15 κεφάλαιο
Ήταν έτοιμα να αγγίξουν το ένα στο άλλο .Η φλόγα ανάμεσα μας δεν έλεγε να σβήσει ,αλλά να μας ποθεί να καούμε μέσα σε αυτήν .Η γλώσσα του ήδη είχε αγγίξει τα χείλη μου. Ήμουν πρόθυμη να χαθώ μέσα στα μαγευτικά χείλη του ,η καρδιά μου χτυπούσε όλο και πιο δυνατά. ΌΧΙ Elena έστω κι αν είστε μεθυσμένοι δεν θα ήθελες ποτέ να βρεθείς στην ξαπλωμένη ημίγυμνη σε ένα κρεβάτι με το πιο λάθος άνθρωπο.
<<Harry όχι δεν είναι σωστό >> απομακρύνθηκα από κοντά του και σηκώθηκα από το κρεβάτι . Τώρα η φλόγα που πριν λίγο μας έκαιγε είχε σκορπιστεί μέσα στο δωμάτιο η ατμόσφαιρα ανάμεσα μας ήταν σαν να μην υπήρχε ποτέ αφού εγώ κατευθυνόμουν προς το δωμάτιο μου και ο Harry έπεσε ξερός στο κρεβάτι του με τόσο πιοτό που κατέβασε . Δεν το πιστεύω ,μα καλά πόσο ηλίθια παίζει να είμαι .Πώς μπόρεσα να το ξεχάσω ; Μπήκα μέσα στο δωμάτιο μου κρατώντας με το χέρι μου το στήθος μου .
Έχω εγκλωβιστεί .Χώθηκα στο μπάνιο ,γιατί πρέπει να κάνω το σακίδιο μου και για να το κάνω αυτό πρέπει να μείνω ξύπνια .Κατέβασα το φερμουάρ του φορέματος μου και ύστερα το άφησα να κυλίσει από το σώμα μου με αποτέλεσμα να σχηματίσει ένα κυκλικό σχήμα γύρω από τα πόδια μου και μετά ήρθε η σειρά για τα εσώρουχα μου .Άνοιξα τέρμα το παγωμένο νερό αφήνοντας τις κηλίδες να πέφτουν πάνω μου κάνοντας με όχι μόνο να επανέλθω από το ποτό αλλά και από το περιστατικό που είχε μόλις συμβεί .
Δεν μπορώ να καταλάβω πως παρόλο που ο εγκέφαλος μου είχε ως δεδομένο το να φύγω άμεσα από εκείνο το δωμάτιο αλλά το πάθος που υπήρχε ανάμεσα μας τραβούσε τη ψυχή μου όλο και πιο πολύ στα δίχτυα του . Βαμβακερή πετσέτα τυλίχτηκε γύρω από τα ευαίσθητα σημεία του σώματος μου καθώς έβγαινα μέσα από την ντουζιέρα ,αφήνοντας τα βρεγμένα μαλλιά μου ελεύθερα .Το σακίδιο μου βρισκόταν στην γωνία του δωματίου.
Δεν θυμάμαι καν τι είχα βάλει στο σακίδιο μου παντός είχε γεμίσει και το καλό θα ήταν να μη έχω ξεχάσει τίποτε .Οι σατέν πιτζάμες μου είχαν τυλίξει το σώμα μου και τώρα ήμουν επιτέλους έτοιμη για ύπνο χωρίς κανέναν άλλον να με ενοχλεί.
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε ή πιο συγκεκριμένα πόσα λεπτά αλλά ένα χέρι με ταρακουνούσε αβάσταχτα και αυτό το χέρι δεν ήταν κανενός άλλου παρά μόνον της Kristin
<<Επιτέλους είχες την τιμή να μας σηκωθείς >> φαινόταν πολύ εκνευρισμένη αν και δεν ξέρω τον λόγο.
<< Το ξέρεις ότι μας έχουν μείνει άλλα σαράντα λεπτά>>
Οχ Θεέ μου το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σπάσει .Έκανα στην άκρη τα σκεπάσματα και πήρα τον δρόμο μου για την τουαλέτα αφήνοντας την Kristin στο δωμάτιο .
