Uy, mahal kita! [PUBLISHED]

Chapter 22: Manhid

Naglalakad kami ni DJ pauwi.

Awkwarrdddd!!!

DJ: "Ano ng plano?"

"San ba?"

DJ: "Itutuloy pa ba natin?"

"Ikaw bahala."

DJ: "Bat ako?"

"Eh ikaw may pakana nyan eh."

DJ: "Sabagay, pero tayo may plano nito ah?"

"Oo nga."

DJ: "Yun naman pala eh, tutuloy ka pa ba sa date natin?"

"Di ko alam eh, seryoso ba yun?"

DJ: "Oo, they do it yearly."

"Di ako papayagan nila Mama niyan."

DJ: "Wala namang masama dun eh. Date lang yun."

"Bakit for 3 days?"

DJ: "To know each other more. But di naman magkasama yun sa iisang room. Bukod yun. Sa umaga lang magkasama. Gala-gala. Sagot ng resto un. Pati pocket money."

"Di ko pa rin alam."

DJ: "Ganyan ka ba dahil pagod ka lang? o dahil sa nangyare kanina?"

"Pagod lang ako:"

DJ: "Pagod? Dahil siguro yan sa pagkatalo nila Kara? Diba ang way naman para matalo sila ay mag-lapat yung..."

"Okay fine, HAPPY? Uwi na ko, dyan ka na nga."

Nag-walk out ako.

DI ko alam kung magkahalo na ang pagod at antok dito.

Di ko alam kung kahalo na rin ang sakit dito :(

Natameme ako sa nangyare.

They smacked :(

Wala naman, I know it's just a game.

Pero sobra yung sakit :'(

Paano ko ba maipapakita na wala lang ito sakin?

Paano ko ba sasabihin sa sarili ko na balewalain ang sakit?

Ang hirap diba? :(

Pinipilit ko naman hindi masaktan eh.

Kaso masakit pa din.

Ganun ba talaga kapag nagmamahal? :(

Nagmamahal ng taong hindi ka naman mahal? :"(

OMG, Naiiyak tuloy ako.

Buti nandito na ako sa kwarto ko.

I tried to browse the pictures we had together.

Mga stolen pictures, Kulitan ganun :'(

I really love this photo here.

Eto yung tinataguan namin yung sales lady.

Kasi nagtanong kami ng nagtanong at nagpakuha ng nagpakuha sa stock room sa mall.

Kunwari magsusukat.

Tapos iniwan lang namin.

Tawa kami ng tawa kasi para kaming ewan dun.