Kan ik je helpen?

hoofdstuk 16

Charlotte:

"komop samuel zeg het nu" zeg ik nieuwsgierig en geirriteerd, hij zit daar alleen maar te kijken naar dat dom papiertje zonder ook maar een woord te zeggen. Hij schuift het papiertje naar me toe en kijk ernaar, een grote glimlach verschijnt er op men gezicht. "Zo en wat wil je een jurkje of een rokje?" vraag ik geamusseerd. "Ik maak nooit nog weddenschappen met jou, nooit!" zegt samuel en ik begin te lachen. Gewonnen met 1 puntje verschil, maar het is en blijft gewonnen. "Jou fans gaan een leuke avond tegemoet" hij kijkt me niet begrijpend aan "ja het is niet elke dag dat je je idool ziet in vrouwenkleren" en met het idee alleen al begin ik te lachen. Hij neemt het papiertje en begint weer met tellen, als hij gedaan heeft kijk ik weer naar het resultaat, nog steeds hetzelfde. Zijn gezicht staat niet echt blij waardoor ik het alleen maar leuker vind. We drinken onze apppelsap op en ik roep de ober en vraag de rekening. Samuel haalt zijn portomonee boven maar ik hou hem tegen "ik heb gewonnen dus ik trakteer" zeg ik, ik zie dat hij het er niet mee akkoord is maar mijn besluit staat vast. Als ik betaald heb staan we op en gaan we naar buiten.

"Dus wat wil mevrouw de winnares nu gaan doen?" Vraagt Samuel aan me als we buiten staan. Wat dacht je ervan om terug naar men huis te gaan en dan een picknick te maken die we dan in de weide kunnen opeten?" stel ik voor. Hij gaat akkoord en samen lopen we naar men huis.

Na een half uurtje komen we aan en lopen we naar binnen. Ik zie dat David en mama terug zijn en de boodschappen aan het wegzetten zijn. Ik geef men moeder een kus op der wang en neem een mand uit de kast, we hebben er zo wel meer want soms zijn er gasten die graag willen gaan picknicken. Ik open de koelkast en haal er fruit en drinken uit, uit de kastjes haal ik nog wat andere dingen en ik zoek nog twee bordjes en twee bekertjes. "Zo gaan julllie picknicken?" vraag mama en ik knik en ze loopt weg, oke dat was raar. Iets later komt ze terug met een rood dekentje in haar handen en nog iets maar ik kan niet zien wat omdat het onder het dekentje zit. Ze stopt het ook in de mand en gaat weer verder met opruimen van de boodschappen. Ik kijk haar aan en het enige wat ze doet is naar me glimlachen zo een glimlach die ik niet vertrouw. "zullen we dan maar?" vraag ik aan Samuel hij knikt naar me en ik zie men moeder naar hem knipogen. Het liefste zou ik nu reageren maar ik blijf verstandig en zeg niets.

We lopen richting de weide en gaan iets verder onder een boom zitten. Ik neem alles uit de mand en zet het op het dekentje. Men moeder heeft een fles champagne in de mand gestoken "Dus dat had ze onder het dekentje vast" zeg ik en Samuel begint te lachen "Ik ga er niet boos om worden hoor" zegt hij en neemt de fles uit men handen. Hij opent hem en de kurk vliegt weg. "Die mag je straks gaan zoeken" zeg ik met een glimlach en hij kijkt me aan met een pruillip "kijk zo niet!" zeg ik al lachend en hij begint mee te lachen. Samuel schenkt twee bekertjes in want ja het is nu niet dat ik wist dat men moeder champagne zou meegeven zodat ik glazen kon meenemen. En voor terug te lopen ben ik een beetje te lui. Hij geeft een bekertje "en op wat klinken we?" vraagt hij, het liefste zeg ik op ons maar ik weet dat dat geen goed idee is. "Op onze vriendschap" zeg ik dan maar en weer zie ik die teleurstelling in zijn ogen, in die ogen waar je gewoon in verdrinkt als je maar net lang genoeg erin kijkt. Zou hij me dan echt leuk vinden? ach wat maakt het ook uit, ik wil nu toch geen vriendje brengt alleen maar problemen. Ik pak een druif en gooi hem naar Sam, hij vliegt tegen zijn hoofd en kijkt me verward aan "Het is dus wel de bedoeling dat je die vangt met je mond he!" zeg ik al lachend, wat ik nu wel niet verwacht had is dat hij ook 1 naar mij ging gooien. "moet jij zo nodig zeggen" zegt hij terug en lacht ook "oke nu doen we het goed" zeg ik en neem nog een druifje. "vang!" zeg ik en gooi de druif naar hem toe hij, vangt hem behendig en ik klap voor hem. Samuel staat recht en maakt een buiging waardoor ik moet lachen, hij gaat terug zitten en neemt nu ook een druif en gooit die naar mij. Ik vang hem maar val voorover en beland zo op Samuel "dan toch voor me gevallen?" vraagt die met een grijns en ik voel dat ik begin te blozen.

