10 κεφάλαιο
Είναι η πρώτη φορά που βαριέμαι τόσο πολύ στην ζωή μου. Όχι μόνο εγώ αλλά όλη η τάξη. Ακόμα και ο κ. Dimsonέκανε περισσότερη ώρα από ότι ποτέ για να φτάσει μέχρι την έδρα. Πως γίνεται ένας τόσο συνεπής άνθρωπος που ακόμη και ο γιακάς του πουκαμίσου του να είναι ολόισιος, χωρίς κανένα τσαλάκωμα, να έχει φτάσει σε σημείο να βρίσκεται σωριασμένος πάνω στην δερμάτινη καρέκλα του να μας κοιτάζει σκεπτόμενος. Αναστεναγμοί ακουγόντουσαν από παντού, κανείς δεν είχε όρεξη να μιλήσει ή να κάνει τίποτε άλλο. Σχεδίαζα διάφορα στην άκρη του τετραδίου μου μέχρι που η Kristinμου κλότσησε την καρέκλα από πίσω. Είχε μια μανία αυτό το κορίτσι να μου κλοτσάει κάθε τρεις και λίγο την καρέκλα. Όπως στο δημοτικό. Νομίζω πως της έχει γίνει συνήθεια από τότε. << Τι θες;>> γύρισα στο πίσω θρανίο που καθόταν η Kristinκαι μασούσε ανεπίδεκτα την γνωστή μέντα μαστίχα << Τι έχει πάθει αυτός;>> έδωσε έμφαση στα φρύδια δείχνοντας τον κ. Dimson<< Συγνώμη που διακόπτω την συζήτησή σας δεσποινίς Kristinκαι Elena..>> εισακούστηκε η φωνή του, ταραγμένη γύρισα και τον κοίταξα << κύριε να σας εξηγήσω..>> σήκωσε την παλάμη του εις ένδειξης να μην συνεχίσω της φθηνές μου δικαιολογίες. << Παιδιά η σημερινή εργασία είναι η εξής θα πάτε όλοι κάτω, θα πάρετε ένα βιβλίο, θα το αναλύσετε και την επόμενη φορά θέλω να μου φέρεται με βάση το βιβλίο μια παράγραφο 200 λέξεων>> μας τα έλεγε ένα-ένα λες και είμαστε 5χρονα και δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται γύρω μας.
Ήμουν χαμένη μέσα στους πελώριους διαδρόμους βιβλίων. Ο κάθε διάδρομος είχε το δικό του είδος βιβλίου. Βρισκόμουν ανάμεσα στο διάδρομο της αστρολογίας και τω ν ρομαντικών βιβλίων. Κατευθύνθηκα προς τα μέσα , βιβλία όπως ο Ρομέος & Ιουλιέτα δεν ήταν του τύπου μου. Κοίταξα το απέναντι ράφι δίνοντας έμφαση στο καρτελάκι που ήταν κολλημένο πάνω στο ξύλινο ράφι ‘Pulpλογοτεχνία’ Εδώ είμαστε! Με τα δάχτυλά μου άγγιζα της άκρες των βιβλίων. Είναι απίστευτο πως μπορεί μόνο με την υφή του εξώφυλλου να τραβήξει των αναγνώστη. Χάζευα τους τίτλους των βιβλίων ‘ Κώδικας DaVinci’ αναφώνησα, ανατρίχιασα κατά κάποιον τρόπο από τα χαραγμένα γράμματα του βιβλίου. Είναι η απόλυτη χιονοστιβάδα του 21 αιώνα. Η αλήθεια είναι πως έχω διαβάσει παρόμοια βιβλία αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να το πάρω στα χέρια μου και να απολαύσω την κάθε στιγμή γραφής του DanBrown. Ήταν έτοιμο να ξεκολλήσει από τα άλλα βιβλία αλλά κάτι από πίσω το εμπόδιζε ήταν ένα άλλο χέρι που το τραβούσε προς το μέρος του, δεν θα αφήσω να το πάρει άλλος όποιος και να είναι. Ύστερα από τόση αναζήτηση αυτού του βιβλίου . Όμως