Jungkook ff - Heartless

Κεφάλαιο 28

Συνέχισες να περπατάς μέχρι που έφτασες στο τμήμα του καρκίνου. Με ένα χαμόγελο στα χείλη σου, άρχισες να περπατάς πιο μέσα αλλά σύντομα όταν έφτασες στην άκρη του διαδρόμου, τα πόδια σου σταμάτησαν. Έγειρες το σώμα σου στον τοίχο καθώς έβγαλες το κεφάλι σου λίγο για να κοιτάξεις. Το βλέμμα σου καρφώθηκε σε δύο ανθρώπους που ήταν καθισμένοι στον καναπέ. Το βλέμμα σου έγινε πιο μαλακό καθώς είδες μια μεσήλικη γυναίκα να ταΐζει την κόρη της η οποία ήταν περίπου οκτώ ετών. Το μικρό κορίτσι πρέπει να είναι ασθενής με καρκίνο. Μπορούσες να δεις ότι το κεφάλι της ήταν τυλιγμένο από επιδέσμους. Το χαμόγελο σου αργά εξαφανίστηκε καθώς μπορούσες να νιώσεις τον ξαφνικό πόνο στην καρδιά σου. Άρχισες να ζηλεύεις το μικρό κορίτσι. Είχε κάποιο που την αγαπούσε αλλά εσύ? Δεν έχεις κανέναν. Ένα δάκρυ ξέφυγε από τα μάτια σου καθώς κυλούσε κάτω στο μάγουλο σου όταν είδες την μητέρα της να της χαϊδεύει το μάγουλο της και συνέχισε να ταΐζει την κόρη της. Νόμιζες ότι θα σταματήσεις αλλά τα δάκρυα συνέχισαν να πέφτουν από τα μάτια σου και ενώ άρχισες να κλαίς με λοιμούς σαν μικρό μωρό.

Μικρό κορίτσι: Unnie??

Σχεδόν τρόμαξες καθώς αυτό το κορίτσι κατάλαβε την ύπαρξη σου καθώς σηκώθηκε από την θέση της και έτρεξε προς εσένα. Γρήγορα άρχισες να σκουπίζεις τα δάκρυα σου μόλις εκείνη άρχισε να περπατάει προς εσένα.

Μίρκο κορίτσι: Γιατί κλαίς unnie? Είσαι πληγωμένη?

Σήκωσε το κεφάλι της και σε κοίταξε.

Μάγδα: Όχι δεν κλαίω γλυκιά μου. Και δεν πονάω πουθενά.

Γρήγορα άρχισες να γονατίζεις κάτω και την κράτησες από τον ώμο της μόλις είπες αυτές τις λέξεις.

Μίρκο κορίτσι: Έλα εδώ... Η μαμά έφερε πολύ φαγητό σήμερα.

Χαμογέλασε λαμπερά και κράτησε το χέρι σου προσπαθώντας να σε τραβήξει προς την μαμά της.

Μάγδα: Όχι είναι εντάξει γλυκιά μου. Η unnie έχει χορτάσει.

Αρνήθηκες αλλά αυτό το κορίτσι τραβούσε το χέρι σου και επιπλέον η μητέρα της ήδη κοιτούσε και τις δύο σας με ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη της. Και επιτέλους την ακολούθησε κάνοντας τον δρόμο σου προς την μητέρα της.

Μικρό κορίτσι: Κάθισε εδώ unnie.

Έδειξε τον καναπέ και πήρε μια θέση δίπλα στην μητέρα της.

Γυναίκα: Είσαι εντάξει γλυκιά μου? Φαίνεσαι λίγο χλωμή τώρα.

Ρώτησε και κράτησε το χέρι σου.