I Learned

Kabanata 16

Read the note.

#ILConfrontation

Margarette's Point of View

That morning, sobrang nanghihina at wala akong gana dahil sa sobrang antok. Hindi nako nakatulog dahil hindi talaga ako pinatulog ng nalaman ko. Buong gabi na iyon ay umiyak lamang ako nang umiyak sa loob ng banyo.

Ni hindi ko alam kung paano ko haharapin ang mga tao sa bahay na 'to. Kung paano ko sila pakikitunguhan kung pagtapos kong malaman na sinusubukan nilang pagtakpan si King sa ginawa niya saakin.

Ang sakit-sakit.

Parang gusto ko ng mamatay na lang.

"Mommy? Are you awake? Breakfast is ready! Let's eat!"

Masayang sabi niya saakin habang kumakatok. Tumulo na naman ang luha ko. Sasagot sana ako pero pinigilan ko ang sarili ko. Kapag sumagot ako, kukulitin niya kong bumaba na at kumain. Pero kung mananatiling tikom ang bibig ko, aakalain niyang tulog pa ko.

"Mommy?"

"Hey, Ele. Let's eat. Baka tulog pa si mommy mo. Pagtabi na lang natin siya ng food. Let's go."

"Alrigt, tito Troi! Mommy, mauna na kaming kumain! I love you."

"I love you more."

I whisper. I sniffed and cry again.

Eleonore. She's all I have. She's the one I can lean on. She's the one who's not keeping secret on me. She loves me. Wholeheartedly.

Si King. I don't know where he is right now. Kaninang alas sais ng umaga ay may tumawag sa kanya. He sounded worried habang kausap niya iyon. Nagmamadali siyang umalis. Hinalikan lamang niya ako sa noo at tuluyan ng umalis habang may kausap sa cellphone niya. Ako naman ay nagpanggap na natutulog habang nakatalikod sa kanya. I wonder where he is right now.

I already decided to get up since its getting late. Dahan-dahan akong tumayo sa higaan at kinuha ang cellphone ko sa bedside table at tinawagan si Feli.

I should do it right now. If not now, then when? Ganun din naman ang kababagsakan ko. Ang masaktan. So disregard if I am going to hurt early than they think. Baka kahit papaano, makapag-adjust pa ko. Sana.

"Good morning, Feli."

"Good morning, maam. Napatawag ho kayo?"

"Just want to asked how's your work? Sobrang busy ba dyan?"

Inipit ko ang phone ko sa tenga ko habang namimili ng isusuot ko sa loob ng closet. Nang makita ko ang isang navy blue na maternity na dress na long sleeve ay kinuha ko iyon at tinignan sa malaking salamin kung bagay ba saakin.

"Hindi na po. Halos matapos na po kasi lahat ng project. Pero meron pong bagong inaasikaso yung team nina Joan."

"I see. You? Are you busy?"

"Hindi naman po. Sakto lang. May ipapagawa ka po ba?"

Inisilide ko ang salamin ng mga sapatos ko at namili na isusuot. Since buntis ako at hindi safe na magheels, dinampot ko na lamang ang isang denim na sapatos at inilapag iyon sa katapat na square na upuan.