When Love Makes A Mistake (Book 2 of WL Trilogy) (ML, #2)

Kabanata 7

Kabanata 7

Look, Yuan

“No…it’s not what you think,” depensa ko agad sa sarili ko at sa kambal ko. “Na-out balance ako kaya naging ganon ang estado naming dalawa. And nothing more, Chico.” I gulped when I hear myself said these damn words. Kusa lang lumabas ang salitang iyon sa akin. Pero si Chico takang taka pa rin ang mukha.

“Okay,” ani Chico ngunit kay Benj nakatingin. Halatang hindi siya naniwala sa akin. Argh! Sa akin ka naman tumingin Chico hindi dyan kay Benj! Naka-focus ang tingin ni Francisco kay Benj na para mong may sinasabi sa tingin na iyon. Hinila ko na lang ang damit niya para sa akin naman ma-focus ang atensyon niya. “What Leigh?!”

“Maniwala ka sa akin. Wala talaga ‘yon.” Tumingin na si Chico sa akin. Nakakunot pa rin ang noo niya.

“You’re too defensive,” malamig niyang sabi sa akin. “Why are you here? How did you know this place?”

Napanganga ako dahil halatang ayaw ni Chico na pumunta ako rito o ano man. Ramdam ko sa boses niya na ayaw niya ako rito. Ano namang problema doon?

“Okay! Fine! Aalis na ‘ko!” Tinaas ko ang aking kamay sa kanya. “Aalis na ‘ko!” Sinuklay ko pa ang buhok ko gamit ang aking kamay. Tinignan ko ng masama ‘yung kambal ko at inirapan siya. Naglakad na ako ng mabilis nang hindi sinusulyapan ang sinuman sa kanila. Agad akong sumakay sa kotse at pinaharurot ito. Narinig ko pang sinigaw ni Chico ang pangalan ko pero hindi ko pa rin hinihinto ang kotse. Patuloy lang ako sa pamamaneho hanggang sa nakauwi ako sa mansion ng mag-isa.

**

“O damn!” Ilang beses ko ng naririnig ang phone ko sa pagtunog dahil sa tawag ni Yuan. I know, I’m late. Pero hindi sa pagkahuli ako naiinis kung hindi sa pagtawag niya. Sobrang nakakainis. Pinalo ko pa ang manubela noong tumawag siya ulit. Ito na nga paalis na ako! Hindi ko na nakuhang mamili ng heels dahil sa kanya! Damn.

Hindi naman naging mahirap ang pagbyahe ko papunta sa mansion ng mga Wong. Agad kong pinark ang kotse sa malaking espasyo na nilaan ng mga Wong dito. Tinignan ko ang phone ko pagkababa ko at napairap ako sa 25 missed calls. God, matino pa ba ‘tong si Yuan?

Pumasok agad ako sa sala kung saan gaganapin iyong natipuhang lugar ng photo shoot nila Benj at Jezel.

“You’re late,” May mainit na hininga akong naramdaman sa batok ko. It’s Benj’s voice. But I don’t care if I’m late. You shouldn’t care, Benjamin.

“I am. And you can’t do anything about it,” ani ko at humarap sa kanya. Gusto kong pagsisihan ang pagharap ko sa kanya pero huli na ang lahat at napatitig na ako sa kanya. Nilabanan ko ang sarili ko at umiwas agad ako sa kanya at nagsalita, “Wala ka ng magagawa.”

“Meron.” Napatingin ako sa kanya. Ngumisi siya pagkatama ng mata namin.

“Talaga?”   I challenged him. Iniangat ko pa ang aking ulo para masabi kong magkasing lebel na kami pero hindi pa rin.

Hindi naman nagpatalo ng titig si Benj. “Yes. Get your dress in my car right now,” maawtoridad niyang sabi. Kinuha ni Benj ang kamay ko at hinatid niya ako sa may pinto. Hindi ko na nakuhang makapalag dahil may binulong ito sa akin. “You’ll get your dress or I’ll tell this to sir Lorenzo that you’re not listening to me and you’re making fun of this damn photo shoot. And you never wanted this.”

Napairap na lang ako sa kanya. “Hell to you.” Padabog kong inalis ang hawak niya sa akin.

“The black one is mine, Leigh! Thanks!” Ngumisi pa siya sa utos niya. Tinignan ko siya ng masama bago padabog na pumunta sa kotse niya. Kainis hindi man lang ako nakapalag sa kanya at ganito niya na lang ako utus-utusan! Arghh! Kung hindi lang nakasabit ang pangalan ni lolo hinding hindi ko siya susundin! Sino siya para utusan ako? Sino siya?!