My Hero

Döndüm!

Herkese merhaba kaçak yazarınız döndü!
Biliyorum size sürekli yeni bir kitabın tanıtımını yapıp kaçıyorum sonra da hikayeye kaldırıyorum.
Nedense başladığım hikayeleri bir türlü devam ettiremiyorum bu aralar. Yani aslında yazıyorum ama buraya atmakta bir sıkıntı yaşıyorum.
Şuan Bir Dilek Tut'u yazıyorum 5. Bölümdeyim ama 5 bölüm toplam 30 sayfa. Onu böyle yavaş yavaş içime sindire sindire yazıyorum. O yüzden de burada paylaşmıyorum henüz kimseyi bekletmemeli için.
Bir de yeni bir hikayem var. Aldı Sert son bir kaç aydır onu yazıyorum. Az önce 8. Bölümünü paylaştım ve şuan da 9'u yazıyorum. Size haber vermek istedim. Belki okumak istersiniz falan diye 😂 Aslında size haber vermek için biraz bekledim çünkü bölüm birikmesini ve kendimi de görmek istedim bırakacak mıyım yoksa devam edecek miyim diye. Şuan gayet iyi gidiyorum iki haftada bir falan bölüm paylaşıyorum. Ama okunması rezalet durumda. Keşke gidip okusanız da beni mutlu etseniz 💕😂 tanıtımını şiara bırakıyorum👇🏽 ondan sonra da Delena hikayelerim hakkında bir şeyler söylemek istiyorum. Ama önce Sert!

Beril'in ağzından:

Sıkıca tuttuğu kolumu, çekip kurtarmaya çalıştım. Başaramayacağımı bildiğim halde, onun ellerinden kurtulmaya çalışıyordum. Kolumdaki eli, baskısını arttırırken yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Ağır sigara kokusu burnuma vurduğu sırada, kafamı çevirip ondan uzaklaşmaya çalıştım.

Boştaki eli çenemi kavrayıp, suratına bakmam için beni kendine çevirdi. Mavi gözlerini gözlerime dikmiş, sanki ruhumu görmeye çalışıyor gibi bakıyordu. Kemikli yüzü kasılmış, dişlerini sıkıyordu. Merak ediyordum, dişlerini kırması için daha ne kadar sıkması gerekiyordu.

"Anla bunu, buradan çıkamazsın."

Kelimeler dudaklarından sakince dökülmüştü. Soğukkanlıydı bunu biliyordum ama bu beni daha önce hiç bu kadar korkutmamıştı. Beni korkutan kurduğu cümle değildi, sesindeki sakinlikti. Onu daha önce sakin görmemiştim. O ya kızgındı ya da alaycı.

Benden bir cevap gelmeyince tekrar konuştu; "Senin buradan tek çıkış biletin benim, bebeğim. Anladın mı bunu? Ben istemeden buradan çıkamazsın." Yutkundum. Onunla iddialaşacak ya da pazarlık edecek bir pozisyonda değildim. Ama benden bir cevap bekliyordu. Onu yanıtsız bırakacak değildim ama boyun eğecek de değildim.

"Bu sözler çok klişe değil mi, hem de senin gibi biri için?" Güçlü tutmaya çalıştığım sesim çatlamıştı, hava o kadar soğuktu ki, etrafımızdaki dört duvar buz tutsa şaşırmazdım. Bana biraz daha sokuldu, vücudundan yayılan sıcaklık biraz olsun ısınmama yardımcı olurken, kişisel alanımı ihlal ediyordu. Karşıdan bakan biri, birbirine sokulup sarılan bir çift olduğumuzu düşünebilirdi.

1.90'lık iri cüssesiyle beni köşeye sıkıştırmış, tehlikeli bir gülümseme yerleştirmişti yüzüne. Mavi gözleri suratımı incelerken, bakışlarımı ondan kaçırdım.  "Bebeğim, klişeleri klişe yapanlar, insanlar. Biz gelenekçi ve yeniliğe ön yargılı yaratıklarız. Klişe ile dalga geçtiğimiz halde kendimizi ondan alıkoyamaz ve klişeleri yaşamak isteriz."

Söylediği her kelime, dudaklarından dökülürken sıcak nefesi yüzümü okşayıp geçiyordu. Kulaklarım uğulduyor, midem bulanıyordu. Sözlerini duymuyor sadece üstümde olan elleri ve suratımda hissettiğim sıcak nefesine odaklanabiliyordum.

"Okulun popüler çocuğu, yeni kızı boş bir sınıfta kenarı çeker." Tekrar konuşmaya başladığı sırada çenemi kavrayan eli, geri çekildi. Boşta kalmış olan elini kaldırıp usulca yanağımda gezdirmeye başladığında cümlelerine kaldığı yerden devam etti; "Yeni kız, esas oğlanımıza karşı asilikler yapıp dikkatini çekmiştir ve birden bire kendini, esas oğlanımızı düşünürken bulu verir."

Eli boynuma doğru inerken hızla yutkundum.

"Esas oğlanımız, kızımıza bir ders vermek isterken birden bire kendilerini garip bir durumun içinde bulurlar."

Nefesini dudaklarıma doğru hafifçe üfledi ve konuşmaya devam etti; "Kafalar karışık. Çözmenin tek bir yolu var."

Gözlerime kilitlenmiş olan bakışları yavaşça dudaklarıma kaydı ve "Basit bir öpücük," sözlerini bitirdikten sonra dudaklarını, dudaklarıma bastırdı ve biraz orada kaldı.

O dudaklarını çekene kadar nefes almadım. Kalın ve biçimli dudakları, soğuktan çatlamış olan dudaklarımın üzerindeydi. Sıcak dudaklarını üşüyen dudaklarımdan çektiğinde utançla yere baktım.

Az önce çenemi sertçe kavrayan eli, bu sefer nazikçe kavradı çenemi ve gözlerine bakmam için zorladı beni.

"Bizim hikâyemizde epey klişe değil mi?"

Evet şimdi de sora geldi Delena hakkında konuşmaya. İlk kitabım olduğu için bendeki yeri çok ayrı. İlk bölümü paylaştığımda lise birinci sınıfa gidiyordum ve şimdi üniversiteye gidiyorum. Çok uzun zaman oldu ve bendeki manevi değeri çok ayrı olduğu için bu kitaba güzel bir final yazmak istiyorum. Fanfiction ne yazık ki çok fazla okunmuyor ve ben TVD'nin en son 6. Sezonunu izledim. Diziden soğudum ve bu halde bu kitabı bitirmem imkansız! Bu yaz tatilinde diziye ilk sezondan başlamayı ve izlerken de hikayeyi bitirmeyi düşünüyorum. Şu ana kadar saygıyla ve sabırla bekleyen herkese çok teşekkür ederim iyiki varışınız! Umarım beni Sert'de de yalnız bırakmazsınız. Eğer okumaya başlarsanız lütfen yorumlarda My Hero'dab geldiğinizi belirtin 💕