Το ματ των ανόητων

Ήλιος και φεγγάρι

- Σωτήρη φίλα με.

- Άσε μας ρε Νεφέλη ακόμα δεν μπήκες στο αμάξι. Με κάνεις να μου λείπει το άντε ξεκινά ρε μαλακά που έλεγες τις πρώτες μέρες.

- Δεν αστειεύομαι φιλά με ρε μαλακα!

- Είπαμε αν με ξαναβρισεις θα

- Μας κοιτάνε Σωτήρη μου.. πονάει.. πιο απαλά το χεράκι. Σαν χάδι.. απαλά.. άντε όχι ντόπερμαν προσπάθησε τσιουάουα..

- Νεφέλη το παραξιλωνεις.

- Ενα στο μάγουλο εννοώ ρε βλάκα από εκεί θα φαίνεται κανονικό. Αλλιώς αγάπη μου αγιάτρευτη..

- Θα πληρώσεις αργότερα λατρεία μου απίστευτη...

Σμμμμμμμμμμμμμοοοουυυυυυυτσ!

Καλά για την ακρίβεια ένα σμουτσ πιο γρήγορο από εμένα όταν βλέπω προσφορά στο σούπερ μάρκετ ήταν αλλα αρκεί.
Σκουπίζω το μάγουλο μου κι εκείνος τις χειλαρες του.
Εντάξει έχει όμορφα χείλη..

- Το είδατε κορίτσια το ασβεστο το πάθος; Λιώνει για μένα. Δεν λιώνεις; Πες.. πες αγ

Γκαζωνει και όπως είχα σηκωθεί στη θέση του συνοδηγού και μιλούσα πάω να πέσω έξω.

- Για λίγο θα έπεφτα!!

- Συγγνώμη δεν υπολόγισα καλά το γκάζι. Την επόμενη φορά θα πατήσω πιο πολύ.

- Τόσες μέρες θέατρο, δεν αντεχες ένα λεπτό ακόμα;

- Αυτό δεν ήταν απλά θέατρο, ήταν τραγωδία.

- Καλά καλά. Πάντως από αϊκιου μέτρια πράγματα. Το πίστεψαν.

- Ενώ εσύ ξεφτέρι.

- Ακριβώς. Εξήγησε μου κάτι. Τι μανία έχετε οι πλούσιοι με τα περίεργα ονόματα. Ευτυχώς εσυ πως έτυχε έχεις νορμάλ.

- Δεν υπάρχει κάποια διαφορά. Εσεις εχετε μια μανία η μεσαία τάξη να ψάχνετε διάφορες με εμάς. Τι να σε λενε Γιώργο τι Κάρολο-Επαμεινώνδα.

- Καταλαβαίνεις πως μόλις ήρθες στα λόγια μου ε; Αν και δεν θα με αποκαλούσα μεσσαία τάξη πια.

- Κι εγώ δεν θα σε αποκαλούσα πλούσια για πολύ.

- Αυτό ασ' το πάνω μου. Δεν έχω να ανησυχώ για τίποτα.

- Δεν θέλω να ξέρω.

- Καλά κάνεις. Έχω μια ερώτηση..

- Περίεργο θα ταν να μη είχες!

- Πολιτικά που κλίνει η κοινωνικη μας τάξη;

- Αθώο μικρό μου σπουργίτι. Έχεις τόσα να μάθεις για την καπιταλιστική κοινωνία στην οποία υποτίθεται πως υπάρχεις.