Chapter XVI: Vermion Town

17 0 0
                                    

Sam's PoV

I woke up quite early than usual. Siguro dahil naninibago ako kasi sa tent kami natulog. Isa pa, hindi ko kasama si Trish di tulad ng dati. Lagi kasi kaming magkasama nun, never pa kaming nagkahiwalay.

"Morning." Bati ni Adriana sakin.

"Morning." I greeted with a yawn.

Hindi ako nakatulog nang ayos kagabi. Iniisip ko kasi si... ano. You know who. Si Joshua. Tsaka yung feelings ko para sa kanya. Hindi ko alam kung paano ititigil, eh.

Haist.

I know I should. Kasi may girlfriend na siya...

Si Ashley.

But I can't stop it. I don't know why.

Takte naman kasi yaaan! Dapat si Trish ang iniisip ko ngayon. I am bad.

I am bad.

Ang sama koooo! What kind of friend am I?!

Napasabunot ako sa sarili ko.

"Okay ka lang?" Biglang tanong ni Adriana kaya nagulat ako.

"Ah... eh." I stuttered. "Yep. I guess?"

Adriana chuckled.

"Umamin ka na kasi." She said.

Namula ako bigla. Haneps din minsan 'to si Adriana.

"Ehh?!" I almost yelled as I stumbled on my seat.

Parehas kami ni Adriana na nakaupo sa naputol na puno.

She laughed again.

"Bakit pala maaga kang gumising?" Paglilipat niya sa topic.

I scratched the back of my head.

"Ano..." I stumbled for words. "Hindi ko alam. Siguro dahil di ko kasama si Trish?"

She nodded.

"Trish." She said. "Alam mo, you two, I am really curious about you guys. Not because you look Isabella and Crystal, but because you guys look simple but mysterious."

Napatitig naman ako sa kanya.

"Paano mo nasabi?" I asked.

"Simple." She replied. "I've never met someone with this powerful aura. Ang lakas. Kapantay na ng aura naming mga royals. Kahit mga guardians, nataasan mo. This is very peculiar."

Oh. Right. I forgot to conceal my aura. Okay na siguro na hindi ko muna iconceal. Para saan pa para itago?

"Are you..." She trailed off. "...sure you aren't Isabella?"

Napatitig naman ako sa kanya. She laughed nervously.

"Wag mo na lang pansinin yung tanong ko." She said as she stood up. "Gagawa na ako ng umagahan nati--"

I hold her wrist just before she could go. I cutted her off.

"I don't know." I replied. "I had blurry childhood memories."

She nodded her head. Binitawan ko yung wrist niya.

"Pag nakaalala ka, pwedeng... sabihin mo sakin." She said as she scratched the back of her head.

"Oo." I replied with a smile.

I stood up then quickly followed her suit. We're gonna make breakfast!

But still, hindi talaga mawala sa isip ko yung usapan namin ni Adriana. Sino ba talaga ako? Sino ba talaga kami ni Trish? Argh! Complicated na nga buhay namin dati, mas naging complicated pa ngayon. I just hope this will turn out good.

ElementaliaWhere stories live. Discover now