Hey! You?! I LOVE You

Hey!? You! ILY XIV

-----Continuation

"Argh! Peste ka RichDave!!" I shouted while heading in our house. "Anong babalik sa dati ang pinagsasabi mo? Naririnig mo ba ang sarili mo ha?, Dave. For your information, wala akong paki kung bumalik na si Errolle. E ano naman kung bumalik sya? Ano naman ngayon?!" I scream.

Kanina pa umalis si Dave at iniwan na lang ako basta rito sa park. I'd think, 3 minutes na kaya eto ako ngayon, naglalakad sa madilim na daan habang nag-wawala nang dahil sa inis ko sa kanilang dalawang magkaibigan.

Pagka-alis na pagka-alis nya, talagang hindi ko napigilan ang mag-sisigaw habang naglalakad papauwi. Hindi ko rin alam kong anong dahilan ko at bakit ako nagwawala, basta ang tanging alam ko lang ay gusto kong sumigaw para naman maging okay ang pakiramdam ko.

Kasi to be honest talaga, I'm not in a good mood. Alam nyo naman na napagod ako ngayong araw diba? 

Hay! 'tas badtrip na badtrip na nga talaga ako 'tas dinagdagan pa ako ng ganung klaseng pangbungad.

"Aiyts! Makauwi na nga lang talaga at itulog na lang 'to. Sana lang rin tulog na si Mother."

Binilisan ko ang paglalakad at mas minabuting mamayani ang inis sa katauhan ko nang saganun hindi ako mabaliw kapag kinimkim ko lang 'to.

Habang naglalakad ako hindi ko talaga maiwasan ang mapaisip. Ano ba kasi talagang dahilan ng dalawang 'yun at bigla nilang nagawa sa'kin ang ganong bagay? Wala naman akong ginawa sa kanila diba? Hay! nahihirapan talaga akong mag-isip ng maaari nilang dahil kung bakit nila 'yun na gawa sa'kin. 

I know na mababaw lang ang mga nagwa nila pero ang lakas ng impact noon sa'kin e.

Hay. . .

They both leave me like kid. Iniwan nila ako na hindi ko manlang alam ang dahilan nila. I know, I don't have a right to demand a reasons be hide of leaving me like an innocent kid. But, I don't know why I felt this kind of feeling,feeling ko kasi. . .  i'm just they toy. 

Pag ayaw, iiwan at pag naisipan gamitin, gagamitin ulit. 

Hay. . .

Mabuti na lang talaga at walang puso at isip ang mga bagay kasi masakit lang maramdaman na ang mundo ay umiikot. 

Haiyts!

"Ugh!" I blurt out and I shook my head. 

Mali ang mag-isip ng mga bagay na ganito. Hmmm. . . it's better to think a paradise right? Mas okay kung ganun na lang ang mga iniisip ko.

Hindi 'yung ganito na ini-is-stress ko ang sarili ko sa kanila.

Malapit na ako sa bahay , halos tanaw na tanaw ko na ang aming munting tahanan dahil nasa kabilang side ito ng street. Papatawid na ako nang biglang may dumaang van sa harapan ko at ilang inch. lang ang layo nya sa'kin ng huminto ito.

Hindi ko na lang pinansin yun at tuluyan na akong tumawid. Nang nasa tapat na ako ng gate namin, someone telling me na lumingon kaya napalingon ako. Sakto naman na bukas ang van at nakadungaw roon ang isang---

"huh? Nakikita ko ba ang sarili ko?" I mumbled. Pinilig ko na lang ang ulo ko at ilang minuotng pumikit.

"Naku! Nag-ha-hallucination ka na naman, Maureen!" Pagdilat ko wala na 'yung van.