Too Late, Ellie

CHAPTER 32

He hands me the papers that contains informations about Chris' part. Mabuti nalang at aleart ang partner ko kaya hindi ako nahirapan.

"Thanks." I was about to get the papers but he acted weird as he holds my hand. I looked at me confused when he does it. "Alvin, iyong kamay ko."

Napalingon siya sa kamay namin at nagulat. "Ay sorry! Ahh are you hungry? Let's grab some food."

I sigh. Halata naman sa kinikilos niya ang kakaibang pakikitungo sa 'kin at ramdam ko iyon. Dati pa talaga, hindi ko lang pinapansin kasi masyado akong okupado ni Kendrick.

"B-busog pa kasi ako. Siguro next time nalang kapag kasama na ang buong team." Ngumiti ako nang maikli. Hindi ko alam kung bakit ako na-awkward bigla.

Funny how some boys are trying to flirt with me, but I was too focused with Kendrick who can't even remember me. Kung kaya't katulad ng dati, napag-iiwanan na naman ako.

"Ellie, pinapasabi sa' kin ng mga kaibigan ni Kurt na hinahanap ka raw niya. Oyyy, sana all pero feeling ko gawa gawa lang nila 'yon e."

Mula nung umalis si Chris ay naging tahimik ang paligid ko ngunit hindi pa man nagtatagal ay bigla ulit nag-ingay nang dumating na naman si Missy.

"Tigilan mo nga ako." Reklamo ko. Hindi ko nga alam kung bakit bigla sila nagsisidatingan, dati naman tahimik lang love life ko, tapos kung kailan mahuhulog sa isang tao, saka mawawala.

Missy hits my shoulder and arched a brow.  "Hindi ako nagbibiro 'no. Totoo talaga, promise!" Tsk.

I shook my head. "Naniwala ka naman. Hindi mo manlang naisip na baka pinagloloko ka lang ng mga iyon. Inaasar ka lang. Huwag ka ngang nagpapaniwala sa kanila." Suway ko sa kanya.

Tumahimik siya saglit kaya napalingon ako. Nakita kong seryoso ang mukha niya.
"Seryoso kaya siya at mabait pa. Higit sa lahat, sigurado siya sa nararamdaman niya at hindi siya nagsasayang ng oras." Ikinagulat ko ang sinabi nito kaya hindi ako nakapagsalita.

"Hindi katulad mo." Iniwan niya agad ako pagkatapos sinabi ang mga katagang iyon.

Napatulala nalang ako sa kawalan. Tagos sa dibdib ko ang sinabi ni Missy nang prinangka niya ako. Hindi ako makapagsalita. Kapag gano'n talaga ang ginagamit nilang panlaban sa akin ay natatameme ako bigla. Naalala ko talaga lahat ng dati e.

Flashback
"Namimiss ko na talaga iyong mga ginagawa niya sa 'kin at iyong alalala namin dati."

Sariwa pa rin hanggang ngayon ang mga alala ko sa kanya. Pa'no ba naman, ilang buwan palang ang nakakalipas,  nakakapanibago na dahil hindi ko siya nakikita hindi katulad dati.

"Kung makamiss ka, akala mo naman malalim talaga iyong pinagsamahan niyo. Bakit ka ba ganyan? E hindi ka naman sigurado sa nararamdaman niya para sa'yo."

Napataas baba ako ng mata dahil sa pag-prangka ng kaibigan ko. Hindi ko rin alam e, basta masaya ako sa tuwing iniisip ko siya at sobrang saya ko kapag kinekwento ko siya at binabanggit ang pangalan niya.

"Totoo man o hindi, hindi na iyon mahalaga. Ang importante iyong nararamdaman ko para sa kanya." Sagot ko rin dito.

"Na late mo na nga narealize." Dagdag nito.

Napatigil niya ako dahil doon. Masyado talaga siyang totoo kapag nag-uusap kami kaya minsan nahuhuli niya ako e. Walang preno ang bibig, hindi iniisip ang sinasabi ngunit tagos.