Blackmailing the Beast

Chapter 17 - Yummy Beast

Beauty

Dalawang araw ko nang hindi nakikita ang jowa ko. Napahagikgik ako sa naisip. Nag-enrol pa kasi ako sa Pacific pagkagaling ko sa Hospital. Tapos agad na akong binigyan ng schedule.BS Marketing ang kurso ko dahil iyon naman dati ang kursong kinuha ko sa dati kong school. Kaya nasa school lang ako kahapon dahil nilibot ko pa ang buong school para familiar naman ako sa classrooms ko. Halos pang-gabi lahat ng klase ko pero 3 days a week lang. Kaya makakapag-trabaho pa ako kahit hindi na kailangan dahil bibigyan naman daw ako si Mr. C ng allowance.

Mabuti na lang wala nang reporter sa labas. Nangingiti ako habang nag-aantay ng bakanteng elevator. I have my backpack with me dahil didretso na ako school pagkatapos ko dito. Hawak ko naman ang niluto kong lunch namin ni Hunter, adobong puti at kanin. Hindi ako sigurado kung kumakain ba siya nito kasi diba kapag mayaman puro steak sila. Nagtanong ako kay Mr. C, hindi naman niya sinabi. Ako na lang daw magtanong kay Hunter. Nakalimutan ata niyang tipid magsalita ang inaanak niya.

Sabi nila, the way to a man's heart is through his stomach. Kaya bubusugin ko si Hunter para umamo. Sabi naman ni Beth, the fastest way to man's heart is through his pants, you just have to unzip it. Hindi daw kasi ako magaling magluto.

Ting.

Automatic na nahawi ang mga tao pagkapasok ko sa elevator. Lahat sila nakatingin sa akin na para bang isang virus na dapat huwag dikitan. Inirapan ko na lang sila. Ipinahahalata nila ayaw nila sa akin dahil doon sa nangyari sa amin ni Hunter. Wala naman akong paki sa kanila. Nagkunwari akong ibubuhos ko sa kanila ang dala kong container na may adobo. Bigla silang nagsiksikan sa sulok na parang mga tanga, nahihintakutan. Tawa ako ng tawa hanggang nakarating ako sa opisina ni Hunter.

I greeted Hunter's executive assistant, "Hi, Oscar. Nasa loob ba si Hunter?" Silang dalawa lang ang nag-oopisina dito sa kabilang bahagi ng floor. Nakapagitna ang elevator. Sa kabilang side naman ay parang isang Boss din ng kumpanya ang nag-oopisina.

"Hi Maam. Ikaw pala. Ah eh itatawag ko po sa kaniya na nandito kayo." Nag-aalangan na sabi niya. Parang nine-nerbiyos na naiihi si Oscar. Nakilala ko na siya nung huling pag-uusap namin ni Hunter. May secretary si Hunter dati na mas matanda pero naka-leave daw ito sabi ni Oscar kaya siya muna ang naglalagi sa may pinaka-reception area ng buong opisina ni Hunter. Mabait naman siya pero takot kay Hunter kahit mukhang mas matanda siya ng kaunti kaysa sa Boss niya.

"Sige. Pakisabi may dala akong lunch."

Tumango siya at nag-dial na or parang may pinindot lang.

"Sir, Miss Alejandra is here to see you.She brought lunch."

"Yes Sir, the Beauty Alejandra from two days ago."

"Oh okay, Sir copy."

Ngumiti ito ng bahagya sa akin.

"Ah Miss Beauty, mag-antay na lang daw po kayo doon kasi may ka-meeting pa po siya."

Nilingon ko ang tinuro niya. May small seating area malapit sa glass double door kung saan ako pumasok kanina. Dikit-dikit na single seats iyon, the uncomfortable seats they have in government offices. Those ones!

"Sige."

Inilapag ko sa sa tabi ko ang backpack at ang dala kong supot kung nasaan ang lunch namin ni Hunter. Sinuklay ko ang mahabang buhok ko. Naka-jeans, converse at red blouse ako ngayon. Nag-effort pa ako kasi laging t-shirt lang naman talaga ang isinusuot ko. Yung hat at sunglass na pang-disguise ko ay nasa backpack ko muna.

Panaka-naka'y tinitignan ako ni Oscar. Tsine-check kung buhay pa ako dahil nabulok na ang mga ugat ko at na-drain na lahat ng dugo ko sa katawan sa kakahintay sa lintik kong jowa. Halos isang oras na ata akong naghihintay dito. Nabuklat ko na rin lahat ng pahina ng libro ko sa school. Tayo at upo na rin ang ginagawa ko para lang malibang ako.