Hey! You?! I LOVE You

Hey! You?! ILY XLVII

Chapter 47

Can I

Ilang araw na ba akong nasa hospital? Ilang araw na ba akong laging lutang at para bang wala sa sarili? Ilang araw na ba akong isip ng isip ng mga kung ano anong bagay?

Inayos ko ang kumot ni Sam at hinawi ang ilang strands ng buhok nyang nasa pisngi nya. I stood straight while my both hands are together and place in front of my tummy.

Sa palagay ko e mahigit 5 araw na rin ata magmula nung mapadpad rito sina Rid at Gab. Ilang araw na lang rin at magbabago'ng taon na but I'm still have this feelings; gloomy and lazy, week and crazy but other than fact,  I'm not happy at hindi ko magawang maging masaya 'coz every time I think that the new year is coming, nauubusan ako ng pag-asa.

And...

Every time I laid my eyes to this young lady who peacefully lying in her hospital bed, I can't help to think na sana ay maging okay na sya. Na sana, her suffering can ends and no longer.

"Can I come in?" Mula sa pagkakatitig ko kay Sam, napukaw ng isang malalim na boses ang aking atensyon.

I turn my back to Sam at hinarap ko ang doktor na ngayon ay papasok na ng tuluyan sa kwarto. He was holding some papers. "Good Morning, po Doc." Mahinahon kong pagbati nang nasa harapan ko na sya. Yumuko ako sandali bilang pagbigay galang. "I'm here just to say my good news." Nakangiti sya na para bang lahat ay okay sa paligid nya. Tumingin sya sa likuran ko kung saan andoon si Sam at muling bumaling sa'kin ng may pagkaganda gandang ngiti.

Minsan, hindi ko lubos maisip kung bakit nagagawa pa ng mga Doctor at Nurse ang ngumiti sa harapan ng kanilang mga pasyente.  Hindi man lang ba nila naiisip na baka mainsulto ang mga pasyente nila?

"Tungkol po saan?" He place his right hand in my left shoulder. "Naging okay ang kondisyon ni Ms. Manez nitong mga nakaraang araw. I wanted to tell you that she can in charge today, as of now she can be together in your family. Pero bumalik balik parin kayo rito to monitor her condition. Dahil hindi pa sya lubusang magaling." He patted my shoulder at three times. Hindi ko naman napigilan ang mangiti. "I'll go ahead." Tinalikuran ako ng Doctor at lumakad na papalabas ng kwarto nang hindi man lang ako hinayang magsalita.

am I really that shocked? Dahil kung hindi, why I'm speechless? Dahil ba sa sayang makakatulog na ako ng maayos? Or...

Unti unti ako tumalikod at muling humarap sa natutulog na si Sam. "Masaya lang ako dahil sa wakas, naging okay ka na. Hindi man pang-matagalan but atleast, makakalis ka na rito. And you have a chance to see how the outside are pretty good. I love you,  Sam." I lean and kissed her.

"Ehem!" Napa-angat ako ng ulo at nilingon ang taong umubo. Nakadungaw sya sa pintuan with his famous look. Pilyo at makarismang awra. "Pasensya na at naistorbo kita sa drama scene mo." Napakunot noo ako dahil sa inis. Tumayo sya ng tuwid. Pumasok sya sa kwarto ng nakangiti ng nakakaloko at dahan dahang isinarado ang pinto.