Πρέπει να ετοιμαστώ έτσι μη κάνοντας τόση ώρα στην τουαλέτα βγήκα χωρίς την Kristin άλλο στο δωμάτιο ,μάλλον είναι κάτω ,μπήκα μέσα στο νέο μου σορτς με τρούξ βασικά το έχω αγοράσει εδώ και πάρα πολύ καιρό αλλά δεν το έχω φορέσει ποτέ και μια απλή χρωματιστή μπλούζα από πάνω. Τράβηξα το σακίδιο μου και βγήκα μαζί και με τα σταράκια μου . Η Kristin καθόταν όρθια με τα χέρια της σταυρωμένα περιμένοντας .Αναρωτιέμαι ποιος της είχε ανοίξει την πόρτα έτσι δεν δίστασα να την ρωτήσω
<<Kristin ποιος σου άνοιξε ;>> αναφώνησα καθώς μάζευα τα μαλλιά μου σε μια φευγαλέα κοτσίδα <<H Scarlet >>.
Και τότε θυμήθηκα πως και ο Harry ήταν στο σπίτι
<<και που είναι ο άλλος ;>> ρώτησα μπας και ήξερε τίποτα
<< ποιος ο Harry; στην κουζίνα είναι >> απάντησε καθώς μπαίναμε και εμείς στην κουζίνα. Κρατούσε με το ένα του χέρι το κεφάλι σκεπτόμενος αλλά άλλαξε αμέσως στάση όταν αντιλήφτηκε την παρουσία μας . Ήμασταν όλοι μουγκοί με εμένα να ετοιμάζω τα τοστάκια με φυστικόβούτυρο και μαρμελάδα καθώς καθόντουσαν και οι δυο στις καρέκλες να περιμένουν .
<<Η Scarlet που έχει εξαφανιστεί;>> έκανα πρώτη να μιλήσω αφού κανείς δεν άνοιγε το στόμα του εκτός για να φάει .
<<Εγώ όταν ερχόμουν αυτή έφευγε>> απάντησε μέσα από την μπουκιά που μασούσε
<<και δεν είπε που πηγαίνει ;>> στα αλήθεια τώρα άρχισα να ανησυχώ γιατί καλά καλά δεν μπορεί να έχει συνέλθει από το μεθύσει
<Πάντα έτσι κάνει >> ήταν η πρώτη φορά που μιλούσε ο Harry από χθες
<<Αλλά και πάλι μπορεί κάτι να της έχει συμβεί >>
<<Οχου ρε Elena δεν είναι μικρό μωρό >>σοβαρά έχει εκνευριστεί .
<<Άσε μας ρε Harry που μας βγήκες και από πάνω γιατί αν εσύ δεν είχες μεθύσει δεν θα ανοίγαμε καν αυτήν την συζήτηση>> δεν άντεχα άλλο είχα εκνευριστεί
<<φυσικά και τώρα θα βρισκόσουν στο κρεβάτι ενός μαλάκα>>
<<ο οποίος μαλάκας έκανε την καλοσύνη να σε βάλει στο αμάξι του >>ποίος νομίζει ότι είναι ο κηδεμόνας μου
<<άσε με να φάω τώρα >>δεν μπορώ να τον καταλάβω στην αρχή αυτός είναι που προκαλεί το τσακωμό και μετά θέλει να σταματήσουμε για να φάει.
<< Γαμώτο Harry>> σηκώθηκα από το τραπέζι δεν αντέχω καν να του μιλάω.
<< Θα σε περιμένω στο αεροδρόμιο, κλείδωσε την πόρτα>> συνέχισα κάνοντας νόημα στην Kristin.
Το αεροπλάνο είχε σταματήσει στην Venezuela. Ήταν αρκετά κουραστικό ταξίδι και αρκετά μεγάλο αλλά το γεγονός ότι δεν έχω δει το πρόσωπο του Harryακόμα με ξεκουράζει.
Ήταν αργά την νύχτα τσέκαρα για τελευταία φορά το ρολόι μου που έδειχνε 11:45. Το πλοίο μας ήταν αρκετά ευρύχωρο. Επιπλέον μας ενημέρωσαν ότι τα ξημερώματα είδη θα είχαμε φτάσει στην Trinidad. Σοβαρά πρώτη φορά ακούω αυτό το νησί, δεν ξέρω καν αν υπάρχει στο χάρτη. Το ότι φτάσαμε στην Βραζιλία ήταν αρκετή χαρά για όλους μας, αλλά δεν ξέραμε καν ότι θα μεταφερόμασταν σε ένα νησί.
Άφησε ένα περίεργο ήχο το κινητό μου ενώ βρισκόταν πάνω στο τραπέζι.
<< Υπάρχει Party με μουσική ΚΑΡΑΟΚΕ δεν πρέπει να το χάσεις.!>> χαμογέλασα. Ουάου δεν ήξερα ότι τα πλοία οργανώνουν και partyκαραόκε.
Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα, μέχρι και ο κύριος διασκέδαζε μαζί με τους μαθητές του.
