Til Death Do us Part [Under Construction]

Chapter 15

I thought I was just dreaming and he's part of my dream. Kung panagnip to ayaw ko ng magising, kasi sa mga oras na to siya lang naman ang gusto kong makasama eh. Siya lang yung taong gusto kong tanungin ng lahat-lahat na gumugulo sa utak ko. Kung panaginip lang ito, ang swerte ko. 

I wanna think that this is just one of my wildest dreams but when I look at him, that thought fades for I know he's real. At alam ko, reality now is better that dreams.

Ang tagal naming nagkatitigan hanggang sa hilahin niya ako sa loob ng bahay.

"Pumasok ka nga.. Mamaya may makakita pa satin sugurin ka pa nong isang yun."

"W-WHAT??" sabay takip ko sa bibig ko. Medyo napa-atras naman ako non. "Hindi alam ni Chereese na andito ka ngayon?"

"Hindi! Kaya wag kang maingay diyan." sabay talikod niya sakin saka upo sa couch.

Uminit naman yung Ulo ko non. Itong taong to gusto talaga ng Gulo.

"Hoy! Ikaw!! Umuwi ka na nga sa inyo. Idadamay mo pa ako sa away niyo ni Chereese eh." hinila-hila ko naman siya.

Binigyan niya naman ako ng tingin na feeling ko ang ibig sabihin eh, 'kahit anong gawin at sabihin mo ngayon damay ka na.'

"Kahit anong hila mo sakin hindi mo ako mapapaalis dito kasi Patpatin ka. Hindi mo ako Kaya. Saka, Sabi ni Mamu dito daw ako matulog habang wala sila."

"Ang sama mo." Hila-hila ko pa siya non. Atleast kahit konti namo-move ko siya. "Pag ako nagkalaman itatapon talaga kita.. Saka, wag mo ngang gamitin si Mamu! Alamo ko naman gawa-gawa mo lang yan eh!"

"Teka nga! Wag mo kong hilahin." sabi niya na  hinahawakan ako sa ulo ko saka inalyao sa kanya para hindi ko siya mahawakan habang may hinahanap siya sa Cellphone niya. Siguro text ni Chereese at pauuwiin na siya.

"Umuwi ka na kasi, Pinapauwika na ng asawa mo eh."

Tinignan niya naman ako ng masama tapos binalik niya ulit yung mga mata niy sa cellphone niya. Chill lang siya na nakahawak sa ulo ko hindi niya siguro alam ang sakit-sakit ng pagkakahawak niya.

Wala man ang sorry.

Huminga ako ng malalim at binuhos ko talaga ang lakas ko para kumawala sa mahgpit na pakhawak ni Jed kaso nawala ng magsalita siya.

"Ito!" tapos hinarap niya sakin yung Cellphone niya. "Ebidensya.. text yan ni Mamu nong makaalis sila."

Sa sobrang lapit ng celphone at sa liit ng letters may mababasa ba ako? Feeling ko nga naduduling na ako.

"Tapos ka na?" kinuha naman niya yung Phone tapos nilagay uit sa pocket niya.

"Hey! pano ko mababasa eh kung iharap mo yang Cellphone mo para na akong maduduling! saka!! kunin mo nga tong kamay mo sa ulo ko." sabay turo ko sa kamay niya.

Huminga naman siya ng malalim.

"Promise me you won't do something Stupid and ikagagalit ko?" 

Tinaasan ko naman siya ng Kilay. Akala ko mamamatigas eh but walang sabi pinakawalan niya naman yung uo ko. 

*****

"...Ikaw na muna ang magbantay sa bahay at kay Jazmyn habang wala kami. Bukod kay Glady at Andrei na may Business din sa Lovelife nila eh Ikaw lang ang pinagkakatiwalaan ko na magbantay sa dalaga namin. Sana Hwag mong sirain yung tiwalag yun..." tinignan niya naman ako after niya binasa yung text ni Mamu. Hinintay ko na may idadagdag siya pero walang sinabi.

