The Throne

Extra

'ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘူးလား!'

'အြန္းေလး ကဘာလုပ္မွန္းမသိဘဲနဲ႔ ဘာလို႔ၿငိမ္ၿငိမ္ေနရမွာလဲ'

'မင္း!! ဒဏ္ရာၾကည့္မလို႔'

ဝမ္အြန္း က မ်က္ရထားရခက္ေနသည့္ဟန္ျဖင့္ေျပာေတာ့မွ ဝမ္ေယာလ္ က သူ႔ကိုေသေစရန္ ဒဏ္ရာေပးခဲ့ေသာ ရင္ဘက္ကဓားဒဏ္ရာသတိရသြားၿပီး

'အြန္းေလး က ၾကည့္ခ်င္လို႔လား'

'အင္း'

ဝမ္ေယာလ္ အက်ႌေတြကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ဝမ္အြန္း ျမင္ေစရန္ျပလိုက္သည္။

ဝမ္အြန္း က ဝမ္ေယာလ္ ၏ ဒဏ္ရာအား လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးေတြျဖင့္ ဖြဖြေလးထိေနသည္။ ပုခုံးႏွင့္ လည္ပင္းစပ္မေရာက္ခင္နားမွ စ၍ရွိေသာ ဓားဒဏ္ရာသည္ ညာဘက္ရက္အုံေရာက္လုနီးနီးတြင္ အဆုံးသတ္သြားသည္။ ႏွလုံးကိုတိုက္႐ိုက္မထိဘဲ နည္းနည္းေလာက္သာထိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဂြၽန္ေျမာင္ သူ႔ကိုကယ္ႏိုင္သြားျခင္းျဖစ္သည္။

'ဘယ္လိုခံစားရလဲ'

ဝမ္ေယာလ္ ဒဏ္ရားအား တို႔ထိေနေသာ ဝမ္အြန္း ကို ေမးလိုက္ေတာ့ ဝမ္အြန္း က မ်က္ႏွာေသႏွင့္ျပန္၍ေမးခြန္းထုတ္သည္။

'ဘာကိုလဲ'

'ကိုယ့္ကို သတ္လိုက္မိေတာ့ ေနာင္တရလား'

'မရဘူး'

ဝမ္အြန္း က ဒဏ္ရာအမာ႐ြတ္အား ေတြေတြေလးၾကည့္ေနရင္းမွ ဝမ္ေယာလ္ အား ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး

'ေနာင္တမရေပမဲ့ အရမ္းနာက်င္ခဲ့တယ္။ ငါ့ႏွလုံးသားကို ငါကိုယ္တိုင္သတ္လိုက္မိလို႔'

'အြန္းေလး'

ဝမ္ေယာလ္ စိတ္ထဲ ဝမ္းသာဝမ္းနည္းေသာခံစားခ်က္ေတြ ျပည့္ႏွက္သြားသည္။ ဝမ္အြန္း အတြက္ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခက္ခဲၿပီး နာက်င္ေစခဲ့လဲဆိုတာ စကားလုံးေတြကေနတစ္ဆင့္ သိလိုက္ရသည္။

'ငါ အရမ္းဝမ္းနည္းခဲ့တယ္။ မင္းေသၿပီထင္ၿပီး မင္းရဲ႕အုတ္ဂူကို ငါ ေန႔တိုင္းနီးပါးသြားၿပီး ငိုခဲ့တယ္။ နတ္ဆရာမႀကီးေျပာတဲ့ ငါ့အတြက္ရွိေနေပးမဲ့ တစ္ေယာက္တည္းေသာသူကို ငါကိုယ္တိုင္မုန္းလို႔ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့အခါ မထင္မွတ္ဘဲ ငါ့ႏွလုံးသားပါ ပါသြားခဲ့တာ။ အစက ငါ့ထီးနန္းကိုျပန္ယူႏိုင္ရင္ ငါေပ်ာ္ၿပီထင္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့လိုမခံစားရဘဲ ေန႔တိုင္း ဝမ္းနည္းခဲ့ရတယ္။ ငါ့ကို အရမ္းအႏိုင္က်င့္ခဲ့ၿပီး ငါကလည္းအရမ္းမုန္းတဲ့ မင္းကိုခ်စ္မိတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ သတ္ရမဲ့အခ်ိန္က ကြာဟမႈမရွိေတာ့ ဘယ္လိုေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ိဳးမွမလုပ္ႏိုင္ဘဲ အစီအစဥ္အတိုင္းဆက္လုပ္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ငါ ေနာင္တမရခဲ့ဘူး။ ငါက ငါလုပ္သင့္တာကိုလုပ္ခဲ့လို႔ ငါမေပ်ာ္႐ႊင္ရရင္ေတာင္ ဒါက ငါ့ရဲ႕အျပစ္ဒဏ္ပဲလို႔ သတ္မွတ္ထားတယ္'