Μην αφήνεις τον χρόνο να περνά

Chapter 10

6 ΜΉΝΕΣ ΜΕΤΆ.

Βρισκόμουν στο δωμάτιο του Βαγγέλη και απλά του μιλούσα. Αυτές τι μέρες δεν τα πάει πολύ καλά. Έχουν περάσει 7 μήνες και όσο πάει και χειροτερεύει. Θέλουν να απενεργοποιήσουν τα μηχανήματα αλλά οι γονείς του το απαγορεύουν μέχρι να γεννήσω. Δεν ξέρω τι έκανε ο Βαγγέλης, πραγματικά δεν ξέρω. Δεν περίμενα καν πως θα ήμουν η κυρία Κακουριώτη. Όπως έδειξαν όλα ο Βαγγέλης είχε κάνει κληρονομιά. Η ''μισή'' ανοίχτηκε πριν 6 μήνες -έτσι είχε πει στον δικηγόρο, πως αν πάθει κάτι να ανοιχτεί η μισή και μετά τον θάνατό του η άλλη μισή. Λέει πως αν δεν προλάβει να με παντρευτέι κανονικά μπορούμε να κάνουμε μια...απάτη. Είχε έτοιμα τα έγγραφα με την υπογραφή του. Μόνο η δική μου έλειπε. Ο δικηγόρος του είναι και στενός του φίλος οπότε δεν είχε αντίρρηση. Βάλανε τα μέσα και εγώ τώρα ουσιαστικά είμαι παντρεμένη με τον Βαγγέλη. Πολύ περίπλοκο αλλά δεν έκατσα να το αναλύσω και πολύ. Απλά ήθελα να είμαι δική του. 

'' Μωράκι μου, εγώ είμαι πάλι. Ξέρεις τι λέει η μαμά σου ε; Ότι ο μικρός είναι πήρε από τον πατέρα του. Ρε μωρό πραγματικά όλο κλωτσάει. Όπως κλωτσούσες και 'συ την μαμά σου. Σήμερα πάντως με έχει ταράξει χαχαχα. Ρε μωρό μου γίνε καλά. Ντάξει ξέρω ότι σου αρέσει να κάνεις πλάκα και να ανησυχείς του άλλους αλλά αυτό παραπάει. Δεν θέλω να γεννήσω μόνη μου ρε Βαγγέλη... σε παρακΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. '' και εκεί ήταν που άρχιζα να ουρλιάζω. Κοίταξα στα πόδια μου και υπήρχε αίμα. Ωχ οχι γαμώτο, σπάσαν τα νερά. Γύρισα και κοίταξα τον Βαγγέλη ενώ ανάσαινα βαριά. Ένιωσα ένα σφίξιμο στο χέρι μου... αλλά πως; Ο Βαγγέλης δεν ξύπνησε! Πριν καν προλάβω τα καταλάβω τι μου γίνεται, μέσα στο δωμάτιο μπήκαν ο γιατρός και οι νοσοκόμες. Με είδε και ειδοποίησαν αμέσως τους γόνεις μας και την γυναικολόγο μου φυσικά. Μετά από 10 ατέλειωτες ώρες γέννησα τον Χρήστο Βαγγέλη Κακουριώτη. Την επόμενη μέρα μου ανακοίνωσαν πως πέθανε λίγα λεπτά μετά την γέννα του μικρού μου.