053**: Şu an anayasanın bilmem kaçıncı maddesine göre suç işliyor muyum bilmiyorum ama
053**: Umurumda da değil gerçi
053**: İşliyor muyum acaba ya?
053**: OFF NEYSE NE DİYORDUM
053**: hatırladım
053**: normalde de bu kadar suratsız mısın yoksa
053*...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gülümse: Yazmayınca almadın sandım, beğendin mi?
Mina: Bir soru sordum??
Elimdeki küçük kar küresi beni ortaokul dönemine götürürken anonimin bunu nereden bildiğini anlamamıştım. Beni ne kadar zamandır tanıyordu?
Sapık olma ihtimali çok güçlenmişti şu an.
Gülümse: Sen öğretmiştin, en güzelini de sen yapmıştın.
Gülümse: Ama biri kırmıştı seninkini
Gülümse: O gün çok ağladığını hatırlıyorum
Gülümse: Kendiminkini sana versem beni hemen tanırdın o yüzden ben de düşündüm ve kendi beceriksizliğimle anca bunu yapabildim
Gülümse: Umarım seversin, gitmeden önce benden bir şeyi yanına almanı istedim
Elimin arasındaki küçük ışıklı, içinde penguen olan ve gerçekten hoşuma giden kar küresini komodinin üstüne bırakıp derin bir nefes aldım. Benim yaptığımı sınıfımızın şımarık çocuğu Berkay yere atarak kırmıştı. O zamanlar Zaman ile çok yakındık ve birkaç gün sadece bu ödevle uğraşarak ortaya çok güzel kar küreleri çıkartmıştık.
Annem ve Zelal ablanın da bize yardım ettiğini hatta İda'nın parmakları yapıştırıcı olduğu için yaşadığımız kaosu asla unutamazdım. Ama bunu bana kim göndermişti?
O gün Zaman benim kar küremi kıran Berkay'ın üstüne çullanmış, ikisi de müdürün odasında son bulan bir kavgaya girişmişti. Berkay hak etmişti aslında Zaman benim üzülmeme kayıtsız kalmamıştı sadece. Ama sonuç olarak kavga kavgaydı ve o zaman bunun için ağladığıma inanamıyordum.
"Sizin yaptıklarınıza benziyor." yatağa oturup mırıldanırken dudağımı büktüm. "O değil ama kim olduğunu da bilmiyorum."
"O ne demek?" duvardaki ayaklarımı indirip oturur pozisyona gelirken anneme kısaca bahsettim olanlardan. Biraz pimpirikli bir yapısı vardı durduk yere endişelenmesini istemiyordum.
"Neden şikayet etmiyoruz, sapık olabilir!"
"Hayır anne, gerek yok. Beni tanıyan biri yakınımızda olan biri her şeyden önce. Ne yaptığımı, hareketlerimi biliyor. Çevremizde sapık biri varsa da ben bilmiyorum açıkçası." omuz silkip mesaj gelen telefonuma çevirdim bakışlarımı. O yazmıştı işte yine.
