Ik kan je niet uitstaan! [Deel 1]

1. Anne is Anne

Hallo!

Leuk dat je mijn verhaal gaat lezen :-)

Ik ben traag en gestaag bezig met de spelfouten er uit halen en zinnen wat mooier te breien. Zeg het gerust als ik iets gemist heb.

Anyway, Hopenlijk stoort het je niet te veel. 

EN OMG WOW! Er heeft iemand gewoon een trailer voor mij gemaakt! Echt zo tof! Kijk hem hiernaast/hierboven... door the lovely @Annechienx 

Oke enjoy!

© Mari_em

___________________________________________________________

                                                       Anne

Anne...

Zuchtend hou ik het briefje vast wat mijn leven veranderde. Niet eens een "Lieve Anne" of een "Beste Anne"... Zes jaar met hem samen en alles wat ik kreeg was een "Anne". Ik heb zelfs rekeningen gehad met meer gevoel dan dit stomme kleine briefje.

Je snapt denk ik zelf wel dat ik niet langer bij je kan blijven. Je eindeloze gezeur en gecorrigeer hebben me weg gedreven. Je moet je spullen pakken en weg zijn wanneer ik vanmiddag terug ben.

Vincent

Het eerste wat ik dacht toen ik het briefje las, was dat hij elke zin met "Je" begon. Het irriteerde mij mateloos. Zijn woorden verbaasde me niet nee, want de dag ervoor hadden we een verschrikkelijke ruzie gehad. Ik kan me niet herinneren hem ooit zo boos gezien te hebben.

'Bittere dwangneuroot!' brieste hij naar me terwijl hij rood aan liep van woede. Zenuwachtig liep hij heen en weer terwijl zijn handen zijn haar vast grepen.

Hij noemde mij zo omdat ik, naar mijn idee heel luchtig, vroeg of hij niet eens naar de dokter zou gaan voor zijn hoofdpijn. Hij klaagde er immers al twee weken over.

'Ik krijg echt nog eens iets ernstigs! Alleen al door jouw gezeik!' Woedend verdween hij door de deur die met een dreun achter hem dicht klapte.

s' Nachts had ik hem niet thuis horen komen, maar toen ik de volgende dag wakker werd zat dit briefje op de deur geplakt. Ik kwam het tegen toen ik de kelder aan het opruimen was en het bracht mij in gedachte meteen weer naar die dag. Is het al weer zo lang geleden? Drie jaar... Waarom heb ik het eigenlijk al die tijd bewaard?

Toen ik bij hem weg was gegaan heb ik een tijdje bij mijn zus Lara gewoond. Heel lief van haar, maar om elke dag tegen een smoorverliefd koppeltje aan te kijken als je eigen relatie net over is, was best ondragelijk. Lara had namelijk net een paar maanden een relatie met Robert. Inmiddels dus ook al weer drie jaar.

Gelukkig duurde het niet lang voordat ik een huis vond. Een ruime vier kamer appartement net buiten het centrum. Eigenlijk iets te duur voor mij alleen, maar ik kon het niet helpen. Toen ik het zag was ik meteen verliefd.

Het complex is opgedeeld in drie verdiepingen en knikt een beetje in het midden waardoor het op een grote boemerang lijkt. Elke etage heeft maar twee woningen. De architect heeft het zo ontworpen dat geen één huis hetzelfde is, van de buitenkant en daardoor ziet het er heel speels en vrolijk uit. De centrale voordeur zit midden in de knik met daarvoor de parkeerveldjes en alle balkons aan de achterkant. Die geven een mooi uitzicht over een geweldig mooi park.

Dat trok mij helemaal over de streep om het te kopen. Je zou er voorbij rijden als je niet wist dat het er was, maar als je er eenmaal bent kijk je je ogen uit.
Een groot meer ligt midden in het park, die in de winter helemaal dicht vriest. Ik vind het echt heerlijk om dan lekker onder een fleece dekentje, met een kop thee naar de schaatsende mensen te kijken.
Naast het meer liggen een paar grote velden waar vaak festivals worden gehouden. Er is een grote speeltuin, een kinderboerderij, een restaurant en veel fiets en wandelpaden. Ja, ik kan oprecht zeggen dat ik mij hier heel gelukkig voel.