Kan ik je helpen?

Hoofdstuk 23

Charlotte:

"Charlotte, mag ik je alsjeblieft officieel men meisje noemen?" wacht, wow wat wilt Samuel mij als zijn vriendin? Wil ik dit wel? Tuurlijk wil ik dit wat zit ik nu te zeuren? "Charlotte?" hoor ik hem angstig vragen. Ik beantwoord zijn vraag door hem te zoenen, ik voel hem glimlachen tegen mijn lippen aan waardoor ik automatisch ook moet glimlachen. Zachtjes laten we elkaar los. "Ik zie dat als een ja" "dat zie je goed" zeg ik met een nog grotere glimlach en ik voel weer die zachte lippen op de mijne. Ik moet zeggen, nu voelt het beter dan ervoor misschien omdat het nu 'officieel' is, ookal is dat ook maar gewoon een woord. Ik weet het niet en ik ga me er zeker niet druk om maken. Mijn handen verplaatsten zich eerst op Samuel zijn wangen en laat ze stilletjes zakken zodat ze rusten in zijn nek. Een hand van Sam voel ik op men been en met de andere steunt die op het bed. Samuel haalt zijn lippen van de mijne af, ik kijk hem teleurgesteld aan "je moet zo niet naar mij kijken, jou telefoon trilt" zegt die met een lach, "nu dat je het zegt haha" ik neem men telefoon en zie dat louise een berichtje heeft gestuurd. 'hola señorita, al nieuws over Rock Werchter? Want moet het aantal doorgeven aan men papa!' "Sam, weet jij al of de jongens mee willen naar Rock Werchter?" vraag ik "ja ze waren allemaal akkoord" ik stuur snel naar louise dat het inorde is en het aantal tickets ze moet hebben en kijk weer naar Sam, hij zit me de hele tijd aan te staren met een grijns "wat?" vraag ik al lachend "oh niks, ik was gewoon aan het denken" "aan wat dan?" "Aan hoe veel geluk ik heb dat ik jou nu mijn vriendin mag noemen" ik zie hem een beetje blozen wat er super schattig uitziet. "Slijmbal" fluister ik in zen oor en geef een klein kusje op zen wang.

"Weet jij toevallig hoe die Sven eigenlijk aan men nummer is gekomen?" Vraagt Samuel dan, ik schud men hoofd "Ik weet alleen dat Sven wel overal mensen kent: Rusland, Spanje zelfs Japan en ja ook Nederland. Maarja op zich lijkt me dat ook weer niet zo moeilijk om aan je nummer te raken als zelfs tienermeisjes het kunnen." zeg ik terwijl ik achterover val op men bed "heb je wel gelijk in" zegt Samuel en gaat naast me liggen. "We moeten hier echt terug naar de politie mee gaan dat weet je toch?" zegt hij dan "ik weet het maar die Betrains bezorgd me de kriebels gewoon, door haar voel ik me nog een kleinere dwerg, heb je wel gezien hoe groot ze was? Men nek doet er nog steeds pijn van!" zeg ik serieus en Samuel begint te lachen."Ik zie ze eerder als een schooldirecteur ofso, ze heeft de strenge blik er allesinds voor!" Nu komt Samuel al helemaal niet meer bij en moet naar adem happen waardoor ik ook in mijn lach schiet. "Ik denk dat ik maar is naar huis ga, man moeder zal zich wel afvragen waar ik blijf" ik kijk Samuel aan met een pruillip "heel schattig en zeer overtuigend ook maar ik zal toch moeten" zegt Samuel en geeft een kusje op men neus waardoor ik glimlach. Hij staat recht en neemt men hand waardoor ik ook rechtsta.

"Moet ik vragen aan David of hij je naar huis wil brengen?" stel ik voor "hoeft niet hoor ik zal wel met de trein gaan" "oke voor mij goed dan wil een mens al is vriendelijk zijn" zeg ik met een grijns en loop naar beneden. Ik hoor Samuel achter me aan komen en besluit wat sneller te gaan. Ik loop naar de woonkamer en zie mama de ramen schoonmaken. "Hoi Mamaaaaaa" zeg ik zwaar overdreven en luid waadoor ze schrik en haar spons laat vallen en ik gewoon niet meer bijkom van het lachen. Samuel komt de kamer binnen en kijkt me raar aan waardoor ik nog harder moet lachen "Niet op haar letten Samuel, ze heeft weer een spastisch momentje. Maar ik wist niet dat je nog hier was, blijf je zometeen ook eten?" "nee bedankt ik vertrek zometeen naar huis, maar bedankt voor het vragen" "Waauw hoe beleefd ook" zeg ik plagerig en knuffel Samuel langs de zijkant waardoor hij automatisch zijn arm over men schouder legt."o zo blijkbaar heb ik een paar dingen gemist terwijl ik weg was?" hoor ik achter me een stem zeggen, ik draai me om en zie de man staan die ik super hard heb gemist en de vrouw die ik het liefste naar de maan zou sturen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~