Ik ga weer rechtop zitten maar ben nog steeds dicht bij zijn gezicht. Ik kijk weer in die prachtige ogen en voor ik het weet voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Shit dit was echt niet de bedoeling, maar zijn lippen zijn zo perfect dat ik hem gewoon niet kan loslaten. Zachtjes verlaten zijn lippen dan toch de mijne, en ik heb meteen spijt al weet ik wel niet goed van wat. Is het omdat ik hem gekust heb of is het omdat zijn lippen de mijne hebben verlaten.

Ik ga weer zitten waar ik juist zat en kijk naar de grond. "Sorry" hoor ik Samuel zeggen, tuurlijk nu geef ik hem ook nog is schuldgevoelens. "Waarom sorry?" vraag ik aan hem "Omdat je liever vrienden wilt zijn en dat begrijp ik ook maar het is gewoon..." en toen was hij stil "het is gewoon wat?" "Het is gewoon... ik vind je leuk en niet alleen als vrienden, ik vind je al speciaal sinds die nacht dat ik je hoorde zingen. Sinds toen denk ik alleen nog maar aan jou". Als hij uitgepraat is kijk hem maar "Sam..ik..." "Weet je je hebt gelijk het is te vroeg en ook al dat gedoe met Sven ik had er gewoon niet over moeten beginnen en je moeten kussen, het spijt me" zegt hij en loopt weg.

Ik realisseer me nu pas wat er net gebeurd en sta ook recht "SAM WACHT!" roep ik naar hem en ren naar hem toe "kijk het is niet dat ik je niet leuk vind, het is eerder dat ik bang ben" "bang?" "Ja bang, bang dat als er wat tussen ons komt wat de buitenwerld denk of doet of met andere woorden je fans, bang van sven en bang dat jij ook zo gaat worden als hem. En je kan nu wel zeggen dat dat nooit gaat gebeuren maar hoe kan ik daar zo zeker van zijn? Het is niet jij maar gewoon ik kan geen enkele jongen nog vertrouwen door die klootzak!" ratel ik in 1 keer door en ik kijk hem aan met betraande ogen "En om niet te vergeten ik ben een emotioneel wrak en ik wil niet dat zo iemand jou vriendin wordt want dat verdien je niet, jij verdient beter" "Dus je vind me ook leuk?" zegt Samuel met een grijns "heb je ook maar een woord gehoord van wat ik net zei?" "Ja maar daar wil ik geen aandacht aan besteden want wat andere denken kan me niets schelen en wat fans van ons twee denken nog minder want echte fans accepteren het feit dat ik gelukkig ben met jou. Ik kan alleen maar bewijzen aan jou dat ik niet zo een klootzak ben door dat je het probeert om een relatie met mij aan te gaan. En je bent dan misschien nu een emotioneel wrak of hoe je het ook wilt noemen maar ik verdien zeker niet beter als jou, jij bent perfect voor me en daar valt niet over te discussiëren." Hij is dichter bij komen staan en heeft men handen vast, ik laat ze zachtjes los en ga op men tippen staan ik leg men handen op zen wangen en kus hem. Hij legt zijn handen op men heupen en laat zijn hoofd wat zakken zodat ik niet op men tippen hoef te staan en zoent me terug. Nog steeds weet ik niet of dit een goed idee is maar voor nu voelt het super goed en dat is het belangrijkste.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~