Kan ik je helpen?

Einde 2

Samuel:

"Ze heeft het gehaald, het was nipt, ze heeft veel bloed verloren maar ze leeft nog!" Ik zucht diep van opluchting en krijg een grote glimlach op men gezicht. Achter me hoor ik ook allemaal opluchting. "Als je wilt kun je haar zien, maar je moet wel voorzichtig zijn want ze slaapt nog en vanwege de hechting" zegt der moeder en ik knik. We lopen samen naar de kamer waar ze ligt en ik ga naar binnen. Ze ligt voor me met allemaal buisjes aan der vast die verbonden zijn met bloedzakken en ander spul waarvan ik het bestaan nog niet eens van weet. Op haar hals heeft ze een grote witte pleister van de hechting. Ik geef der voorzichtig een kusje op der voorhoofd en ga dan zitten op de stoel die naast der bed staat. Ik neem der hand vast en wrijf zachtjes met men duim over de rug waardoor ze wakker wordt en licht kreunt. "Hey schat, doe maar rustig" zeg ik zacht en wrijf lichtjes over der wang waardoor ze weer haar ogen sluit.

Ik blijf nog even zitten en zie dat Louise binnenkomt en gaat aan de andere kant van het bed zitten "ik ga je even bij haar alleen laten" zeg ik en geef een zacht kusje op de lippen van Charlotte en verlaat dan de kamer.

Louise:

"Hey chareltje" zeg ik rustig "ik ben zo blij dat je nog leeft zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten. Laat me echt nooit meer zo schrikken, ik meen het" zeg ik en ik zie een hele zachte glimlach op der gezicht. Waardoor ik ook moet glimlachen. "Ik ga je laten rusten ik ben er morgen weer, slaapwel chareltje" zeg ik nog en ga weer naar buiten.

Als.ik terug in de gang kom zie ik iedereen met een glimlach zitten. Ik zie Arienne aankomen en loop naar der toe. Ik begroet der en neem der even apart de rest hoeft het niet te horen. "Heb jij nog contact met Lukas?" Vraag ik aan der "na dit wil ik geen contact meer met hem" "mag ik misschien vragen of die met jou ook te ver is gegaan?" Ik zie angst in der ogen "voor alle duidelijkheid ik ben te vertrouwen, het liefst wil ik die gasten in elkaar timmeren maar dan haal ik mezelf in de problemen" zeg ik en ze knikt en krijgt tranen in der ogen "misschien is het wel nodig dus zou jij het zien zitten om ook een klacht tegen hun in te dienen?" En weer knikt ze "het komt allemaal goed vertrouw me" zeg ik geruststellend en geef der een knuffel. "Trouwens maak werk tussen jou en Kaj hij kwijlt gewoon als die je naam al hoort" zeg ik lachend "zodra jij ook werk maakt van Dioni doe ik dat ook met Kaj" zegt ze met een grijns en samen lopen we naar de rest toe.

-een aantal dagen later-

Charlotte:

"Blijf alsjeblieft bij me als dat raar mens hier zometeen staat" vraag ik aan Samuel, hij is echt al iedere dag sinds dat ik hier in dit rotziekenhuis lig me komen bezoeken. "Haha je hebt het echt niet voor die Betrains eh" vraagt die lachend "nee en ik heb je al uitgelegd waarom, dus pleaaasssssss blijf bij mij oooh blijf aan mijn zij" zeg ik al lachend maar van het lachen heb ik al snel spijt want men keel begint alweer pijn te doen. De dokters zeggen dat ik echt super veel geluk had, als het een millimeter dieper was dan zat ik hier nu niet meer. "Tuurlijk als jij dat wilt doe ik dat met alle plezier" zegt hij dan "ik snap trouwens niet wat die hier weeral komt doen, eergisteren was ze toch al langs geweest en heb ik der alles verteld wat ik weet van heel dit drama gedoe" "misschien miste ze gewoon je mooie kopje" zegt hij dan en geeft me een kus " ja het zal dat zijn, want voor men vriendje moet ze het niet doen" zeg ik en glimlach naar hem "ow als het zo zit" zegt Samuel dan dreigend en staat op en begint al te lopen richting de deur "nee blijf hier ik kan niet zonder je" zeg ik overdreven en hij gaat al lachend weer zitten. "Wanneer weet je eigelijk of je terug naar huis mag?" Vraagt Samuel dan "normaal gezien mag ik overmorgen naar huis volgens de dokter die trouwens absoluut niet verkeerd is vraag maar aan Louise en Arienne zij hebben hem gister ook gezien!" Zeg ik met een glimlach en ik zie een jaloerse blik in Samuel zijn ogen "geen zorgen hij is getrouwd, trouwens niemand is beter dan jij" zeg ik om hem een soort van gerust te stellen en net op dat moment komt Michèle binnen gewandeld. "Wees gerust, ik blijf niet lang, ik kom alleen goed nieuws brengen, we hebben Sven en zijn vriendjes opgepakt en door de nieuwe aanklachten tegen hun is de kans zeer klein dat ze nog zullen vrijkomen" er komt een glimlach op men gezicht en ik bedank haar en dan vertrekt ze weer.

