The Hearthrob's Secret (REVISING)

Chapter 37: I will never leave you, Because I love you

Chapter 37: "I will never leave you, Because I love you"

------

Key's POV

Tinignan ko ang paligid nagsisigawan na yung mga tao dahil lulubog na ng tuluyan yung barko

Tinignan ko si Master "Pagbilang ko ng tatlo sabay tayong tatalon" tumango tango naman siya

Hinigpitan niya yung hawak niya sa kamay ko "Wag mo kong bibitawan ha?"

"Oo naman" nakangiti kong sabi at ginulo ko yung buhok niya

Ramdam kong takot siya, nasabi niya kasi sakin na hindi siya marunong lumanggoy

"1"

"2"

"3!"

Tumalon kami ng magkahawak yung mga kamay namin para siguradong hindi kami magkakahiwalay

*SPLASH*

pagbagsak namin sa tubig naramdaman kong biglang nagkahiwalay ang kamay namin mi master kaya bigla akong kinabahan

"MASTER!"

"MASTER!"

Paulit ulit ako sa pagtawag kay master pero walang sumasagot, pero malakas ang nararamdam ko na mahahanap ko siya

"MASTER!"

"MASTER!"

Nilibot ko ang buong paningin ko pero walang bakas ng mukha ni master ang nakikita ko

"MAST--"

"KEY TULONG NANDITO AKO!" Agad kong hinanap ang pinangalingan ng boses na yun at nakita ko si master na hindi kaluyaan sa pwesto ko pilit niyang tinataas ang ulo niya pati ang kamay niya

Agad akong lumangoy papalapit sakanya at siya naman tong biglang yumakap sakin "Thank god" hingal na hingal niyang sabi habang hinahabol ang hininga niya

Naramdaman ko ang mahinang pang hikbi niya "shhhh, nandito na ko wag ka ng matakot"

"Akala ko kasi... iniwan mo na ko... akala ko hindi mo ko hahanapin"

"Akala mo lang yun, I will never leave you, because I love you..."

---------

Chane's POV

"I will never leave you, because I love you"

"I will never leave you, because I love you"

"I will never leave you, because I love you"

Arggg, bakit ba paulit ulit na nageecho yun sa utak ko?!

Nandito na kami ngayon sa Palawan, dito na kami dinala ng mga rescuer, wala din daw natalang nasaktan o namatay

Lahat ng estudyante ay naka check-in na sa hotel na tutuluyan namin

Gabi na at nandito pa rin ako sa may garden, hindi kasi ako mapalagay sa kwarto ko kakaisip sa sinabi ni Key

Tumingala ako sa kalangitan at pinagmasdan ang mga bituin niyakap ko yung sarili ko kasi malamig ang simoy ng hangin

Habang nagmumuni-muni ako may kung anong bagay ang dumamo sa balikat ko

'Jacket?'

"Gabi na nandito ka pa?" napatingin ako sa nagsalita, biglang lumakas yung kabog ng dibdib ko

Hindi na ko nakapagsalita pa dahil hindi ko alam kung ano bang sasabihin ko, umupo siya sa tabi ko

Nakatinggin lang ako sakanya, samantalang siya nakatingin sa kalangitan

"Maraming nagsasabi na kapag humiling ka daw sa mga bituin magkakatao daw, Pero bakit ako ilang beses na kong humihiling na maging akin ka hindi pa rin natutupad?" at bigla siyang tumingin sakin pero umiwas ako pakiramdam ko kasi pulang pula na yung mukha ko

Rinig na rinig ko yung heartbeat ko sa sobrang lakas, kaya napahawak ako sa kanang dibdib ko

'Ano bang nangyayari sa puso ko?' bulong ko

"Tara na Master, malalim na rin ang gabi ihahatid na kita sa kwarto mo" pagkatapos nyang sabihin yun tumayo na siya at nagunpisa nang maglakad kaya tumayo na rin ako at sinundan sya

Habang naglalakad kami nakatingin ako sakanya mula sa likod

'Ano bang ginawa mo sakin, dukha?'

'Bakit nagiging abnormal ang tibok ng puso ko pag kasama kita?'

'Bakit ang saya ko kapag nagaalala ka sakin at pag nasa tabi kita?'

'Do I starting to like him?' tanong ko sa sarili ko

"Because I think, I already do"

---------

Vote and comment! :))