The Alluring Scent

VII

Kidnapped

Pagkatapos ng klase ay itinuloy ni Luna ang kanyang plano na bumalik sa lugar na kung saan nakita niya yung malaking lobo. Kahit na kahapon pa iyon ay nagbabaka-sakali siyang may makita kahit maliit lang na ebidensya na makakapag-patunay na ang nangyari sa kanya ay hindi lang isang panaginip.

At dahil naki-usap siya sa tiyahin na siya na ang bahala sa sarili niya papuntang eskwelahan, ay ibinigay nito sa kanya ang luma nitong bisekleta. Nag-paalam siya agad sa kaibigan at nagmamadaling umalis. Hindi niya na pinansin ang nagtatakang mukha ni Umi.

When she arrived at the town library, she parked her bicycle beside the building, at umikot papunta sa likod nito. May araw pa naman kaya kampante siya, wala naman siyang balak mag-tagal basta ba makakita lang siya ng ebidensya ay aalis agad siya.

Sa likod nga ng gusali ay mayroong maraming puno, my foot trail doon. She steadily made her way into the forest, as she went further she can hear lots of birds fluttering from tree to tree. The light coming from the setting sun becomes dimmer and dimmer. She warily glanced at her surroundings, baka meron na namang biglang sumulpot. She took out a knife from her bag, she knows it’s futile to fight with a mere knife but it’s better than nothing.

She tried to remember the exact place where the incident happened but she can only see trees, and trees, and trees. She stopped then exasperatedly sighed. She can’t even remember clearly where that spot was, all she can think of was that large wolf.

Then she heard a rustle on her right side. She quickly turned her body towards the direction and pointed the knife. She was sweating at ilang beses na ata siyang napalunok. Naghintay siya saglit at baka may umatake na naman sa kanya, but nothing happened. She yelped when her phone rang.

Ang tita niya.

“Uh, hello tita?” Her voice was a bit hoarse that’s why she cleared her throat.

“Asan ka na, hija? Kakarating ko lang sa bahay at wala ka pa.”

“Ah, pauwi na po ako! May dinaanan lang saglit.”

“O sige, mag-ingat ka pauwi, okay?”

“Opo, tita.” Luna breathed out. Kailangan niya na talagang umalis at mag-gagabi na.

As she was bicycling her way home, hindi niya mapigilang isipin kung totoo ba talaga ang nakita niya. Nasobrahan na ba siya kakabasa, kaya pakiramdam niya nagiging totoo na iyong mga nababasa niya?

On that weekend as per planned by Umi ay mamamasyal sila sa perya na itinayo sa bayan, may pyesta ata. Nakalimutan na ni Luna kung ano iyon. Pumayag naman ang tiyahin para raw ma-enjoy niya ang mga selebrasyon ng bayan.

Ang sabi ni Umi ay susunduin daw siya nito sa bahay niya, kaya naman ay nasa may kalye na siya ngayon at naghihintay. She’s wearing a denim dress shorts, white plain tee, a pale pink cardigan, and sneakers. All her necessities are in the crossbody bag she brought. Ilang sandali pa ay dumating na si Umi. At kasama nito ang kapatid. Great! Luna sarcastically thought.

“Hi Luna! Tara?” Naka-ngiting sabi ni Umi. Ngumiti na lang din siya at sumakay sa likod.

“Ihhh, I’m so excited! First event mo to dito sa town Luna.” Umi exclaimed.

“Hmm!” Ngiti niya kay Luna sabay tango.

Pagdating nila sa lugar, para silang mga bata, lalo na si Luna. It had been so long since she went to a place like this. Pagkalabas nila ng kotse ay hinila agad siya ni Umi para bumili ng ticket, iniwan nila si Ezekiel. They tried different things like the hoop game, target shooting, face paint and many more. Inignore lang nila si Ezekiel na seryoso lang na sumusunod sa kanila. Luna didn’t ask why he was with them, she just assumed na baka iyon ang gusto ng nanay nila.