-de thuiskomst-

Eindelijk mag ik naar huis, ik ben de laatste spullen aan het inpakken en ga als ik klaar ben weer op men bed zitten. Men broer komt me dadelijk halen omdat er teveel gasten in de b&b waren en Samuel had een optreden. Achja dan zie ik hem nog eens. Uit verveling zet ik de tv aan en zap wat rond. Het enige dat mij nog een beetje aanspreekt is SpongeBob dus laat ik dat maar gewoon op staan. "Jow zusje klaar om te gaan?" Hoor ik iemand vragen, ik kijk naast me en zie Lukas staan. Dit is de eerste keer dat ik me de link leg dat men broer dezelfde naam heeft als een van de twee die me wouden vermoorden. Niet meer aan denken Charlotte, het is voorbij nu en je hoeft ze ook nooit meer te zien. Ik doe nog snel een sjaaltje om zodat je die pleister niet zo ziet en stap voorzichtig uit bed. Ik voel me een beetje wankelen. "Gaat het of moet ik een rolstoel gaan halen?" vraagt Lukas bezorgd "nee nee het gaat wel" zeg ik en ga weer eventjes op het bed zitten. "Van de dokter mocht je geen te grote inspanningen doen, dus ik haal een rolstoel voor je" zegt hij vastberaden en ik zucht diep.

Als we eindelijk bij de auto zijn en ik uit die belachelijke rolstoel mag stap ik in de auto en wacht ik tot Lukas terug komt. Wanneer die er eindelijk is stapt hij ook in en rijden we naar huis. De hele tijd zitten we de liedjes van de radio op de meest belachelijke manieren mee te zingen. "Waarom maak je een omweg?" Vraag ik als ik merk dat we anders rijden dan normaal. "Gewoon" "lekker duidelijk antwoordt ook" zeg ik sarcastisch "ja eh vind ik ook" antwoord hij droog en ik kijk hem dood aan.

Als we dan toch met een half uur vertraging thuis aankomen stappen we uit en komt Lukas voor me staan "kom spring op men rug" "haha ik kan nog wel lopen hoor, maar ik sla zo een aanbod natuurlijk nooit af" zeg ik lachend en spring op zen rug. We lopen naar binnen en hij zet me weer neer op de grond. Ik loop de woonkamer in en zie een groot spandoek voor me met 'welcome back little princess' erop "haha wat is dit?" "We zijn gewoon blij dat je terug thuis bent lieverd" zegt mama en ze geeft me een kus op men hoofd. Ik glimlach maar voel dat ik moe word. "Ik ga even op men bed liggen" zeg ik en ga naar boven. Als ik men kamer inkom zie ik iets op men bed liggen ik loop ernaartoe. OMG hoe lief het is een boeketje met men lievelingsbloemen, wacht er hangt een kaartje aan. 'Omdat ik er niet kon zijn toen je uit het ziekenhuis mocht, hopelijk maakt dit het toch een beetje goed x Your love'.

En van dat moment ben ik er nog zekerder van geworden Samuel wordt de jongen waar ik oud mee word.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

En dit was dus het goedkomende einde!

En zoals ik al vermeld had het is jullie gelukt hahaha jullie hebben me overtuigd om een vervolg te maken.

Maaaaar daarvoor moeten jullie me dus melden welk einde jij het leukste vond.

Is dat het eerste einde reageer je 1

Als het het tweede is reageer je 2

Het liefste heb ik dat je het reageert op dit hoofdstuk zodat het overzichtelijk voor mij is.

See you soon met dus het vervolg op 'kan ik je helpen?'

Greeeetttzzzzzzz _justkeeponsmiling_