For All Time

Update 12: Doors & Windows

Update 12: Doors & Windows

(A/N: Hmm. Ndi ko matantsa kung ano bang kinalabasan ng chapter na toh. Basta nairaos ko. >.< Sorry naman po. Na WB ako eh. Habang ginagawa ko din to WB ang kalaban ko. Hmm. Babawi nalang ako sa mga susunod na chappie.

Lalabas na kaya si Someone? HAHAHA. We'll find out.

Dedicated kay Prettypine kasiii.. BASTA)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

When a door closes, a window opens. It's just up to you how to accept everything --- how to accept the fact that the only permanent thing in this world is change and how to accept and embrace the changes that will come your way.

Danielle/Mei’s POV

6 months has passed.

Ganun na pala katagal yun. Yung araw na huli kaming nagusap. yung araw na nagpaalam siya. At yung araw na halos gumuho ang mundo ko.

Anim na buwan na din pala ang nakalipas mula nung incident na yun sa liko nd Archi building. Pagkatapos nun, wala na akong narinig pang kahit anong balita patungkol sa kanya.

Hindi ko narin siya nakita sa univ pagkatapos nung araw na yun. Hindi ko na din sinubukang tumawag sa kanila dahil sinabi kong palalayain ko na siya.

Hindi ko alam kung nakaalis na siya papuntang US. Hindi ko alam kung mas napaaga na siya o kung ano na ba talagang nangyari sa kanya. AS in wala!

May oras na gusto kong kausapin si Pam kasi baka siya may alam pero natatakot akong lapitan siya, ntatakot parin akong malaman kung anong meron sa kanila.

December na ngayon, ilang araw nalang pasko na. Pero bakit hindi ko maramdaman? Pakiramdam ko walang dahilan para magcelebrate ng pasko ngayong taon.

For the past 6 months, I've been trying to find my happiness without him. I can say that I'm better now but still not at my best.

Kahit papaano humupa na ang sakit na nararamdaman ko kumpara nung unang dalawang buwan. Siguro kasi napagod na din ako sa kaiiyak. Hindi naman kasi nabalik ng mga luha ko at bawat hagulgol ko si JV sa akin eh.

Kung nasan man siya ngayon sana maayos lang siya. Sana masaya siya.

Kasi ako, pinipilit kong maging masaya kahit alam kong mas sasaya ako kapag siya ang kasama ko.

That Someone's POV

"Sasama ka ba?" Tanong ko sa kanya pero siya sumagot.  "Heyy M! Huuuy!!!!"

Hindi niya ako pinapansin. Tsk! She's spacing out again.Haii. Lagi nalang siyang ganyan simula nung. Tsss!! Nevermind!

"Huyy! M, ano baaa?" sabi ko habang pinopoke siya sa may braso niya. "Nakikinig ka ba? Hah?!"

"Ha? Ano?" Sagot niya sakin na takang taka.

"Haii naku! Kanina pa ako salita ng salita dito hindi mo ko pinapansin.*pouts*"

"HAHAHA! ampanget mo talaga Pangs!! Wag ka ngang gumanyan! You really look like gay!" Natawa siya sa pout ko. >.< Ano bang meron? Tsk! "Anong tinatawa tawa mo diyan hah? Tss! Hindi ka naman nakikinig sakin eh!"

"Ehh ang epic ng pout mo eh! Isa pa nga? AHAHAHAHAHA!" grabeng makatawa tong babaeng toh. Parang walang bukas eh! "Tss!" Yun nalang nasabi ko sa kanya. Ang snob kasi.