Cross Akademisi

9. BÖLÜM:"Bay Drakula"

Gölün kenarına geldiğimde nefes nefese kalmıştım. Sanki her tarafıma iğneler batıyormuş gibi hissediyordum. Sanırım nefessiz kaldığımdan dolayı olmuştu. Umurumda değildi. Kendimi gölün içine atmak istiyordum. Kim bilir ne kadar soğuktu. Kendimi bırakırsam eğer donabilirdim. Kendi kendime gülümsedim. Kesin kurtuluş yolu. Hayır intihar edecek kadar salak değildim. Belki biraz. Rüzgar'ın bütün yalanlarına bunca sene kandığıma göre...  Oturup bütün bu olayları adam akıllı düşünmem gerekiyordu. Gölün yanındaki mermerden yapılmış çardağa gidip oturdum. Oturunca ne kadar yorgun olduğumu fark ettim. Bşımı gökyüzüne doğru kaldırdım. Bu gün dolunay vardı. Okuduğum kitaplarda hep vampirler böyle gecelerde ortaya çıkarlardı. Garip. Tesadüfe bak Rüzgar'ın da vampir olduğunu böyle bir gecede öğreniyorum dfiye acı acı gülümsedim. Neden bana daha önce anlatmadı. Hem de ona aileme bile anlatmadığım sırlarımı söylemişken. Bunca sene boyunca benden nasıl saklamayı başardı bunu.Ayrıca ben kesinlikle insanım. Bunca zaman yanımdaydı ve nasıl bana bir kere bile zarar vermedi? bunların hepsini ona sormalıydım. Ama ona nasıl davranmam gerekiyordu ki? Ya gerçeği öğrendiğim için bana zarar vermeye çalıiırsa? Ona karşı hiç şansım olmaz. Bir kere ona kesinlikle kılıcımı çeviremem. Bunu yapacağım en son kişi o... "Off her şey çok karıştı ama yaa" diye sesli bir şekilde söylendim. "Karışan neymiş bakalım Derin?" diye bir sxes duydum. Rüzgar arkamda dikilmiş beni seyrediyordu. Ne zamanadan beri oradaydı? "R-Rüzgar? Neden buradasın sen?" diye kekeledim. "Asıl sen neden buradasın Derin? Öyle kaçıp gitmek hiç hoş bir davranış değil. Böyle yaparak hiç bir şeyi çözemezsin değil mi?" diyerek yanıma geldi. "Benden korkuyor musun?" diye soru. Açıkçası biraz korkmuştum gerçekten."Şey sadece eskiye göre biraz   daha  korkunçsun." dedim gözlerimi kaçırarak. Morali bozulmuş gibi görünüyordu. Sanırım benden böyle bir şeyi beklemiyordu. Ne yapmalıydım? "Umurumda değil ben  seni her halinle seviyorum "diye kollarına mı atlamalıydım! Yok artık! "Evet aslında böyle düşünmekte haklısın. Ama Derin bana bir baksana. Ben yine aynıyım." diyerek bana sarıldı.  Evt haklıydı. Her şeyiyle aynı Rüzgar'dı. Ama şu an ona olan güveim sarsılmıştı.bunu sesli de söylediğimde. "Biliyorum. Özür dilerim Derin" dedi. Gerçekten üzgün görünüyordu. Ona boşu boşuna  trip atmanın bir anlamı yoktu. Hem eğer öyle yaparsam benim için çok değerli birini kaybetmiş olurdum. Onu affedecektim. Ama sorularım vardı. "Tamam sorun değil" dedim ama hala tatmin olmamıştım. Kalbim yine de ağrıyordu. Yaptığımdan mutluydum ama o zaman neden böyle hissediyordum?! Oanda aklıma geldi Rüzgar'a vampir olup olmadığını sormamıştım. Şimdiden sonra biraz aptalca olacaktı ama yine de duymak istiyordum. Gözlerimi gözlerine dikip " Rüzgar sen  gerçekten vampir misin?" diye sordum. Sonra bana sırıttı. "Neden sırıtıyorsun bu ciddi bir şey" diye soracakken amacının farklı olduğunu fark ettim. Kocaman sivri dişleri vardı. Drakula gibi.