Elementalia

Chapter VI: When Our Hearts Met

Trisha's PoV

I woke up earlier than usual. Siguro kasi naninibago ako sa ambience ng room namin. Dati kasi ang gloomy ng room namin ni Sam. Ngayon, it seems quite cheery. I love it.

As usual, naligo na ako then nagbihis. Our uniform consists of a white long sleeves tapos three inch above the knee na rainbow colored palda. May logo ng school sa right shoulder ko.

Pagkatapos nun, I blowdried my hair. Wonder where did the blow dryer came from? Don't ask me. Nakuha ko lang yun sa may dresser na katabi ng kama ko. Baka may nakaiwan. Anyway, pagtapos kong patuyuin yung buhok ko, I tied it in a messy bun.

And since five o'clock pa lang ng umaga, napagisipan kong libutin muna ang Academy. Nagsummon ako ng sticky note tapos iniwan yun sa minitable sa sala. Makikita naman siguro yun ni Sam. Sana.

Anyway, sa Vanderward kami nagdodorm. Wala pa kasing Levelling Battle. Vanderward ang dorm ng mga beginners. Dito napupunta yung mga students na kakatransfer pa lang ng Academy.

As I took a step outside, I took one last glance at Sam's sleeping figure. She really looks peaceful. Walang bumabagabag sa kanya hindi tulad ng dati. Those hard nights. I still remember it. It is still fresh.

Ayaw ko ng bumalik dun sa mga hirap na yun. Ayaw ko ng danasin yung mga pananakit nila. I've had enough. Nagpapasalamat ako sa kanila kasi kinupkop nila kami pero hanggang dun na lang ang pasasalamat ko sa kanila.

Imagine, ginawa nila akong yaya sa sarili ko mismong bahay. We've been treated badly. Sam got the worst. She's always been beaten by those hideous monsters. Mga wala silang puso. Daig pa nila ang mga halimaw.

I sighed.

This is the end. I hope. We've reached peacefulness pero ang tanong, hanggang kailan? Hanggang kailan magiging payapa ang buhay namin?

I closed the door behind me tapos naglakad na papunta kahit saan man ako dalhin ng mga paa ko.

***

I was walking along the garden of MMA. Walang tao kasi maaga pa.

Habang naglalakad ako, bigla akong nadapa buti na lang at may nakasalo sakin. Badtrip kasing bato yan, bigla bigla na lang nalitaw.

"Tsk. Miss Clumsy." Sabi ng isang boses lalaki.

I glared at him. Kung nakakapatay lang ang tingin, siguro patay na siya ngayon. Tumayo ako ng maayos at humarap sa kanya. Bakit ba lagi kaming nagkikita?

"Shut up!" I hissed. "You're so annoying!"

Akmang susuntukin ko siya. Tinaasan lang niya ako ng kilay.

"That's not how a girl should act." He said boredly.

"Who are you to tell me how should I act?" I said as my glare deepen. "Are you my Father? Brother? Boyfriend? You're neither of those!"

"Okay." He said as he continued to walk.

"Hey! Kausap pa kita wag kang bastos!" I yelled.

"Annoying." He muttered. "Miss, can you stop yelling? Nakakaabala ka sa mga tulog pa ngayon. Ang aga aga eh nagiingay ka."

I shut my mouth tight. Ang ingay ko na pala. Nasaan na bigla yung cold attitude ko? Diba hindi naman ako madaldal?

I saw him walking away. Papunta siya sa hindi ko malamang direksiyon. Baka sa gitna ng garden.

I sighed. Who is this guy? Why do we keep bumping on each other? Lagi na lang kaming nagkakabungguan. Ano bang meron?

I yanked my hair in frustation.