I Learned

Epilogue

#ILearnedEpilogue

"Margarette."

He silently whispered while holding back his tears but he failed. His tears escape as soon as he saw Margarette inside the coffin.

She was wearing a white gown and a simple make up that always fit on her face.

He didn't bother to wipe his tears because of so much pain. He just wanted to flow those and let the world know that he's mourning for her loss.

"Nak, kain ka muna."

Hindi pinansin ni King ang mommy niya at patuloy na tinignan ang loob ng kabaong. Hanggang ngayon ay hindi siya makapaniwala na nandoon ang asawa niya at mahimbing na natutulog habang-buhay.

"You have to eat. Your daughter needs you. Eleonore is waiting for you."

Lumingon si King sa anak niyang nakayapos sa kanyang ama. Gumagalaw ang balikat nito tanda na umiiyak din. Samantalang nakatingin lang sa kanya ang daddy niya pero bakas din ang pagluluksa sa mga mata nito.

Kahit kanino ka tumingin ngayon ay bakas ng pagluluksa ang kanilang mga mukha. Ngunit walang makakapagsabi kung gaano kasakit ang tinatamasa ni King ngayon.

Iniiwas ni King ang tingin niya at naglakad palabas. Tinawag siya paulit-ulit ng kanyang ina ngunit hindi siya lumingon at hindi ito pinansin.

Sumakay siya ng kanyang sasakyan at pinaharurot ito. Hindi niya alam kung saan siya pupunta pero bigla siyang napatigil sa gitna ng daan ng makita niya ang bulto ng katawan ni Margarette sa gitna.

Nakangiti ito sa kanya at nakatitig. Para siyang mababaliw ng makita niya si Margarette kaya agad-agad siyang bumaba ng sasakyan at nilapitan. Ngunit ng hahawakan na niya ito ay biglang naglaho.

Napasabunot siya sa kanyang buhok at sumigaw.

"Margarette!!!!"

"Aaaaahhh!!!! Come back, please!"

"I miss you! I miss you so much!"

"Mahal kita! Ikaw lang! I'm sorry kung hindi ako nakasagot! Sobra akong nasaktan sa tanong mo! Ikaw lang naman ah! Pero bakit pinagduduhan mo ko?! You should hear me out! But you didn't give me chance!"

"Margarette.. please."

Napaluhod siya sa gitna ng daan habang tumatagos sa kanya ang ilaw na nagmumula sa sasakyan. Humihikbi siyang umiiyak habang nakatukod ang mga kamay sa hita niya.

He even punch the land that causes his fist to bath in blood. The pain causes of his punch is nothing compare than the feeling having loss of his wife.

Dumating na ang araw na kailangan ng magpaalam ng lahat kay Margarette. Everyone is wearing black. Everyone is mourning. Specially. King.

He cried silently while the priest continue his mass. He was staring on the coffin the whole time. Walang ibang tumatakbo sa isip niya kundi ang sumunod sa kanyang asawa.

Tinapik ni Dauntless ang balikat ni King dahilan upang maagawa ang kanyang atensyon. Kahuli-hulihan siyang maghahagis ng pulang bulaklak. Sumisimbolo ng pagmamahal niya kay Margarette.

Mahigpit ang hawak niya sa bulaklak bago binitawan ang bulaklak. Ni hindi niya magawang bitawan ito kung hindi lamang siya nilapitan ng kanyang ama.

Natapos na ang misa at ang natira na lamang sa puntod ni Margarette ay ang mga malalapit na tao sa buhay nila. Nandoon din ang pamilya ni Margarette.

"She's really gone. She's not coming back."

Buwan na ang lumipas mula ng mawala si Margarette. Wala namang masyadong nagbago. Tuloy ang buhay. Ngunit hindi para kay King. Tumigil ang buhay ni King magmula noon.