<< Νομίζω πως είναι τέλεια φωτογραφία>> η Kristinτέντωσε το χέρι της και τον έβγαλε μία φωτογραφία. Το θέαμα ήταν όντως για γέλια.
<< Νομίζω πως είναι η αφορμή για την αποβολή σου>> χαμογέλασα παιχνιδιάρικα στην Kristin.
<< Ω, έλα τώρα δεν θα το καταλάβει- εξάλλου δες τον δεν είναι πολύ χαριτωμένος; >>
Χαμογέλασα δυνατά και γύρισα το κεφάλι μου στην δεξιά μεριά και είδα τον Harryμαζί με την Caroline, δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς έκαναν. Βασικά έκαναν η Carolineγελούσε και ο Harryείχε στρέψει το βλέμμα του προς τον Κύριο.
Το χαμόγελό μου έσβησε με μιας βλέποντάς τον.
<< Πάω τουαλέτα και έρχομαι>> είπα ψέματα.
Εν αντιθέτως έφυγα από την πίσω μεριά του πλοίου όπου γινόταν το ''Party'' και πήγα στην πλώρη.
Η θέα σε μάγευε. Υπήρχε πανσέληνος. Αλλά μαύρα σύννεφα το κάλυπταν ετοιμαζόταν για βροχή.
Κοίταξα τα νερά ήταν τόσο ήρεμα. Τα μάτια μου γούρλωσαν σε αυτό το θέαμα καθώς η ανάμνηση που κύλισε από το μυαλό μου με την οικογένειά μου, ήταν το πρώτο μας ταξίδι με πλοίο και ο μπαμπάς μου με είχε φέρει στην πλώρη του πλοίου και με το χέρι του μου μάθαινε για τους αστερισμούς.
Ήταν ευχάριστη ανάμνηση.
Μάλλον πρέπει να φύγω για λίγη ξεκούραση. Γύρισα απότομα και αντίκρισα τον Matμπροστά μου, όχι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό . ΦΟΒΆΜΑΙ. Αμέσως η καρδιά μου άρχιζε να χτυπά σε ποιο γρήγορους ρυθμούς και ήταν έτοιμη να σκίσει τα σωθικά μου.
Κατέβασα το βλέμμα μου και έκανα πιο δεξιά για να φύγω.
<< Elenaμη..>> έβαλε το χέρι του μπροστά μου και αμέσως πήγα πιο πίσω. Μα πως μπορεί και εμφανίζεται μπροστά μου;
<< Φύγε>> του φώναξα ενώ είχα κολλήσει την πλάτη μου στα κρύα κάγκελα της πλώρης.
Σήκωσε ελάχιστα το χέρι του μπροστά μου
<< Σου ορκίζομαι πως δεν θα διστάσω να πέσω στην θάλασσα>> έπιασα με όλη μου την δύναμη τα κάγκελα.
<< Έχω μετανιώσει.. >> φώναξε ενώ με έπιασε από τα μπράτσα μου ενώ ακόμα κρατούσα τα κάγκελα. Έστρεψα το βλέμμα μου αλλού.
Άφησε μια βαριά ανάσα ενώ απελευθέρωσε τα χέρια τα μπράτσα μου.
<< Θα σου έλεγα να καθίσουμε λίγο μαζί όμως, αν μείνεις έστω και για λίγο.. ξέρω πως δεν θα μπορέσω ποτέ ν κάνω κάτι για να σε ξεχάσω και να προχωρήσω παρακάτω.>>
έπεσε στα γόνατα γουρλώνοντας τα μάτια του. Πρώτη φορά πέφτει κάποιο αγόρι στα πόδια μου. Δεν ξέρω τι να κάνω τα πόδια μου έχουν κοπεί και δεν τα νιώθω οι σκέψεις μου. Άρχιζε να ρίχνει ψιχάλες βροχής ενώ ακούστηκε και ένας δυνατός κεραυνός.
<< Πραγματικά μετάνιωσα>> ο Matπροσπαθούσε να μιλήσει μέσα από τα δάκρυά που εμφανιζόντουσαν στο πρόσωπό του.
Η βροχή δυνάμωνε..
<< Σταμάτα.. >> του φώναξα ενώ δεν μπορούσα να ελέγξω τον θυμό μου και το συναίσθημά μου. Αν δεν είχε γίνει αυτό το λάθος εκείνο το βράδυ.. θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, θα ήμουν μαζί του και δεν θα γνώριζα ποτέ τον Harry.
(Συγνώμη για την αναμονή αλλά νομίζουμε άξιζε. xx)
