Το Χρυσό Κλειδί

Κεφάλαιο 8

Στην ακτή του Ξεχασμένου, βρήκε την Άρια η οποία έτρεξε αμέσως κοντά της.

''Τί συμβαίνει μικρή?'', ρώτησε, κλείνοντάς την στην αγκαλιά της.

''Τσακώθηκα με τον Ρον. Είχα θυμώσει μαζί του γιατί σε βοήθησε να γίνεις άνθρωπος και τον θεώρησα υπεύθυνο κατά κάποιο τρόπο που μου έλλειπες τόσο καιρό, όμως δεν ήταν δικό του λάθος. Και τώρα η Σιλβάνα έχει το χρυσό κλειδί και δεν του το είχα πει και τώρα θύμωσε εκείνος μαζί μου...'', συνέχιζε να κλαίει.

''Τί εννοείς η Σιλβάνα έχει το χρυσό κλειδί? Αυτό απ' όσο ξέρω, είναι ένας μύθος'', ρώτησε έκπληκτη η Άρια.

''Όχι, υπάρχει αλήθεια! Κανείς δεν ξέρει γιατί είναι τόσο πολύτιμο, μα ο Έρικ το είχε βρει και το είχε δώσει στον Ρον να το κρύψει και η Σιλβάνα το βρήκε αλλά δεν το είπα στον Ρον αυτό''

''Καταλαβαίνω ότι εσύ και ο Ρον πρέπει να είστε πολύ δεμένοι και αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, τότε κανείς και τίποτα δεν μπορεί να κόψει αυτό το δεσμό εκτός κι αν το επιθυμείτε εσείς οι ίδιοι. Θα τα ξανά βρείτε, μην αγχώνεσαι!'', προσπάθησε να της δώσει κουράγιο, όταν μπροστά τους πετάχτηκε η Σιλβάνα και τρόμαξαν και οι δύο.

Σύρθηκε με τα χέρια της με πολύ κόπο, σαν να προσπαθούσε να ξεφύγει από κάτι.

''Ο Έρικ! Πρέπει να κατάλαβε ότι λείπει το κλειδί!'', είπε ανασαίνοντας γρήγορα, όταν ένιωσε ένα χέρι να την πιάνει από την ουρά και να την βάζει στην πλάτη του λες και ήταν κανένα σακί. 

''Ξέρεις ότι μπορώ να κάτσω εδώ έξω πολύ περισσότερο από εσένα! Δεν θα πας πουθενά, μέχρι να μου δώσεις το κλειδί!'', έλεγε καθώς την κρατούσε σφιχτά πάνω του. Η κοπέλα χτυπιόταν να την αφήσει, αλλά τίποτα.

''Τότε θα πρέπει να περιμένεις να αφυδατωθώ πρώτα! Μόνο πάνω απ' το πτώμα μου, θα το πάρεις!'', φώναζε εκείνη.

''Σε παρακαλώ Έρικ, άφησέ την!'', ικέτευσε η Ρόζαλι.

''Καλά ποιός νομίζεις ότι είσαι? Μπορεί να κατέκτησες το μέρος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως σου ανήκουν και οι άνθρωποι που ζουν εδώ!'', του φώναξε η Άρια, σπρώχνοντάς τον αλλά δεν τον κούνησε ούτε λίγο.

''Έχω να προτείνω κάτι'', ακούστηκε η φωνή του Ρον που έβγαινε από το νερό. Γύρισαν όλοι προς το μέρος του για να τον ακούσουν. Κρατούσε ένα μικρό μπουκαλάκι με ένα περίεργο υγρό. Η Άρια ήξερε καλά τι είχε μέσα το μπουκαλάκι. ''Αν δώσω αυτό στην Άρια, θα γίνει πάλι γοργόνα. Δεν πρόκειται να το κάνω όμως, αν δεν μου επιστραφεί το χρυσό κλειδί!''