To Live Life Again

Chapter 1

Chapter 1

It's past midnight but Louisse Claira Torres is far from sleeping. So far in fact that she's not even in her own room at the moment. She's not even in her house.

"Let's go for another round, guys! Come one! Sobrang hina niyo naman sa inuman!" she exclaimed. Kagagaling lang nilang magb-barkada sa isang bar. Sa katunayan nga, pinaalis na sila ng bar owner dahil mags-sara na ang bar pero wala pa silang balak na umalis doon.

"You're already wasted, Louisse. It's time to go home. At sa oras na 'to, wala na ring clubs ang bukas- or kung meron man, hindi na tayo tatanggapin dahil kilala ka ng halos ng clubs dito."

Her friends laugh. What her friend meant with that is, kilala si Louisse with her bad reputation na man-trash ng clubs kapag sobrang wasted na siya. She can pay the damage kaya't palagi siya nakat-takas sa consequences. Pero she still got banned from many clubs.

"No! I'm not yet wasted, mag isang..."

Her friends shouted in disgust when Louisse started vomiting. Napaluhod na siya sa kakasuka sa gilid ng kalsada. Pero sa halip na tulungan, her friends just moved away from her, with visible disgust written in their face.

Nang minsan pang tumalsik ang suka ni Louisse sa gawi ng paa ng isa niyang kaibigan, her friend screams in horror at diring diring na lumayo sa kaniya.

Dahil ramdam na ang panghihina matapos magsuka, Louisse finally decided to go home kagaya ng paulit-ulit na sinasabi ng mga kaibigan niya.

She managed to call a cab her own, dahil ni hindi manlang siya tinulungan ng mga kaibigan niya na tumawag ng sasakyan. Hell, they didn't even bother na i-hatid siya sa bahay nila kahit pa may mga dalang kotse ang mga kaibigan niya at siya lang ang wala.

Louisse has no thoughts, head empty throughout the whole drive.

Nang marating ang mansion nila, she grab her wallet and pay the taxi driver. She didn't even bother to look how much she paid the driver, inabot niya lang ang nadampot niya sa wallet at lumabas ng sasakyan.

Halos gumapang siya sa paglakad papunta sa kanilang gate.

She clicked the doorbell. Moments later, nilabas siya ng isa sa kanilang kasambay.

Halos buhatin siya ng kasambahay nila upang i-pasok sa kanilang bahay.

"Manang... can you cook me something that can cure me sober... please..." aniya kahit palipit ang kaniyang dila sa pagsasalita.

Her manang assisted her to the couch in their living room. Bumulagta siya roon, nakahiga ang ulo sa arm rest ng sofa.

"Diyan ka muna ma'am, ipagluluto kita ma'am ng soup para sa hangover mo. Okay?"

"Okay, manang." sagot niya, pa-pikit na ang mga mata.

Sa kaniyang paghihintay, Louisse reached for her phone in her pocket to call her girls. Nagtataka niyang tinignan ang group chat nilang magb-barkada, a group call is on-going.

Louisse clicked the join button.

Matapos makapasok sa group call, magsasalita na sana siya pero kaagad siyang napatigil.

"Girl, Louisse is really an embarrasment. Bakit ba kasi natin pinagt-tiyagaan 'yon? Can we just kicked her ass out our click already?"

"True that! 'Di ba pinagsisiksikan lang naman niya ang sarili niya sa'tin in the first place?"

"If not for her money! Matagal na nating ni-kick out sa circle na 'ton yon!"

"You mean her parent's money?"

Her friends all laugh in unison, without their knowledge na kasama na sa group call ang mismong topic nila.

"Do you see how disgusting she looks kanina while puking in the side of the road?"

"Girl, I could never! Pero, in her case, malamang nasanay na 'yon sa kahihiyan! Naalala niyo ba last night out natin? 'Yung sumayaw-sayaw siya sa taas ng stage n'ong club! I almost died in embarrasment!"

"Me too! Do you still have the video you took of her humiliating herself? Send it to me so I can watch it if I need a good laugh!"

"Noong time nga na 'yon, tinanong sakin n'ong bouncer kung kaibigan ko siya ang sagot ko hindi, eh! I mean, I don't want to be involved in such humiliation. Pero sino bang niloko ko? Ni hindi naman talaga natin kino-consider siyang kaibigan, eh! She's such an embarrassment! Kahit parents nga niya kinahihiya na siya!"

"Wait! Girls, I think she's he-"

Louisse left the group call. Her phone dropped in her hand.

Natulala siya. Hindi niya namalayan, lumuluha na siya.

Mabilis naman niyang pinunasan ang luha nang bumukas ang pinto. D'on, pumasok ang parents niya na magkasama. Both are wearing casual business clothes, while Louisse looks like a complete mess. Her hair is messy, her make-up is smudge from partying all night, her dress is full of stains- of drink and vomit.

Louisse made eye contact with her parents. Dahil sa kalasingan, ni hindi nito nagawang umayos para batiin ang mga ito.

Nagtuloy sa pagpasok ang parents niya. But they didn't just past her. Sa mismong harap niya ay huminto ang mga ito.

"What a failure. Decided to drop out of school but instead of starting a business venture, she's leeching off our money."

"Don't even bother with that girl. That one is helpless."

In front of her, rinig na rinig niya ang bawat salita na lumabas sa bibig ng kaniyang mga magulang bago naglakad ang mga ito ng tuluyan para pumanhik sa second floor ng kaniyang mansion.

Louisse didn't even get the chance to eat her manang's soup, pero sa mga salitang narinig niya sa mga kaibigan at kaniyang mga magulang, tila nawala na ang kalasingan sa kaniyang katawan. Sa halip, napalitan 'yon ng bigat na hindi niya maipaliwanag.

Tumayo na si Louisse para tumungo sa kaniyang kwarto, hindi na hinintay ang soup na niluto ng kasambahay.

Nang makapasok, she locked her room's door. In a snap, she is now on the floor bawling her eyes out.

The betrayal of her friends, the piercing words from her parents... idinaan ng lahat ng 'yon ni Louisse sa pag-iyak. Masyado niyang dinamdam ang mga salitang kaniyang narinig sa mga taong hindi niya inaasahang maririnig niya ang mga salitang 'yon.

Habang nakasalampak sa sahig at walang tigil sa pag-iyak, Louisse started questioning her whole life.

On top of her mind, isang tanong ang paulit-ulit na naglaro sa kaniyang isipan. "How can I fix everything from here?"