One Last Chance❤️ [on-going]

Chapter Fourteen

Chapter Fourteen

I was inspired in her advices. Now it's time to face my problems, I want to end it all. I want to be happy, I want to move on.

'But how can I move on if I'm still in love with him?'

"You can do that, Xylie. Andito lang kami ni Louise and we promise that hindi ka na namin iiwan" sabi niya sabay ngiti. Pinatawad ko na sila dahil I know and napagisip-isip kong kailangan ko sila. They are my friends since were elementary and ayokong mawala lahat ng yun dahil sa gulong ito.

"Thank you. Thank you sa inyong dalawa" sabi ko at nginitian silang dalawa.

"Para maka-move on ka, you need to stay away from him. Kasi hangga't nakikita mo siya, lagi kang naghihinayang" payo naman ni Louise. Tumango naman ako at pinuntahan si Jiro. Nagatataka ba kayo kung bakit? Well, simple lang naman you will know later.

They look happy, they look perfect. They damn pretty cool. I wish ako nalang si Yesha. Dapat ako ang nasa posisyon niya instead of her. Paano sila nagiging masaya sa lahat ng nagawa nila sakin? Hindi ba sila naguiguilty sa kasalanang ginawa nila sakin?

Lumapit ako sa kanila. Nagulat naman sila nang makita nila ako. Nginitian ko naman silang dalawa and they smiled back, but I know that's a fake one. Tama lang yan. Fake naman silang dalawa eh.

"I'm sorry to interrupt your sweetness here but I want to talk to you Mr. Jiro Liam Sandford" napafrown naman si Jiro.

"Don't call me Jiro, that's not me. My name is Liam Sandford. Okay?" Tss. Fine. Whatever and I don't even care.

"I DON'T CARE WHAT YOUR NAME IS, I.NEED.TO.TALK.TO.YOU" Madiin kong sabi, nagkatinginan naman silang dalawa. Tumango naman si Yesha. May araw ka din sakin Yesha. Hintayin mo lang.

Pumunta ako sa tagong lugar yung konti lang ang tao. Ayokong may makarinig sa sasabihin ko. Sumunod naman siya. Pagkadating namin huminga ako ng malalamin at sana magawa ko to. Please Lord..

Woohh!! Kaya ko'to. Kahit anong mangyari kakayanin ko 'to.

"Okay, start" poker face niyang sabi. Tss.

"Okay, First of all, I want to say that I WAS SO DISAPPOINTED ON YOU. You know? I thought you're gonna change, I thought sa lahat ng chance na yan magbabago ka na. Pero hindi, ang baliw ko para maniwala pa sayo." Pinunasan ko ang tumutulong luha ko. Umiiyak na pala ako. Lumapit naman siya sakin at niyakap ako. Anong ginagawa niya? Gusto kong kumalas sa yakap pero ayaw ng katawan ko.

"Xylie, I'm sorry sa lahat ng nagawa ko sayo. Ginawa ko 'to lahat para sayo, ayokong masaktan ka. Please, hwag ka nang umiyak. You know what? You don't deserve me. You deserve someone good, yung hindi ka sasaktan at iiwan balang araw. Yung mamahalin ka ng mas higit pa sa pagmamahal mo sa kanya, yung mas higit pa sa pagmamahal ko." umalis naman ako sa pagkakayakap.

"What do you mean?" Please Jiro, say that you love me again. Tsk. Xylie! Ano bang ginagawa mo! No Xylie, No. Don't assume. Don't!! Arrghh!!

Umiling naman siya sabay ngiti. Yung ngiti niyang may lungkot at sakit.

"Sana mapatawad mo ako sa lahat ng nagawa ko sa iyo. Sige. Mag-iingat ka palagi" sabi niya sabay alis. Napakasakit na makita mong tinalikuran ka ng taong mahal mo. Tapos na 'to. Ayoko nang umiyak. Pagod na pagod na ako.

~~~

Umuwi na ako sa bahay kahit may pasok pa ako. Ang sama ng pakiramdam ko, parang feeling ko babagsak ako anytime. Humiga na ako sa kama at natulog na. Pang ilang ikot ko na sa kama pero hindi ako makatulog. Iniisip ko pa rin yung nangyari kanina.