"YUN!! Binabantayan mo nga ako.. Ako naman itong mapapahamak sa'yo." kamot-kamot ko yung batok ko non.

"Kaya nga wag mong ipagsabi kahit kanino kasi ang alam ko hindi  lang ikaw ang mapapahamak."

"Yun naman pala eh. Umuwi ka na.. Para walang gulo at walang mapapahamak." sabi ko na nagdadabog. Gusto ko siyang pauwiin eh. At the same time gusto ko siyang magstay. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko ito ang matagal ko ng hinihintay. Yung gusto kong mangyari mismo.

"Yan din ang iniisip ko kanina. Kung ayaw ko  ng Gulo tatantanan na kita. Kaso pasaway tong mga paa ko, kahit anong turo ko na tumalikod sayo hindi niya magawa eh." halos pabulong na niya na sabi non. 

Hinila niya akong umupo sa tabi niya. Hindi naman ako nagmatigas at umupo na rin.

Straight lang ako na nanonood ng TV non. Nasa part na nagkukwento si P'chon about sa Pusit. Yung part na biglang dumating si Top. 

Naalala ko tuloy yung panaginip ko. Yung namimili ako sino ang uunahin ko. Ayoko naman na aasa lang sa wala si Marky tulad ni Top. May konsensya din naman ako. At kahit papano minahal ko siya. Hindi ko nga lang alam kung gaano ko pa siya kamahal ngayon. 

Kung aabot man sa ganong sitwasyon gusto ko yung may sagot na ako para hindi ako nag-iisip at maubos yung time ko sa pag-iisip. Na umabot sa point na wala na silang dalawa. O Pagod na sila.

"Pasensya ka na pala kanina." sabi ni Jed. Nilingon ko naman siya pero nakatingin siya sa TV. Hindi niya rin ako tinitignan, huminga lang siya ng malalim. "Nagkaron lang kasi kami ng problema lately. Nalaman pa niya na sinundo ka namin ni Andrei kaya nagkapatong-patonng na.."

"O-okay lang.. Naiintindihan ko." i honestly don't.

*S-----I------L------E------N------C------E*

Akala ko hindi na siya ulit magsasalita non. Ako naman nakafocus na sa pinapanood ko. Nong nagtatapat na si P'nam kay P'chon. Naiiyak na nga ako kasi Feeling ko yan yung mangyayari sakin pag hindi ako mag-iisip sino.

Pero Obvious na naman yung sagot eh, si Marky. Alangan naman na Si Jed eh may aswa't anak na yung tao. Saka sa Panaginip ko yung pamilya niya yung pinili niya so malabo talaga.

"K-kumusta na pala kayo ng.." iniwas niya yung tingin niya. As if nakatingin siya sakin. "Boyfriend mo?" As if nasasaktan siya.

Nag-nod ako ng konti, tapos nagsmile. "Okay lang naman.. mag to-two months na kami."

"But pa kayo..Mukhang going stronger. Kami parang we're not going any better."

Hindi ako nagsalita. Hindi ko siya sinagot.

Hello? Ano naman ang isasagot ko? Alam ba niya yung salitang AWKWARD?

Dati yung KAMI yung pinag-uusapan namin. Now, our separate ways and loved ones.

Hindi ko alam kung tama yung nararamdaman ko pero nasasaktan ako. Siguro nasasaktan ako para sa kanya. 

"Wala ka bang sasabihin? Like 'buti nga.' or something?" Loko-loko din tong taong to eh.

Umiling naman ako. "Wala."

"Hindi ka rin magtatanong tungkol sa nangyari eigth years ago?"

Tumawa naman ako ng mapakla. Eto na ata ang pianaka-awkward na nangyari sa tanang buhay ko. "Ano ka ba? Siyempre marami akong tanong. Maraming Bakit? Maraming ano." Naluluha na ako non, pero ayokong pigilan. Kung maiiyak man ako.. Last na to.