It's You!

10. Bölüm

"Sen ona güveniyorsan, bizde güvenebiliriz," aralarında fısıldaşarak konuşmalarından anlayabildiğim tek şey buydu. Sarışın, sesini kısık tutmak konusunda oldukça yetenekliydi. Bu yüzden ara sıra kendilerini tutamayan iki esmerin şaşkın nidaları haricinde hiçbir şey duyamadım. Ortamdaki garip gerginlikle parmaklarımla oynadığımı ancak duyduğum erkek sesiyle farkına vardım. Sesin geldiği yöne başımı çevirdim ve samimi gülüşüne karşılık uzun süre sonra ilk kez içimin ısındığını hissettim.

"Pekala, Yeni Kız bize biraz kendinden bahset," içimi saran sıcaklığın yerini ani bir soğukluk ve ne diyeceğimi bilememe duygusu aldı. Onlara yalan söylemek istemiyordum, onları tehlikeye atmak istemiyordum. Oldukça bencil biri olduğumu biliyorum, ama...buna bir cevap bulamadım. İçimden bir ses haykırıyordu, burda kalmalısın, onlara güvenmelisin. Burda kalmaktan başka çaren yok, başka kalacak yerin yok, başka güvenli bir yerin yok.

"Ben...çok karışık, bu çok karışıktı. Karanlıktı ve ben...kork..." sarışın tek kaşını kaldırdı ve sözlerimi yarıda kesti. Bundan hoşlanmazdım yani herkesin kendine ait bir söz hakkı olmalıydı ancak şu anda nasıl bir açıklama yapacağımı bilemiyordum. Bu yüzden neredeyse sarışının sözlerimi kesmesi hoşuma gitti.
"Benimle karşılaşmadan önce ne yaptığını bilemem ama...motorsikletimle sizden ayrıldığımda bir grup yürüyüşçünün onu kovaladığını gördüm,"

"Ah, Aman Tanrım, senin için zor olmuş olmalı," Octavia isimli esmer bana dostça bir gülümseme sunduğunda gülümsemesinin bulaşıcı olduğunu anladım çünkü dudaklarımda hafif bir seğirme oldu. Onları isimleri haricinde tanımasam bile -gerçekten de onlarla ilgili sahip olduğum hiçbir bilgi yoktu- onlara güvenebileceğimi hissettim. Sıcak ve samimi bir ortama sahiplerdi, evlerinden ya da bulundukları yerden bahsetmiyordum, birbirlerine olan davranışları, konuşmaları samimiydi. Yakın arkadaş gibi görünüyorlardı. Sonuçta herkes benim gibi aralarına zorla katılmamış olabilirdi.

"Anlayışınız için teşekkür ederim, sizin gibilerle karşılaştığım için memnunum," onlara ufak bir gülümseme bahşettim. Sarışının göz devirdiğini gördüğümde karnımda garip bir baskı hissetsemde umursamamam gerektiğini düşündüm. Sonuçta burası benim için geçici bir yerdi. Fazla üzerinde kalmam sadece zaman kaybı olurdu.

"Yeni dostluklar edinmemiz bizim içinde iyi olacaktır, Elyza'nın seni bulmasına çok sevindim," gri gözlü esmerin sözleri kalbimi ısıttı. Bana yıllardır bulamadığım bir umudu enjekte etti. Yinede ilkel sarışın bundan pek hoşnut gibi görünmüyordu. Ama yüzüne her baktığımda maskelemekte oldukça başarılı bir yüzü vardı, belki de paranoyak olan bendim.

"Herneyse siz ne buldum demiştiniz?" Sarışın tekrardan oyun bozan bir tavırla sesini ilgisiz tutmaya çalıştı ve gözlerini bana iliştirmeden iki esmere doğrulttu.
"Ah, neredeyse unutuyorduk," kuzgun saçlı latin esmer kulübenin girişine doğru adımladı ve siyah poşetlerle çevrili bir alanda beyaz, diğerlerinden hatrı sayılır derece daha küçük olan poşeti eline alarak salladı ve ilkel sarışına doğru götürdü.

"Hmm, aklındaki sorulara bir cevap bulman gerektiğini düşündük ve sen o kadar hızlı gitmiştin ki, Bellamy olayından sonra...yakınlarda bir kütüphane olduğunu fark ettik..." esmer poşetten çıkardığı kalın kapaklı kahverengi kitabı sarışına doğru uzattı. Koltukların sol tarafındaki hafif çıkıntılı kitap rafındaki kitap bolluğuna kulübeye ilk girdiğimden beri şaşırmıştım. İlgi çekici görünüyordu. Sarışının kitaplarla ilgilenmesi...o ilkel bir sarışındı, yüzündeki garip desenli siyah boya ve üzerinden çıkardığı yeşil kot ceketin üstündeki koyu kırmızı kan lekeleriyle rengi tam olarak anlaşılmayan irinlerin varlığı...kitap okuyan biri miydi? Öyleyse bu beni şaşırtmıştı. Sanki sürekli dövüş ve kavga sebebi aramak için insanları kışkırtan ve lanet olası insanın midesinin altındaki bir bölgede karıncalanma oluşmasını sağlayan kışkırtıcı yürüyüşlere sahipti.