η δύναμή μου δεν έφτασε με αποτέλεσμα το βιβλίο να βρεθεί στα χέρια του Harry. Γαμώ την τύχη μου. Πάλι αυτός εμφανίζεται μπροστά μου να με κοιτάει με αυτά τα φλογερά του μάτια και τα καστανά μαλλιά του να γυαλίζουν από το φως της ημέρας ήταν υπέροχο, αλλά από πότε μου αρέσουν οι καστανοί-Πάντα έβρισκα ελκυστικότερους τους ξανθούς << Πάρ ’το πίσω>> τέντωσε το βιβλίο προς το μέρος μου << Όχι δικό σου είναι>> <<Δεν είναι πάρ’ το>> << Σου είπα όχι>> τσίριξα. Ακούστηκαν διαμαρτυρίες από τους υπόλοιπους για λίγη κοινή ησυχία. Έχω ξεφύγει. Δεν ξέρω αλλά όταν είμαι μαζί του ξεχνάω που βρίσκομαι και αντιδρώ διαφορετικά από ότι κάνω συνήθως. Είμαι ήρεμο κορίτσι απλά αυτός που γεννάει όλη την φλόγα μέσα μου και ξεσπάω. Έσπευσα να φύγω μακρυά του, πριν του ορμήσω. << Πολύ καλά θα την κάνουμε μαζί>> ήχησε η φωνή του στα αυτιά μου καθώς με ακολουθούσε. << Όχι δεν χρειάζεται>> κάθισα στο πρώτο άδειο τραπέζι που βρήκα << Νομίζω πως θα γινόμασταν μία τέλεια ομάδα>> κάθισε ακριβώς δίπλα μου. Αυτό το πείσμα του μου την δίνει. << Μπορώ να κάνω αλλιώς;>> ψιθύρισα μη θέλοντας να μου κάνουν κι άλλα παράπονα. << Όχι>> απάντησε χαρωπός δείχνοντας τα λακκάκια που είχαν σχηματιστεί στης άκρες των μάγουλών του. Δεν ήξερα ότι έχει λακκάκια, του ταιριάζουν. Όταν χαμογελάει είναι τόσο σέξυ. Έχει αυτό το απίστευτα γοητευτικό ελβετικό χαμόγελο. Γιατί ποτέ δεν είχα παρατηρήσει αυτό το χαμόγελό του; Μάλλον γιατί ποτέ δεν χαμογελούσε. Τον κοιτούσα σαν χαζό χωρίς να το καταλαβαίνω των λόγο.. << Elenaμια χαρά δεν είμαι;>> άγγιζε της παλάμες του πάνω στο πρόσωπό του γελώντας πάνω μου. Δεν μπορούσα να αντισταθώ γέλασα και εγώ. Μέχρι που εμφανίστηκε μία κοπέλα με ροζ μαλλιά ακριβώς πίσω από τον Harryντυμένη στα μαύρα με μία ζωγραφισμένη νεκροκεφαλή να στολίζει την μπλούζα της. Ήταν διαφορετική. Αλλά κατά τα γούστα μου ήταν μια όμορφη punk. Τα δάχτυλά της τυλίχτηκαν γύρω από τα μάτια του Harry.Τι ο Harryέχει κι άλλη γκόμενα; Ο Harryέπιασε τα χέρια της και τα τράβηξε << δεν το πιστεύω.. πως ήρθες εδώ;>> έλαμψε ολόκληρο το πρόσωπό του μόλις την είδε.Έλαμπε σαν τον ήλιε πριν δύσει του, τα τελευταία λεπτά παίρνει ένα φωτεινό χρώμα στο ουρανό. Αφήνοντας το σημάδι της ύπαρξής του.
( Ευχαριστούμε παιδιά για τα 12.000 reads. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να βρίσκεσται κοντά μας. Οποιαδίποτε ερώτηση κι αν έχεται μπορείται να ρωτήσετε για να λυθεί η απορία σας. Και ετοιμαστήτε ένα μεγάλο και ζόρικο ταξίδι ξεκηνάει. Έχουμε ακόμα 90 κεφάλαια μπροστά μας. Γιατί μην ξεχνάμε ένας πεισματάρης Harry και μία εγωίστρια Elena, είναι μία τέλεια συνταγή για την απόλυτη καταστροφή)
