300 Days with My Contract Husband (Completed) [with Extra Chapters]

Extra Chapter 1

AN: If naalala niyo, hindi ko nilagay iyong honeymoon chapters nila Yumi and Kurt. I wasn’t expecting na aabot ng 1M reads nag 300 days. Kaya pa thank you ko na sa inyo ‘to. Enjoy reading. Aabot ng 3-5 chapters ang extra chapters na’to so please anticipate.. thank you :***



--------------------------------------



Kararating lang namin ni Kurt sa hotel na tutuluyan namin for 3 days and 2 nights. Sobrang napagod ako sa byahe. Na delay kasi iyong flight dahil medyo umuulan pero mabuti nalang talaga at hindi na cancel.

“Are you okay?”

Tanong ni Kurt sa’kin habang inaayos niya iyong mga gamit namin.

“Uhmm.. Napagod lang ako sa byahe.”

“Matulog ka na muna. Aayusin ko lang ‘tong gamit natin. Para naman may energy ka na mamaya dahil lilibutin natin ‘tong buong Korea. hehehe”

Iniwan na muna ni Kurt ang inaayos niya saka niya ako nilapitan.

“Don’t worry dahil hindi naman ako mawawala dito kung yan ang ikinatatakot mo. Hindi ako lalabas ng room hangga’t hindi ka pa nagigising.”

Saka niya hinaplos ang mga hibla ng buhok ko at hinalikan ako sa pisngi.

Dahil sa ginawa ni Kurt, pakiramdam ko napaka safe ko. Pakiramdamam ko wala akong dapat na alalahanin.

Tumango lang ako biglang tugon ko sa kanya. Tinanggal ko na iyong suot kong sapatos at deretso nang nahiga sa kama. Ang lambot ng kama nila, iyong tipong parang nasa ulap ka at hinihele ng mga anghel.

Kama..

hihihi.

Bigla nalang pumasok sa isipan ko ang ginagawa ng mga bagong kasal.

“hihihi..”

“Bakit ka tumatawa diyan? Anong nakakatawa?”

Tanong ni Kurt sa’kin.

“Wala lang..hihihi. May naisip lang kasi ako. hihihi”

“Ano?”

Syempre ayokong sabihin kay Kurt. Baka kasi isipin niyang excited ako sa ganung bagay. hihihi. Pero hindi ko alam kung bakit ganito nalang ako kung makatawa ngayon. Hindi naman talaga nakakatawa iyon diba?

Pero kasi eh..

“hihihihih..”

“Hoy Yumi, nababaliw ka na ba diyan? Sinasabi ko sa’yo magtino ka dahil baka hindi ka na makauwi ng Pilipinas at dalhin na kita sa mental.”

Tinignan ko si Kurt. Nakakunot na talaga iyong noo niya at nagkasalubong na iyong mga kilay niya. Mas lalo akong natawa dahil sa itsura niya ngayon.

“hihihih.”

Tinaasan lang ako ng kilay ni Kurt. Haay!! haha. Bakit ba hindi niya nagegets iyong iniisip ko? Eh mas matalino naman siya kesa sa’kin.

“Ano ba kasi iyang tinatawanan mo Yumi? Share mo naman..”

Pamimilit niya sa’kin.

“hihihi..”

“Joke ba iyan ha? ha? Sabihin mo dali..”

“hihihih.”

“Ewan ko talaga sa’yo.”

Tumayo na si Kurt mula sa pagkakaupo niya sa kama saka siya dahan dahang naglakad papunta don sa mga maleta namin na aayusin niya sana.