာ အမှတ်တရသိမ်းဆည်းနေသည့် ဗွီဒီယိုရိုက်နေသူများ...။