My Hero

My Hero: 2.Bölüm |Düzenlendi|

2.BÖLÜM:"Bu gün sadece seninim."

Elena'nın sözleri beni çok şaşırttı. Kurtarıcı prens, benden olsa olsa karanlıklar prensi olur ama Elena için kurtarıcı prens olabilirim. Evet, bunu yapabilirim.

Elena beni öpmüştü ama şu an onu düşünemiyordum kafam sözlerindeydi. Yıllar sonra biri benim için iyi bir şey söylemişti. Annemden başka kimse –Stefan'da dâhil- benim için böyle şeyler söylemezdi. İyi şeyler duymak için, iyi şeyler duymayı hak etmek gerekiyordu. Hak ediyor muydum? Söylediğine göre hak ediyordum. Evet, Elena küçük bir çocuktu ama yaşına göre çok olgun ve zekiydi. Bunu öylesine söylemediğine emindim, hak ettiğimi düşünüyordu. Gülümsedim, Elena benim içimdeki iyiliği ortaya çıkarıyordu.

Bunları düşünerek odama girdim, sıcak bir duş alıp üzerime giydikten. Yatağıma yattığımda bu gün olanları düşündüm. Elena tüm hayatımı baştan sona değiştirdi ve ben bu değişimden oldukça memnunum. Hayatımı olduğu gibi sevmişimdir ama her zaman bir şeylerin eksikliğini hissetmiştim. Ne olduğunu bu güne dek hiç bulamamıştım. Ta ki Elena ile tanışana kadar. Sanki tüm hayatımı onunla tanışmak için yaşamışım gibi hissediyorum artık.

Bu gece hava ne kadar sıcak, kalkıp tişörtümü çıkarıp odanın bir kaşesine fırlattım. Stef toplasın işi ne? Kardeşler bu gibi işler için vardır. Sonra çok yorgun olduğumdan kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Müthiş bir rüya görüyordum. Victoria Secret Melekleri bana özel bir defile yapıyordu. Ben tam karşıda oturmuş sırıtarak onları izliyordum. İşte! Damon Salvatore rüya görürse böyle görür!

Defile bitince Melekler yanıma geldi, kızların üzerinde bıraktığım etki sağ olsun kızların müthiş öpücükleriyle ödüllendirildim. Sonra müthiş kızların müthiş sesleriyle adımı sayıklamaya başlamalarını duydum.

Seslerden biri çocuksu bir ses haline geldi. "Damon uyan! Uyansana be adam!" Ne oluyoruz lan?

Gözlerimi açınca bana yaşlı gözlerle bakan bir Elena buldum. Hızla doğrulup yanağındaki yaşları silerken "Canım ne oldu? Neden ağlıyorsun?" dediğimde hızla bana sarıldı ve "Çok korkuyorum Damon. Gözlerimi kapattığımda sanki bir canavar beni yemeğe geliyor. Dolaptan bir şeyler çıkacak diye çok korkuyorum," dedi hıçkırıklar arasında.

Ona sıkıca sarılıp "Şşştt ağlamana gerek yok. Ben yanındayım. Seni hep koruyacağım kimse sana zarar veremez. Buna izin vermem, endişelenme," dedim. Biraz daha o şekilde kaldık. Elena sakinleşene kadar ona sarıldım. Hıçkırıkları sesiz iç çekmelere dönüşürken onun ağlamasından nefret ettiğime karar verdim. Onun ağlamasına izin vermemek için elimden geleni yapacağım. Bir canavardan korktuğu için başka bir canavara sığınıyordu benim minik cadım. Elena ağlamayı kesince "Teşekkür ederim." deyip yanağımdan öptü.

Öptü! Elena beni öptü. Az önce rüyamda gördüğüm kızların öpücükleri bu öpücük yanında solda sıfır kalır. Masum, tatlı ve minnet dolu. Daha önce hayatımda hiç böyle bir öpücük almamıştım. Annemden bile. Elena hayatıma girdiğinden beri annemi ve çocukluğumu düşünüp duruyordum. Elena beni eskiye götürüp duruyordu

Elena beni daha öncede öpmüştü –bu gece- ama söylediği sözler yüzünden önemsememiştim. Bu hayatımda aldığım en özel ve güzel öpücüktü. "Gel bu gece beraber uyuyalım," dedim. Biraz düşündü ardından da sırıtarak "Hem senin yanında canavarlar beni yiyemez. Senden korkup kaçarlar," dedi. Benim bir canavar olduğumu kabul ediyordu demek ha? Bir canavar olduğumu bildiği halde benim yanımda olması beni mutlu etmişti. Onu etki altına aldığım büyük bir gerçek olsa da beni mutlu ediyordu işte.