"Pre, pinasyal ko lang ang asawa mo. I don't want her to be stuck in this boring hospital." Paliwanag ni Tyler.
"SHUT UP! IM NOT ASKING YOU! AND WHY THE HECK ARE YOU WITH MY WIFE, REYES?"
"Because I saved your wife from your foolishness." May diin ang bawat salita ni Tyler.
Nakita kong nanginginig na si Bryan. His furious.
"SAVED MY WIFE? OR MAYBE, BOTH OF YOU ARE FUCKING EACH OTHER BEHIND MY BACK? A SLUT AND A TRAITOR. MAGTATAKA PA BA AKO?"
Napatili naman ako ng biglang sinuntok ni Tyler si Bryan. Nabitawan ko na rin yung hawak kung panda.Hindi naman nagpatalo si Bryan at sinuntok niya rin si Tyler.
Agad akong pumagitna sa kanila saka ko niyakap si Bryan. Pero mas mabilis pa sa alas kwatro na lumayo sa akin si Bryan.
"Don't go near me. Ayaw kong nahahawakan ako ng dinumihan na nang iba." Nangilid agad ang luha ko.
"Aba't!" Susuntokin pa sana ni Tyler si Bryan, mahigpit kong hinawakan ang braso ni Tyler. Tiningnan ko siya saka sinenyasan na wag na.
Mabilis na umalis si Bryan saka pabalibag ba sinarado ang pinto. Dali-dali akong lumapit kay Tyler at sinuri ang mga sugat niya. Putok ang labi niya at medyo namumula ang pisngi niya.
"Okay ka lang ba?" Tumango naman siya.
Tumawag ako ng nurse para gamutin si Tyler saka mabilis akong lumabas. Nakikita ko ang papalayong bulto ni Bryan. Patakbo ko siyang nilapitan saka niyakap sa likod.
"Sorry na. Please. Sorry na." Umiiyak kung saad.
Hindi naman gumalaw si Bryan at nanatili siyang nakatayo.
"Let go." He said coldly.
Mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.
"Sorry na. Please, sorry na." Umiiyak kong saad saka sumiksik sa likod niya.
"I SAID LET GO!" Malakas niya akong tinabig kaya nabanga ko yung salamin. It cracked at ramdam na ramdam ko ang mainit na parang tubig na unti-unting tumutulo sa ulo. And everythings turning.
My heart clenched when Bryan just turned around and walk away. Doon ko na isip na kahit mawala ako, he wouldn't care. And he would never care.
Napatingin ako kay Tyler na ngayon ay binubuhat ako, i smiled weakly before everything went black.
Tyler
Napabuntong hininga ako habang tinitignan si Angel. Hindi pa nga tuluyang gumagaling ang mga sugat niya, meron na namang bago. That bastard!
Hinaplos ko ang buhok niya. If only it had to be me.
"Bud..."
Napatingin ako sa kanya, binabangungut na naman siya. I touched her hand and caressed it.
"Hey, it's me. Wake up." Mahina kong saad.
She slowly opened her eyes and the moment she opened it, she immediately broke down.
"Bud..." Paulit-ulit niyang tawag. Niyakap ko siya at hinagod ang likod niya.
"His not the same anymore. Wala na yung dating bud mo. Shhh. Stop crying, naiiyak na rin ako." Saad ko dito.
I heard her chuckle a bit then she cried again.
"Baliw! Panira ka talaga." She said habang tumatawa na umiiyak.
I slightly pushed her and let her lie down.
"Ikaw nga yang baliw diyan. Sino naman ang tumatawa habang umiiyak? Ayan, uhog mo. Tumutulo na." Sabi ko sabay abot nang panyo.
Natawa naman ako nang ipahid niya ito sa ilong niya. Saka sa mata.
"Wala naman ah?" Naiinis na saad niya.
"Napahid mo na sa mata mo kaya wala na." Asar ko. Binato naman niya sa akin yung panyo, buti nalang at nakailag ako.
Biglang tumahimik ang paligid at i saw her face. She's more serious now.
"Tyler, help me." She said in pain. Then again, tears came rushing down her eyes. Lagi ko nalang ba siyang makikita na umiiyak?
"What is it?" Tanong ko. She looked at me. Her eyes plastered pain, anger and higit sa lahat pagod.
"Help me forget Bryan." She said.
Lumapit ako sa kanya saka uli siya niyakap.
"I'll help you. Not just to forget Bryan but much better. Magsisisi siya." I said in gritted teeth.
"Thanks, bro." She said. I smiled and drifted her to sleep.
Be ready, Bryan Augustine.
Angel
I woke up with a painful head. Dahan-dahan akong bumangon and the familiar scent filled my nostrils. I'm at Tylers.
Nakita ko na nasa guest room nila ako. I have been here many times. Why? Lagi akong inimbita nang parents niya.
"Ate, okay ka na?" Napatingin naman ako sa pinto and there I saw Thiara, Tyler's younger sister.
"Oo, okay na ako. Halika ka nga dito." Mabilis naman na lumapit ito sa akin.
Thiara Reyes, 5 year old. And at her young age isa na siyang international model. Ewan ko ba. Lahat ata ng parte ng pamilya Reyes ay kung hindi artista ay mga model.
" Ate, why do you have this creepy bandage sa ulo mo? It's not bagay to your damit." Napatawa naman ako.
She was portraying to the bandage in my head. Nang maalala ko yun bigla naman akong nalungkot.
"Thiara, where's your Kuya Tyler?" I asked. Tinuro niya naman ang pinto at doon ko na kita si Tyler na leaning pretty sa pader. May ganoon ba?
"Bakit mo naman ako hinahanap?" He asked. Bumasungot naman ako.
"Why am I here?" Tanong ko.
"You'll be staying here hanggang gumaling yang sugat mo. Si mom at dad na mismo ang nagsabi. They knew about what's happening between you and Bryan. Gusto sana idemanda ni Dad si Bryan. You know para ka nang pamilya sa amin. I insisted and i told him my plan. And my plan is gonna hurt more than a court fight." Nakangisi na saad nito.
"What plan?" I asked. He just smiled.
"Anong pan, ate? Pandesal po ba?" Napabulyaw naman ako ng tawa sa sinabi no Thiara. Kahit kailan talaga itong magkapatid na ito.
"Baby, it's plan not pan." Tyler corrected.
Napatawa naman ako. Sabay na kaming bumaba lahat. I was wearing Ate Tasha's clothes. Nahihiya pa nga ako but like Tyler. Ang hilig nilang mag insist. So she insisted.
Pati rin si Tita at Tito. They really welcomed me. Napangiti naman ako. I'm so lucky to have a friend and a family like this.
I'm so lucky.
