Chapter 35

536 13 6
                                    

CHAPTER THIRTY FIVE

HILLERY'S POV

It was a tiring yet memorable day for me. Today was the day I let myself fall again. Pero sa totoo lang, kaya ko na bang magsimula ng panibago?

Halos alas-tres na ng madaling araw and yet I'm still wandering around my bed. Hindi kasi ako makatulog. Nagkandabali-baliktad na 'ko ng pwesto sa kama pero hindi talaga 'ko makatulog. Masyado 'kong maraming iniisip. Masyadong marami yung bagay na kailangan kong intindihin.

Una, yung break-up namin ni Rivas. Hindi naman madaling makalimot, 'tsaka kailan lang din 'yon. It was the worst break-up I've ever experienced. Sabagay, sya lang naman naging boyfriend ko. Pero imagine? Nagawa nya kong lokohin after all the chances I've given him? That was bullshit.

Pangalawa, yung deal namin Tita Karissa. Nagkataon lang ba o baka naman planado lahat? Sa loob ng isang araw, nangyari lahat ng gusto nyang mangyari? Hindi ko alam. Paranoid na kung paranoid pero... Ayy ewan!

Pangatlo, si Klein. Sa totoo kang kasi hindi pa din ako makapaniwala. Paano kung narinig lang nya yung usapan namin ni Tita Karissa? Paano kung ginugood time lang nya ko? Paano kung joke lang pala lahat ng 'to at bukas tapos na lahat? Eh di, okay! Para iwas isipin.

And lastly, the kiss. Oo, inaamin ko. It was a blissful kiss. It was my first time. It was memorable. It was really different from the first time he kissed me. The feeling, the sensation, the scenery... everything. It was perfect ... but not in a perfect place. Imagine sa car park? The fudge. Hahaha. Awkward.

Pero out of all those thoughts, isa lang ang di mawala sa isip ko. Tulad ni Klein, kaya ko na bang panindigan 'tong nararamdam ko para sa kanya? Halos kakagaling ko lang sa break-up. To the fact that my ex is his cousin. Paano kung masyado kong minamadali ang mga bagay-bagay? Na kaya ako pumayag sa gusto nya dahil sa kagustuhan kong magmove-on ng mabilis?

Gusto ko na ba talaga si Klein o pinipilit ko lang sa sarili ko na gusto ko sya dahil sya yung madalas kong nakakasama?

Di ba sabi nila na kapag nasaktan ka, kung sino ang unang magcocomfort sa'yo ay magiging special sa'yo? He was there the exact day. He was there the next day and though he wasn't there for the next few days he came back. He came back with his deal that we both failed to do.

♬ Settle down with me
Cover me up
Cuddle me in

Lie down with me
And hold me in your arms ♬

I was busy overthinking ng biglang magring yung cellphone ko. Sino naman kaya ang sira-ulong tatawag ng ganitong oras?! Depende na lang kung emergency. Kaya naman kinuha ko agad yung phone ko sa bedside table.

"Hello?!" I said as soon as I got my phone. Hindi ko na nga natignan kung sino yung tumawag.

[Can't sleep, baby?] a sexy husky voice of a guy said on the other line. Pero baby daw? Sinong baby? Baka naman wrong number sya? Pero shocks. Ang ganda ng boses nya! It was so damn hot voice! I swear. Kaya naman tinignan ko yung phone ko para icheck kung sino yung tumawag. Ohmy. What the freaking fudge!!!

[Still there?] I heard him asked again.

"Uhm. yeah." sinadya kong iksian yung sagot ko para marinig ulit agad yung boses nya.

[Bakit ang tagal mong sumagot kanina?] and there! kaya pala hindi ko agad napansin kung sino yung tumawag dahil iba yung boses nya. Geez. Pwede bang tawagan ako ni Klein gabi gabi para lang marinig ko yung husky voice nya?

"Ahh. ehh. I was about to sleep when you call." pagpapalusot ko. Sana lumusot. Sana lumusot.

[You're not always good in lying... Patenten."] I bit my lower lip after he said that pet name. Parang dati lang inis na inis ako pagtinatawag nya kong Patenten, pero ngayon it was different. The way he said that name para bang gugustuhin kong ipaulit-ulit sa kanya.

When The Player Meets The Game ChangerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon