Hey! You?! I LOVE You

Hey!? You! ILY II

------Continuation.

Tumalikod na ako upang puntahan si Gab na syang nagutos sa'kin.  Lumakad ako papunta sa kanya na nakasimangot ang aking mukha.  

"Kay gwapo, ngunit kay ubod ng kayabangan ang katawan. psh!"  I murmured.

"Anong sabi nya? (*O*)" tanong nya sa'kin pagkalapit na pagkalapit ko sa kanya at halos nagnining-ning ang kanyang mga mata at animo'y kayganda ng sasabihin ko. Psh! Hindi nya ba nakita ang ginawa ng lokong 'yun?

I smiled to her but it was a fake smile "ayun! Tinapon nya. Ang sama ng pag-uugali noh? Pero--wait! wala ng bawian ng bayad hah? Sige byeeeeeee~"

At agad akong umalis sa harapan nya dahil delikado kung hindi ako aalis roon. Tiyak na babawiin nya 'yun. At hindi ako papayag pagnagkataon.

Hello~ bakit ako papayag? Una, sinabi nya ibigay ko lang yun sa kanya? Wala naman syang sinabi na 'oras na hindi nya tinanggap ay babawiin  ko  ang pera?' wala diba? So....

^_____________^ Manigas sya sa kinatatayuan nya! Buwahahahahaha...  "Hoy! Maureen! Sandali lang! Bumalik ka rito!"

 Ayoko nga! Ano ka? Neknek mo!! Belat! ^^

"sige! Gab!! kita na lang tayo maya hah? Seeyah!" 

 Wuhahahahahaha. . . manigas ka dyan. Nag-aaksaya ka lang ng panahon sa isang taong  walang kaku-kwenta kwenta. 

Kung ako? Naku!! Okay na sa'kin ang pagsulyap.

-kinabukasan-

Maaga akong gumising upang magluto ng agahan dahil alam kung pagod si Mama sa mga nilabhan nya kahapon. Hanggang ngayon kasi naghihilik pa sya. 

Nag asikaso na ako ng sarili ko after ng morning routine ko, I decide to go to school as early as better. ^^ Pero nag good-bye-kiss muna ako kila Mama at Papa na kasalukuyang natutulog pa, after noon tuluyan na akong umalis ng bahay. Nag-iwan narin ako ng note sa mesa na kumain na lang sila at 'wag na muna syang maglabada  [si mama] ngayon dahil umaatake na naman ang sakit ng likuran nya. Delikado na!

Noong nakababa na ako ng jeep at tahimik na naglalakad papasok ng school. May kung sinong masamang nilalang ang nakatama ng lata sa ulo ko. 

 *pak*

Inis akong lumingon sa pinang galingan nito, hinimas-himas ko pa ang ulo ko na kung saan tumamama ang lata at dali daling lumapit sa taong gumawa noon, At  halos inis at nanlilisik ang aking mga mata habang  ang ilong ko naman ay umuusok. Pero joke lang syempre.

Psh! Sinisira ang araw ko.

Habang papalapit ako sa kinaroroonan nya hindi sya mapakali at para bang may bulate sa pwet nya. At. . . bigla syang nagtago sa kotse nya. Aba! Ngatatago ka pa sa kotse mong napakaganda hah!