Is this happiness- SOUKOKU

CHAPTER-9

İyi okumalarr~

Dazai odasından çıkarak oturma odasına gittiğinde Odasakuyu oturup tv izlerken buldu ve ona katıldı.

Bir süre durdu sonra söyledi "Ne var biliyor musun?"

"Ne?" Diğeri sordu, çok da merak etmeyerek.

"Ben..." Dazai iç çekti ve ciddi bir şekilde amcasına baktı "  Chuuyaya yatağımda ihtiyacım var"

Odasaku kaşlarını çattı, sonra sadece banyoyu işaret etti "Banyonun yolunu biliyorsun, Dazai"

"Yardımı olmuycak" Dazai bıkkınca söyledi.

"O zaman uyumaya git ve ergen hormonlorını da kendinle götür" Dazainin odasını işaret ederken konuştu.

"Sanırım sabırlı olmalıyım..." Dazai bir süredir bir şey düşündüğü için sessizdi "Hey, Odasaku... "

"Eğer yine o aptal sorularından biriyse-"

"Hayır ciddiyim" Dazai onu böldü, sonra devam etti "Nasıl oldu da şimdiye kadar evlenmedin?"

Odasakunun gözleri genişledi, böyle bir soru beklemiyordu, sonra cevap verdi " , hala iyi birini bulamadım... "

Anında Dazainin gözleri işıklandı "Demek istiyorsun ki Chuuya ve ben birlikte olmalıyız?? Sonunda farkına vardığın için teşekkürler!!"

Odasaku TVyi kapatmak için kumandayı aldı " Şimdi yatmaya git, Dazai"

"Tamam iyi geceler, Odasaku~" dedi Dazai kalkıp adımlarını odasına yönlendirirken.

Ama , bu Dazaiydi bir yorum söyledi " Düşünme ki Angoyla, özel asistanınla paylaştığın bakışları fark etmiyorum~" diğerinin tepkisini beklemeden kapıyı kapatırken sinirbozucu bir tonda söyledi, bunu hayal edebiliyordu.

"Ango?!" Odasaku bunun hakkında ciddi düşündü "Angoyla nasıl bakışlar paylaşıyorum???!!!"

*

Kouyou oğluna ne olduğunu öğrenmek için merdivenleri çıktı, bu eve geldiğinde kendini beklediğini görmediği ilk seferdi, bir şeyler yanlıştı.. 

Yavaşça kapıyı çaldı ve seslendi "İçeri girebilir miyim Chuuya?"

Artık ağlamayıp sadece yatağında uzanan Chuuya kalktı ve geçmesi için kapıyı açtı.

İçeri girdiği saniye chuuya ona sıkıca sarıldı "Kouyou-nee?" ağladı

Geri sarıldı "Sorun ne Chuuya?"

"Ben..." Ağlamaktan kızarmış gözleriyle yukarı baktı" Tavsiyene ihtiyacım var..." 

Uzaklaştı ve oturmak için yatağa yöneldi "Ne oldu, tatlım?"

Tüm hikayeyi, sınıf arkadaşlarının zorbalığını atladığına emin olarak anlattı, o iç çekti nazikçe kafasını patpatladı " Ben bilmiyorken bebeğim bu kadar acı mı çekiyormuş? Nasıl kötü bir anneyim...."

"Hayır!" Chuuya sessizleşti "Sana söylemediğim için benim suçum..."

Onu yakına çekti "Bu o demekki artık hiç bir şeyi gizlemek yok, tamam mı?"

Oğlu sarıldıktan sonra kafa salladı .Bir süre sonra başladı (Kouyou) " Dazai-kun iyi bir arkadaşa benziyor..."

Chuuya yeniden ağlayacak gibi hissetti "Neden hepiniz bunu söylüyorsunuz?? Hatta Shuuji bile aynı şeyi söylüyordu ... sadece çok fevri olmuyor musunuz??"

"Ve sen çok endieli değil misin?" Kouyou nazikçe cevapladı "Bu konuda Dazai-kunla konuştun mu?"

"Evet yaptım!" Chuuya sessizleşti

"Ve o ne dedi?" Annesi yine yumuşak tonuyla konuştu

Chuuya bir süre ona baktı, sonra farkına vardı "hiçbir şey "

Kouyou nazik gülümsemesiyle ona baktı, birşey demesine gerek olmadığını biliyordu

"Hiçbir şey demedi..." Chuuya aşağıya baktı "Çünki ona fırsat vermedim ki..."

Annesi nazikçe yanaklarını avuçladı "Artık hatanı ve onu nasıl düzelteceğini biliyorsun"

Bu gece Chuuyanın bir çözümü vardı, Dazaiyle bir daha konuşmalı ve hiçbir şüphe bırakmamalıydı....

***

burada bırakıyorum çünki heran azar işitebilirim

iyi gecelerr!