Trigger and Bullets

bullet 31 - hide and seek

You are Hide and I am Seek.

I'm tired. Let's switch.

+++

Bullet thirty one

Humupa muna ang tunog mula sa dalawang putok ng baril bago niya pabalyang isinarado ang pinto ng Agera. Sa mabilis na sandaling iyon ay tila bumagal ang lahat at lumamig ang ihip ng hangin. Dahan-dahan siyang pumihit paharap sa kinatatayuan ko. Our eyes met and locked for a heavy moment, the nth time for this night. This time it was different. Kung kanina, sa bahay nila Cole, ay tumingin lang siya sa akin dahil sa tracker ni Lorraine ngayon ay dahil sa galit. A part of me wanted to run away. Away from the two tires I murdered and away from him. But something in me, and I wondered if it was more potent, wanted to stay... to fight back whatever spell he was casting.

"Ano sa tingin mo ang ginawa mo, Venice?!" Nagtatagis ang mga bagang na usig niya. Humakbang siya at hindi ko napigilang mapahakbang palikod. "Those tires are more valuable than your useless life!"

I shot a 'help me' look at Dana who was just silently watching how a monster terrifies a prey. Mukhang wala siyang balak tulungan ako dahil sumandal na siya sa Mclaren at pinagsalikop ang mga braso sa harapan niya. What the hell? I shot the tires for her!

Itinago ko ang kaba ko. "That's sad. You can't run away now," I said proudly.

"I was not running away, stupid."

"You are a liar. Aalis ka at isususuplong si Dana," wika ko sa depensibong tono.

"Damn it, idiot! Dahil sa nakakainis mong presensya gusto ko nang bawiin ang usapan namin ni Dana. Bakit ka ba parating nakikialam? I should have ended your life the first time we met. If you want to save Dana's life, huwag ka nang magpapakita sa akin."

"As if I want to see you! And what did you call me?!" Pinantayan ko na ang tono ng boses niya. Did this man really call me an idiot? Sa kabila ng galit ko sa kanya ngayon hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba siya sa sinasabi niyang may usapan na sila ni Dana. Walang ginagawang anuman si Dana ngayon, maliban sa manood sa amin kaya baka pabor sa amin ang tinungo ng paguusap nila. That's good except that late ko na nalaman na ayos na pala. Maybe I should say my sorry for what I did to his car. Uh. Wait, I never say sorry. Subliminal sorry na lang.

"Stupid? Idiot? Dumbass? I don't fvcking care, b!tch. I can even call you slvt, moron," sagot niya sa tanong ko.

My anger exploded. Kahit subliminal sorry ay hindi deserve ng taong ito. No one has ever insulted me a hundred times in one cursed sentence. His sharp words got me so angry I could feel my eyes beginning to well. "Then you are an asshole! You murderer! Your blood stinks!" I shouted, not caring if the whole sleeping population of Crost Fidel will hear me. Halatang hindi niya inaasahan ang mga salitang iyon at ang tono ko dahil naging mas nakaka-kaba pa ang hitsura niya.

Hindi ko namalayan ang tuluyan niyang paglapit sa pwesto ko. Hinila niya ang kamay kong may hawak ng baril. I gritted my teeth as he gripped my arm that had a bruise. Kinuha niya gamit ng libreng kamay niya ang baril mula sa kaliwang kamay ko at dineskarga ang mga bala niyon gamit lang ang nagiisang kamay. Nahulog ang mga bala sa konkretong daan.