Το Χρυσό Κλειδί

Κεφάλαιο 13

Φτάνοντας στο νησί, είδαν το νέο πλοίο του Κάπτεν Σμιθ να καταφτάνει σχεδόν την ίδια ώρα με εκείνους, ενώ όλο σχεδόν το πλήρωμα είχε επιβιβαστεί. Τα κεφάλια τους είχαν βγάλει έξω από το νερό ο Ρον με την Ρόζαλι και παρακολουθούσαν. 

''Η Άρια που είναι?'', ρώτησε έντρομος ο Έρικ και μαζί με την Σιλβάνα τους πλησίασαν. 

''Εδώ!'', είπε δυνατά ο Κάπτεν Σμιθ και ο Έρικ βγήκε έξω από το νερό, πατώντας με τα πόδια του σταθερά στο νησί, πλησιάζοντας λίγο περισσότερο το πλοίο. Είδε τότε την αγαπημένη του να κρέμεται από το κατάρτι σαν ένα από τα πολλά πανιά του . Τα κόκκινα μαλλιά της, έκρυβαν το υπέροχο πρόσωπό της, που είχε αρχίσει ήδη να του λείπει, μόνο στη σκέψη πως την είχε αυτός ο άθλιος... 

''Έρικ...'', σχεδόν ψιθύρισε η κοπέλα με κόπο. Ο καπετάνιος, τράβηξε ένα μαχαίρι και γρατζούνισε με αυτό την χρυσαφένια ουρά της, η οποία μάτωνε με κάθε λέπι που έχανε. Φώναζε από τον πόνο και ζητούσε έλεος, μα εκείνος συνέχιζε. Το αίμα από την ουρά της, είχε τώρα κυλήσει στην μέση της και στο πρόσωπό της, καταλήγοντας στα χέρια της και από τα δάχτυλά της έσταζε πάνω στο κατάστρωμα. 

''Σταμάτα! Θα την σκοτώσεις!'', φώναξε ο Έρικ.

''Δώσε μου το κλειδί!'', είπε σκουπίζοντας με ένα κουρέλι το αίμα και τα λέπια από το μαχαίρι του. 

''Αποκλείεται!''

''Θέλεις να πεθάνει δηλαδή? Πολύ καλά...'', είπε και την πλησίασε ξανά με το μαχαίρι. 

''Όχι όχι'', φώναξε η Ρόζαλι, μα ο Ρον την συγκράτησε. Ακόμη και η Σιλβάνα είχε αρχίσει να βουρκώνει με αυτό το θέαμα κι ας είχε πει πως δεν θεωρούσε την Άρια πια αδελφή της. 

''Αν μου δώσετε το κλειδί, θα μπορέσω να ανοίξω το μπαούλο και θα έχω έτσι στην κατοχή μου τον μαγικό ζωμό. Και εσείς θα έχετε πίσω την Άρια! Τότε, θα μπορώ να έρχομαι και να ψαρεύω εδώ κάθε μέρα, σκοτώνοντας μέχρι και τον τελευταίο από εσάς και πουλώντας τον στην αγορά. Μην ανησυχείτε! Πολλούς τους πουλάω και ζωντανούς! Ξέρετε πόσα κοριτσάκια πλουσίων χαίρονται που έμαθαν ότι οι γοργόνες που διαβάζουν στα παραμύθια είναι αληθινές?'', τους ειρωνεύτηκε. ''Μπορείτε έτσι να γίνετε και κατοικίδια, ποιός ξέρει? Θα σας πετάξουν σε μια μπανιέρα, κλειδωμένους μέσα σε ένα μπάνιο, όπου τα μικρά κοριτσάκια θα έρχονται να παίζουν μαζί σας και οι μεγάλοι να σας χτυπούν ασταμάτητα, ξεσπώντας πάνω σας για ό,τι σας συμβαίνει. Είστε τέρατα, καταλάβετέ το! Κανείς δεν νοιάζεται για εσάς!''